Na de destructieve strijd van Godzilla in 2014 is één ding duidelijk geworden: we delen onze planeet met gigantische monsters. Godzilla is verdwenen, maar het cryptozoölogische instituut Monarch houdt de andere monsters, die diep onder de grond verscholen zijn, nauwlettend in de gaten. Om een nieuwe wereldramp te voorkomen, doet onderzoekster Emma Russel er alles aan om een manier te vinden om met de monsters te kunnen communiceren. Als haar onderzoek eindelijk lijkt te slagen, blijkt al snel dat er kapers op de kust zijn om het communicatieapparaat te stelen. Waarom ze het apparaat willen stelen wordt al snel duidelijk als ze het aanwenden om verschillende monsters weer uit hun winterslaap te doen ontwaken. Wat volgt is een strijd om de aarde, waarbij de mensheid het onderspit lijkt te delven onder het geweld van de monsters Mothra, Rodan en de driekoppige koning Ghidorah. Er is echter nog één wonder dat ons kan redden van totale uitroeiing: hun aartsvijand Godzilla.

Ondanks verwoede pogingen van verschillende filmstudio’s om een succesvol filmuniversum uit de grond te stampen, lijkt alleen Marvel Studios er in te slagen om het daarmee ook jaren vol te kunnen houden. Toch bestaat er sinds 2014 ook een redelijk succesvol MonsterVerse waarin verschillende legendarische monsters het tegen elkaar opnemen. Met Godzilla: King of the Monsters is de reeks inmiddels toe aan zijn derde deel en voor volgend jaar staat het volgende hoofdstuk ook alweer op de filmagenda waarin Godzilla het mag opnemen tegen King Kong. King of the Monsters zou je dus kunnen zien als opstapje naar de grote finale waarin de twee legendarische filmmonsters het tegen elkaar opnemen, maar toch is er, voor een tussendoortje, best iets vreemds aan de hand met dit deel in de reeks.

Aan monsters geen gebrek in Godzilla: King of the Monsters waarin Godzilla het dit keer op mag nemen tegen maar liefst drie andere uit de kluiten gewassen wezens. Wat dat betreft valt niet te ontkennen dat de makers de kritiek op de eerste Godzilla-film uit 2014 zeker ter harte hebben genomen waarin het titelmonster nauwelijks te zien was. Sterker nog, in dit deel neemt het filmmonster het zelfs op tegen zijn grootste aartsvijand: de driekoppige Ghidorah met daarnaast nog twee andere wezens om zijn tanden in te zetten. Een epische strijd dus, wat meteen de vraag opwerpt: wat heeft de strijd tegen King Kong nog eigenlijk voor zin volgend jaar? Hoe maak je de finale van het Monsterverse nog spectaculairder dan dit deel als je enkel nog een gigantische, maar toch iets minder mythische, gorilla in de strijd kunt gooien? Godzilla: King of the Monsters voelt daarmee dus een beetje als de finale van de reeks door zijn epische opvang en dat is, op z’n zachts gezegd, toch een tikkeltje vreemd te noemen.

Maar er is meer dat van King of the Monsters een beetje een vreemde en onevenwichtig film maakt. Net zoals in zijn voorganger is er tijdens de strijd ook nog plek voor de mensheid die in de film wordt vertegenwoordigd door het instituut Monarch. Aan de ene kant broodnodig om de kijker te voorzien van informatie omtrent de mythische wezens, maar aan de andere kant ook weer verschrikkelijk overbodig. Overbodig omdat we met onze wapens uiteraard geen match zijn voor de monsters, maar vooral omdat de opgeworpen verhaaltjes balanceren tussen ‘oppervlakkig’ en ‘clichématige opvulling’. Ze voegen bijzonder weinig toe aan het geheel en als ze al daadwerkelijk iets lijken toe te voegen, dan wordt het snel afgeraffeld om plaats te maken voor de volgende plotwending. Godzilla uit 2014 nam misschien iets teveel tijd voor zijn menselijke personages, maar voegde daardoor wel nog iets van diepgang toe. Bij King of the Monsters blijven de personages vooral eendimensionale en bordkartonnen personages. En daar kunnen acteertalenten als Vera Farmiga, Millie Bobby Brown of Kyle Chandler helaas helemaal niks aan veranderen.

Wat wel in het voordeel van de film spreekt zijn de gevechten tussen de mythische wezens. Regisseur Michael Dougherty weet de boel verfrissend overzichtelijk te houden waardoor je als kijker meer dan prima kan volgen hoe de strijd verloopt. Weinig shots in het donker dus om de boel maar zoveel mogelijk te maskeren en dat is zeker een verademing die Godzilla: King of the Monsters op sommige momenten nog genietbaar weet te maken ook. Het zijn juist die momenten waarvoor je een film rondom legendarische filmmonsters in de blu-ray-speler stopt om even heerlijk te genieten van een fijn portie digitaal geweld. Jammer alleen dat er nog een paar mensen in moeten rondlopen die de actie in de weg zitten. Hopelijk verdwijnen die nog net iets meer naar de achtergrond in het vervolg volgend jaar: Godzilla vs Kong.

Extra’s: Godzilla: King of the Monsters mag dan als enkele schijf in de schappen liggen, toch valt er nog een hoop te zien voor de verwende filmliefhebber met een wagonlading aan fijne extra’s.
· Monsters 101 (05:32) Opgeknipt in vier delen kom je meer te weten over de monsters uit de film: Godzilla, Ghidorah, Mothra en Rodan. Kort, maar informatief.
· Evolution of the Titans (27:24) Wederom een blik op de monsters en hoe ze tot leven zijn gewekt. Een mix van een kijkje achter de schermen en interviews met cast en crew.
· Monarch in Action (32:56) Een blik op de verschillende sets waar de film zich afspeelt. Er is concept art te zien en beelden vanaf de set.
· Millie Bobby Brown: Force of Nature (04:07) Een special in het teken van de jonge actrice die een belangrijke rol in de film vervult.
· Monster Tech: Monarch Joins the Fight (8:34) Niet alles is verzonnen in de film. Een blik op de technologie die in de film wordt gebruikt, maar echt bestaat.
· Monsters are Real (14:18) Hoe echt is de mythe van de monsters? Een paar experts over de eventuele mogelijkheden die werkelijkheid zouden kunnen worden.
· Deleted en Extended Scenes (05:01) Een handjevol scenes die de eindmontage niet hebben gehaald.
· Trailers (12:08) Verschillende trailers die in de bioscoop te zien zijn geweest voor release van de film.
· Audiocommentaar: Commentaar van regisseur Michael Dougherty, producent Zack Shields en acteur O’Shea Jackson Jr.

Godzilla: King of the Monsters compenseert het gebrek aan monsters in zijn voorganger uit 2014 ruimschoots, maar toch heeft het allemaal bijzonder weinig om het lijf. Met het digitale geweld is weinig mis en regisseur Michael Dougherty weet de zaken bijzonder overzichtelijk te houden, maar de plotlijntjes die het allemaal moeten ondersteunen zijn warrig, clichématig en voorzien van bijzonder weinig diepgang. En dat is zonde, helemaal omdat de film als opwarmertje zou moeten dienen voor het volgend jaar te verschijnen Godzilla vs Kong. Godzilla: King of the Monsters is daarmee niet het gehoopte vervolg op de film uit 2014 en eigenlijk ook niet de gewenste opwarmer voor de finale van het zogenoemde MonsterVerse.

Met dank aan Warner Bros. Home Entertainment Benelux voor het recensie-exemplaar.