De 15-jarige Lara wil niets liever dan ballerina worden, maar de weg naar de top is zwaar. Helemaal voor Lara, die eigenlijk als jongen is geboren en daardoor ook tegen een hoop lichamelijke problemen aanloopt. Toch wordt ze aangenomen bij een prestigieuze dansschool, maar ze zal extra hard haar best moeten doen om haar leraren te overtuigen van haar talent. Toch is dat niet de enige strijd die Lara zal moeten voeren. Ze bereidt zich namelijk ook voor om een geslachtsoperatie te ondergaan, maar daarvoor moet ze lichamelijk wel sterk genoeg zijn. Iets dat lijnrecht indruist tegen de hoge eisen die ze zichzelf oplegt om haar droom als ballerina waar te kunnen maken. Samen met haar liefdevolle vader en de steun van haar jonge broertje vecht Lara niet alleen tegen een wereld van onbegrip, maar ook tegen zichzelf in de drang om te kunnen worden wie ze eigenlijk diep van binnen zou willen zijn.

Bij de wereldpremière van Girl vorig jaar op het Filmfestival van Cannes volgde een minutenlange staande ovatie toen de aftiteling over het scherm rolde. Nou gebeurt deze lofzang wel vaker bij films die in première gaan op het Franse Filmfestival, maar toch is deze jubelende reactie in het geval van Girl extra bijzonder. Filmmaker Lukas Dhont levert met zijn film over transgender Lara namelijk zijn debuutfilm af waarmee zijn carrière niet beter van start had kunnen gaan. Helemaal niet toen de film ook nog eens flink in de prijzen wist te vallen op datzelfde festival en ook internationaal hoge ogen wist te gooien. Het is jammer dat de film het helaas niet wist te schoppen tot de shortlist voor Beste Buitenlandse films bij de Academy Awards, want het innemende Girl had niet misstaan tussen de top van films buiten Amerika.

Dhont had voor zijn debuut er voor kunnen kiezen om een hoop maatschappelijke vragen op te werpen over het onbegrip waar transgenders tegen aanlopen in een wereld die hen maar niet lijkt te willen begrijpen. Toch kiest Dhont voor een meer ingetogener aanpakt en richt zich vooral op de innerlijke strijd die Lara voert met haar eigen lichaam. Een lichaam dat niet is gemaakt om haar dromen waar te maken als ballerina en dus is ze constant bezig om met haar lichaam tot het uiterste te gaan. Ook al houdt dat bloedende tenen in en kans op gevaarlijke infecties als ze haar mannelijke geslachtsdeel met tape probeert te verbergen. Dhont toont de strijd van Lara in alle haar pijnlijkheid waarmee de kijker makkelijk wordt meegevoerd op de weg vol onbegrip die Lara aflegt. Dhont toont het onbegrip van de buitenwereld overigens wel, maar pakt nergens uit in een zoektocht naar makkelijk effectbejag. Gelukkig maar, want de film heeft dat ook absoluut niet nodig om zijn boodschap over te brengen.

Dat Dhont in eerste een documentaire wilde maken over ballerina Nora Monsecour (ook geboren als meisje in het lichaam van een jongen) is goed voelbaar tijdens het kijken van Girl. De film blijft, soms letterlijk, dicht bij Lara op de huid zitten waardoor je in eerste instantie het gevoel zult hebben inderdaad naar een documentaire te kijken. Toch is dit niet alleen te danken aan de eerder genoemde ingetogen aanpak van Dhont. Acteur Victor Polster speelt namelijk de sterren van de hemel als de jonge Lara en voelt zo echt in zijn vertolking dat het geen enkele moeite kost om als kijker niet mee te leven met de moeilijke reis die zijn personage moet afleggen. Polster is daarmee het stralende middelpunt die door de vrije regie van Lukas Dhont een prachtig podium krijgt om te schitteren in een film die op subtiele wijze een zeer belangrijke boodschap de wereld in stuurt. Een boodschap die nog een paar dagen door het hoofd van de kijker zal door denderen.

Extra’s: Girl moet het helaas doen zonder extra’s op de schijf al is de trailer van de film wel toegevoegd. Daarnaast is er een folder in de hoes bijgesloten om meer begrip te vragen voor transgenders en eventueel een donatie te doen in hun strijd tegen onbegrip.

Girl schetst een prachtig portret van een 15-jarig meisje vol dromen dat geboren is in het verkeerde lichaam. Debuterend regisseur Lukas Dhont toont niet zozeer het onbegrip van de buitenwereld, maar vooral de innerlijke strijd die wordt gevoerd om toch je dromen na te kunnen jagen met een lichaam dat niet past bij wie je werkelijk bent. Door de ingetogen en documentaire-achtige stijl krijgt de film een realistisch en rauw randje mee dat versterkt wordt door het voortreffelijke spel van hoofdrolspeler Victor Polster. Girl is daarmee niet alleen een droomdebuut geworden voor de Belgische filmmaker, maar ook een film die op zeer fijne maar subtiele wijze toch behoorlijk veel indruk weet te maken.

Met dank aan Lumière voor het recensie-exemplaar.