New Orleans, 1988. Roy, een huurmoordenaar, wordt gediagnosticeerd met terminale longkanker en stormt het het kantoor van zijn arts uit. Hij is daarnaast een zware drinker wiens baas Stan hem met opzet een dodelijke missie voorschotelt. Roy doorziet de valstrik en vermoord de op hem afgestuurde huurmoordenaars voor zij hem voor zijn. Dan ontdekt hij Rocky, een jonge escort die tegen haar wil werd vastgehouden. Hij neemt haar mee in zijn vlucht richting Galveston. Onderweg vraagt Rocky aan Roy om te stoppen omdat ze bij geld kan komen dat ze nog tegoed heeft. Een schot klinkt en Rocky keert echter terug met Tiffany, een drie jarig meisje waarvan ze zegt dat het haar zus is. Opgejaagd door de politie en handlangers van Stan ontdekt Roy echter al snel dat de vork toch net iets anders in de steel zit.

Jim Hammett is een auteur die bij weinig mensen een belletje zal doen laten rinkelen. Als we echter vertellen dat het een pseudoniem is voor Nic Pizzolatto wordt het een stuk interessanter. Pizzolatto is namelijk verantwoordelijk voor HBO-serie True Detective. Het is een naam die op basis van dit feit alleen al interesse weet te wekken voor dit project. Wat ook helpt is dat de film geregisseerd is door de veelzijdige Mélanie Laurent. Zo leverde zij in 2011 een verrassend album af als zangeres en is zij natuurlijk vooral ook bekend als actrice, waarbij Inglourious Basterds bij velen vast als ijkpunt uit haar carrière naar boven komt drijven. Toch is zij de laatste jaren vooral ook achter de camera te bewonderen. Zo leverde zij in 2015 de prijswinnende documentaire Demain af, welke werd opgevolgd door het toch wat tegenvallende Plonger uit 2017. Tijd voor revanche dus!

Voor haar misdaaddrama mag Laurent een beroep doen op een behoorlijke cast. Als de geplaagde ziel Roy zien we hier Ben Foster, een veelgeprezen acteur die met recente rollen in Hell or High Water en Leave No Trace grote indruk achterliet. Naast hem zien we Elle Fanning als het hoertje Rocky. Zij is de laatste jaren het stempel van ‘zusje van’ (Dakota Fanning) ontstegen door rollen in films als The Neon Demon en The Beguiled. Zij blijken met hun sterke acteerwerk de spil in een roadmovie die zij met speels gemak naar een hoge niveau weten te tillen. Het verhaal heeft namelijk niet al teveel om het lijf. Alles kabbelt in een wat traag tempo voort, waarbij er langzaam maar zeker wordt toegewerkt naar een sterk en toch wel verrassend einde.

En dat is eigenlijk precies wat deze film doet. Net op het moment dat de zon toch iets lijkt te gaan schijnen in de deprimerende wereld van twee eenzamen, wordt een mooie avond abrupt verbroken door iets wat altijd op de loer lag. Het is hier vooral de scherpe regie van Laurent wat hier het verschil weet te maken. Waar de wending aan het einde zeker bevredigend uitpakt, is de uitwerking van de slotscène helaas minder indrukwekkend. Wat ook opvalt is hoeveel er wel niet gerookt wordt in deze film. Waar een aantal jaren geleden een flinke lobby was om dit terug te dringen, is daar in Galveston verdomd weinig van terug te zien. Het doet verder niets af aan dit kleine en aangrijpende drama, dat helaas net verzuimd om de lat nog wat hoger te leggen.

Extra’s: Naast de film is er geen bonusmateriaal opgenomen op de Blu-ray release.

Galveston is een mooie kleine roadmovie, die vooral blijft boeien door de excellerende cast. Na wat projecten met een wisselend resultaat, laat Laurent hier zien wel degelijk talent te hebben als regisseur. Het is mooi hoe zij een deprimerend en uitzichtloos beeld schetst, maar aan het einde toch iets van hoop weet mee te geven. Er zijn weinig ambities om een groot publiek te pleasen, maar hier valt zeker wat voor te zeggen. Gelukkig worden clichés gemeden, is het einde sterk en geeft Foster een sterke prestatie als de getroebleerde protagonist, dit waar hij uitstekend tegenspel krijgt van Fanning als de kwetsbare Rocky. Een film voor de liefhebber van kleine arthouse pareltjes.

Met dank aan Source 1 Media voor het recensie-exemplaar.