Zestien jaar na het overlijden van Maximus, leeft Lucius Verus samen met zijn vrouw Arishat in Numidië onder de naam Hanno. Als het Romeinse leger, onder leiding van generaal Marcus Acacius, de stad binnenvalt wordt Arishat gedood tijdens de gevechten en wordt Lucius tot slaaf gemaakt. Hij wordt gedwongen om het op te nemen tegen bavianen in een lokale arena, als test voor handelaren die slaven willen kopen om hen te gebruiken als gladiatoren. Veel slaven worden gedood, maar Lucius verslaat de bavianen, wint de steun van de menigte en wordt gekocht door Macrinus. In de tijd die volgt wordt Lucius getraind om gladiator te worden in het Colosseum in Rome, waarbij Marcinus al snel zijn vaardigheden en woede opmerkt. Hij belooft hem zijn wraak op Acacius als hij zijn gladiator blijft. Gedreven door wraak zal Lucius in zijn eigen verleden moeten duiken om de kracht en het eergevoel te vinden om Rome in oude glorie te herstellen.

In 2000 kwam Ridley Scott met zijn door velen beschouwd als meesterwerk Gladiator. Het verhaal met Russell Crowe over de generaal die slaaf werd en zijn wraak als gladiator in het Romeinse Colosseum kon nemen. Nu, maar liefst 24 jaar na Gladiator is daar het tweede deel, dat verdergaat na de dood van Maximus en de draad oppikt bij zoon Lucius. Dit klinkt allemaal afgezaagd en klinkt in eerste instantie zeker niet als een film die echt volledig zou kunnen slagen. Nou werd dat op voorhand ook niet echt verwacht, maar er wordt wel veel spektakel en vermaak verwacht. Bij het zien van de eerste beelden zal het daar zeker ook niet misgaan, maar de arena van het Colosseum laten vollopen met water, waarna er twee schepen het tegen elkaar opnemen, is misschien spectaculair, maar tegelijk schuurt dat ook weer tegen het belachelijke aan natuurlijk. Want hoewel het historisch wel klopt dat het Coloseum onder water gezet kon worden, zijn de afmetingen van de schepen die erin varen gewoon belachelijk en de haaien die er in rondzwemmen nog belachelijker. En dat is precies ook wat de film doet: Scott houdt zich aan de regels dat een sequel groter en meer spektakel moet bevatten, maar groter is niet altijd beter.

Is Gladiator II dan een slechte film? Nee, zeker niet. Je moet alleen dit vervolg niet gaan vergelijken met de eerste film, want eerlijk is eerlijk, Gladiator II komt niet eens in de buurt van Gladiator. Het grootste gemis is dat de soundtrack niet door Hans Zimmer is gecomponeerd. Het Gladiator-thema komt hier en daar wel terug in de film, maar componist Harry Gregson-Williams weet niet het bombastische te brengen dat Zimmer wel wist te doen. De film is dan ook een mooi voorbeeld van hoe belangrijk een soundtrack voor een film kan zijn. Het eerste uur van de film lijkt wel alsof Scott inspiratieloos de eerste film aan een soort reboot heeft onderworpen. Het hele verloop is praktisch hetzelfde. Zo opent de film met een grote aanval op de haven van Numidia, waar de vrouw van de mysterieuze Hanno wordt gedood op bevel van generaal Marcus Acacius. Net als Maximus in Gladiator kan Hanno dit niet aan, zweert hij wraak en wordt hij gevangen genomen door Macrinus en wordt hij opgeleid tot gladiator. Qua keizers hebben we ditmaal niet één, maar twee keizers, namelijk de broers Geta en Caracalla. De rollen worden gespeeld door Joseph Quinn en Fred Hechinger, maar het lijken wel karikatuurschetsen . En hoewel Quinn het nog wel aardig doet als keizer Geta, is het vooral Hechinger die als een soort geflipte clown overkomt.

