Fleabag is een, in Londen wonende, seksverslaafde dertiger die porno kijkt en de één na de andere man haar bed in sleept bij gebrek aan een doel in haar leven. Ze worstelt met het gemis van haar overleden moeder, haar emotioneel afwezige vader en het feit dat haar beste vriendin zelfmoord heeft gepleegd. Daarnaast runt ze vrij onsuccesvol een café en kan ze slecht overweg met haar stiefmoeder. Dit leidt tot een aaneenschakeling van ongemakkelijke en bizarre situaties die worden versterkt door het feit dat ze zich rechtstreeks tot de kijker richt.

Phoebe Waller-Bridge, het is een heus fenomeen te noemen. Niet alleen was ze het creatieve brein en showrunner van het eerste seizoen van Killing Eve, ook schreef ze mee aan No Time To Die, de nieuwe James Bond-film. Haar grote doorbraak had ze echter met deze serie, een bewerking van haar gelijknamige one-woman show op het Edinburgh Festival Fringe van 2013. Het oorspronkelijk idee voor het personage Fleabag kreeg Waller-Bridge toen ze door een vriend werd uitgedaagd om een sketch van tien minuten te maken voor een stand-up komedie avond. Het moge duidelijk zijn dat Fleabag dan ook vooral ‘haar kindje’ is en we haar naam in de credits terugvinden onder bedenker, schrijfster en actrice. De andere Waller-Bridge op de credits betreft haar oudere zus Isobel, als componist verantwoordelijk voor de muzikale begeleiding.

Als Fleabag is Waller-Bridge soms best kinderachtig. Ze maakt ruzie met alles en iedereen en dwaalt doelloos door het leven. Het knappe van haar personage is dat ze wel direct op de sympathie van de kijker kan rekenen, dat terwijl ze heel haar leefomstandigheden volledig aan zichzelf heeft te danken. Het punt waarin de serie zich weet te onderscheiden, is het doorbreken van de vierde muur, iets dat eerder ook al zo goed werkte bij bijvoorbeeld een serie als House of Cards. Hierbij richt Fleabag zich direct tot de kijker, waarbij ze flink doorratelt met het nodige gevatte commentaar. Het tekent het scherpe script vol spitsvondige dialogen, waarbij Waller-Bridge goed bekend blijkt met waar haar kwaliteiten liggen. Opvallend is wel dat we dan wellicht aardig wat te weten komen over Fleabag en haar karakter, maar weinig over haar verdere dagelijkse leven.

Toch is de humor wel een masker voor iets. Het maakt de serie niet alleen hilarisch, maar soms ook bijna hartverscheurend. Onder de komedie zit namelijk een diepe pijn, vooral betreft onzekerheid. Zo slaapt Fleabag met iedereen die dichtbij haar komt en probeert ze overal een slaatje uit te slaan. Zolang ze emotioneel maar niet te betrekken raakt. Als kijker deel je hierin mee, omdat je van sommige personages, vooral haar love interests, geen naam te weten krijgt. Daarnaast houdt Fleabag alle mensen die haar willen helpen op een afstand. Het is je reinste zelfdestructie. Gek genoeg is het deel van velen van ons, want er zit veel herkenbaarheid in het verhaal. En juist hier zit natuurlijk de crux, want het zorgt ervoor dat de boodschap wel degelijk binnenkomt.

Extra’s: Naast de zes afleveringen is er geen bonusmateriaal toegevoegd op de dvd-release van dit eerste seizoen.

Fleabag is een lekker expliciete weergave van het turbulente liefdesleven van haar naamgever, met duizendpoot Phoebe Waller-Bridge die zichzelf alle ruimte geeft om te schitteren. Eén ding is zeker; Phoebe Waller-Bridge is helemaal hot op het moment. Met het neerzetten van Killing Eve en haar aandeel in het script van de nieuwe James Bond-film lijkt zij voorlopig niet meer stuk te kunnen in elk geval. Toch zijn de bijrollen in de serie zeker van belang, al is het soms maar als kapstok. Dat eerder dit jaar het tweede seizoen verscheen van Fleabag, opnieuw met groots succes bij zowel publiek als critici, zal ervoor hebben gezorgd dat we dan eindelijk ook in Nederland mogen genieten van het eerste seizoen op dvd. Het zou ons in elk geval niets verbazen als de dvd-release van het tweede seizoen niet lang op zich zal laat wachten.

Met dank aan Lumière voor het recensie-exemplaar.