Nadat Anastasia voor zichzelf heeft besloten dat Christian niet de ware voor haar is probeert ze haar leven weer op te pakken. Christian kan haar op zijn beurt maar niet los laten en blijft haar overvallen met presentjes waaruit blijkt dat hij een toekomst voor hen samen nog niet heeft opgegeven. Uiteindelijk weet hij Ana over te halen, maar dit keer wel onder haar voorwaarden. Dus geen contract meer en een relatie zoals andere mensen dat normaal zouden vinden. Toch worstelt Christian met zijn verleden, wat niet geholpen wordt als een voormalig onderdanige van hem zich bij Ana meldt en ook de vrouw die Christian inwijdde in de sm-wereld zich met hun relatie begint te bemoeien.

Twee jaar geleden was Fifty Shades of Grey één van de meest besproken films van het jaar. Zo was er vooraf al veel gedoe over de casting, waarbij vooral de aanstelling van Jamie Dornan als Christian Grey onderwerp van gesprek was. Daarnaast scoorde de verfilming van het gelijknamige en spraakmakende boek enerzijds goed aan de box-office, maar kon deze anderzijds rekenen op vernietigende kritieken. Grootste punt van kritiek was nog wel dat de film helemaal niet zo kinky was en de fantasie niet zo wist te prikkelen. Dit waar het boek menig vrouw het hoofd op hol wist te bregen. Het zorgde voor de nodige wrijving achter de schermen, waar auteur E.L. James een flinke vinger in de pap had. Het zorgde er uiteindelijk voor dat regisseuse Sam Taylor-Johnson voor deze tweede film mochten vertrekken en haar plaats ingenomen werd door James Foley. Wat daarnaast opvalt is dat Niall Leonard dit keer is aangesteld als scriptschrijver, niet geheel ontoevallig de echtgenoot van E.L. James.

Ondanks dat de crew grotendeels werd vervangen is de hoofdcast wel aangebleven, iets wat natuurlijk erg fijn is voor enige continuïteit. Zo zien we Dakota Johnson en Jamie Dornan terug als Anastasia ‘Ana’ Steele en Christian Grey. Een casting waarover zoals gezegd veel te doen was, maar eigenlijk niet al te veel op aan te merken viel. Het is natuurlijk lastig om met zulke seksueel prikkelende personages de fantasie van alle lezers tegemoet te komen. Toch viel niet te ontkennen dat Johnson een stuk lekkerder in haar rol leek te zitten dan Dornan. Die lijn wordt in dit vervolg doorgetrokken, dit waar juist de rol die Dornan speelt zoveel ruimte krijgt om zijn kunnen te tonen. Als het script dat maar had toegelaten natuurlijk. Deze richt zich hier vooral op Ana, die als een heuse Luke Skywalker (Star Wars) balans in de ‘force’ bij Christian probeert te brengen. Dit waar meer aandacht voor Christian zijn personage zoveel interessanter zou kunnen zijn.

Net als in de eerste film is de vertaling van het boek naar het witte doek veel te gelikt en alles op de wat veilige Hollywood manier. De mogelijkheden die de film daarnaast heeft met zijplotjes worden zeer matig uitgewerkt. Zo is (en gaat) daar Leila, een voormalige sub van Christian en is er het verhaal rond de flink gebotoxte Kim Basinger. Allemaal verhaallijnen met potentie waar verdomd weinig mee gedaan wordt. Verwacht trouwens ook nu geen kinky sm-scènes, want verder dan een tik op de billen en een zijdelings gebruikt attribuut komt het allemaal niet. Fifty Shades Darker is dan ook vooral een dramafilm over een gekwelde ziel, overgoten met een mierzoet Bouquet-reeks sausje. De beste scène die dit oplevert is die waarin Christian van rol verandert en zich op zijn knieën aanbiedt aan Ana. Maar goed, verder presenteert Christian zich de gehele film feitelijk als bezittelijke stalker met een onverwerkt verleden, oftewel alles behalve opwindend gedrag!

Fifty Shades Darker is een dramafilm verpakt in een kinky verpakking. Na het openmaken van deze verpakking kan je alleen weinig anders dan teleurgesteld zijn. Zo wordt het drama gedeelte slecht uitgewerkt, evenals de zijplotjes, en zijn de kinky momentjes te soft en mainstream om zelfs ook maar de suggestie te wekken dat er veel meer gebeurd dan wat de kijker ook in zijn of haar slaapkamer beleeft. De kijker wordt aan de hand van minimale ontwikkelingen in het verhaal van Christian en Ana meegenomen langs vele gelijksoortige intieme scènes, die keer op keer te gelikt worden gebracht voorzien van een smeuïge soundtrack. Voor wie na het zien van de povere eerste film had gehoopt op wat meer opwinding komt dan ook bedrogen uit en het lijkt er dan ook op dat deze reeks vooral echt succes zal hebben bij het type huisvrouw met een erg rijke fantasie om de gladde en bijna preutse beelden aan te vullen.