Denzel Washington is het meest positieve element aan de film. Hij speelt Macrinus, die Hanno naar het Colosseum weet te leiden en de keizers tegen elkaar uit probeert te spelen. In het begin van de film krijg je nog wel een beetje de vibe die je bij Proximo kreeg, die Maximus als slaaf naar het Colosseum bracht, maar Macrinus voert iets anders in zijn schild. Als de rest erachter komt dat Hanno de verloren zoon Lucius is, begint de tijd te dringen en moet Macrinus snel handelen, maar Hanno is te veel uit op zijn wraak. Het leidt uiteindelijk tot een clichématige ontknoping en dit zorgt ervoor dat Gladiator II verhaaltechnisch niet echt kan bekoren. De film moet het vooral van de gevechten en de actie hebben, want voor de rest is het grote geheel nogal mager. Toch verveelt de film geen seconden, want met zijn tweeënhalf uur weet de film je wel te entertainen. Wel moet erbij gezegd worden dat de CGI er niet altijd even mooi uitziet en dat verbaasde wel lichtelijk. Zeker de scène waar Hanno het moet opnemen tegen een roedel agressieve apen zag er erg geanimeerd uit. Daarnaast zagen de apen er sowieso een beetje raar uit, maar goed.

Extra’s: Op de Blu-ray die wij mochten ontvangen was nog wel wat bonusmateriaal te bespeuren voor dit groteske cinema project. Dus wie na de film nog even wil kijken naar de achtergrond van de film en hoe dit gemaakt is, heb je nog wel wat te kijken.
· A Dream That was Rome (11:18) Allereerst is er een ‘oorsprongsartikel’, waarin de ontstaansgeschiedenis van het vervolg, de vele varianten ervan en de middelen die het uiteindelijk tot leven brachten, worden besproken.
· What We Do In Life, Echoes In Eternity (15:26) Een kijkje op de cast en crew die aan de film meewerkte.
· In the Arena (13:25) Een stuk over de makers en hun visie op de film.
· To Those About to Die, We Salute You (13:58) Een stuk over de gevechten en de hoe de choreografie daarvan is in de film.
· Building an Empire (21:24) Een featurette over de special effects in de film.
· The Making of Gladiator II (20:05) De making of van de film.
· Deleted Scenes (09:54) Tien verwijderde scenes uit de film; “Cento Bears Mark of Fugitive,” “Lucilla and the Emperors,” “Fortuna and Lucius at the Party,” “Lucilla Looks Out of the Window,” “Macrinus Sees Acacius Statue,” “Lucilla in the Crypt,” “Fortuna Visits Lucius in His Cell,” “Lucilla Mourns,” “Ravi Hands Out the Keys” en “Macrinus Greets Caracalla.”

Gladiator II doet geen afbreuk aan zijn voorganger en weet de kijker zeker te vermaken, maar verhaaltechnisch kiest de film meer dan eens voor de gemakkelijke weg. Bij een dergelijk vervolg ga je er simpelweg niet aan ontkomen om vergelijkingen te maken, maar dit tweede deel moet toch het onderspit delven ten opzichte van Gladiator. Denzel Washington speelde misschien wel de beste rol in de film, maar om dit nou briljant te noemen gaat een beetje ver. Voor de rest moet alles groter en beter dan in het eerste deel, en het wordt misschien wel groter, maar zeker niet beter. Het gedeelte met de slagschepen die door het Colosseum met elkaar vechten, schuurt tegen het belachelijke aan. Ook de twee keizers in de film lijken meer karikatuurschetsen en komen niet in de buurt van wat Joaquin Phoenix als Commodus deed in het eerste deel. Een kijkbeurt of twee is de film echt wel waard, maar meer dan tweeënhalf uur popcorngeweld ga je niet krijgen. Stel de verwachtingen op dat vlak bij en probeer de film niet te veel met zijn voorganger te vergelijken, hoe moeilijk dat ook is.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.