Dinosaurussen worden getoond terwijl ze door een gebied zwerven totdat ze worden uitgeroeid en de ijstijd aanbreekt. Nadat de ijstijd voorbij is, wordt het land weer groen. Het is hier waar het verhaal zijn basis vindt. Het is hier, in een hoek van een kamer in New England waar we de gebeurtenissen volgen die in deze ruimte hebben plaatsgevonden. Later is het gebied de thuisbasis van het Lenni-Lenape-volk, waarna we de levens volgen van de familie Young, die generaties lang van deze plek hun thuis maakten. We volgen een man en een vrouw, hun verkering, familie en uiteindelijk de dood van de vrouw.

Here markeert de hereniging van maar liefst acht cast- en crew leden die eerder met elkaar samenwerkten aan de klassieker Forrest Gump uit 1994. Zo zien we Tom Hanks en Robin Wright in de hoofdrol, ligt de regie weer in handen van Robert Zemeckis, is de muziek in deze film van Alan Silvestri, keert schrijver Eric Roth terug, werkt cinematograaf Don Burgess weer mee en zijn ook sound designer Randy Thom en kostuum designer Joanna Johnston weer van de partij. Naast een gezellig weerzien achter de schermen, schept dat natuurlijk ook bepaalde verwachtingen. Verwachtingen die Zemeckis ongetwijfeld niet vreemd zijn, aangezien hij in het verleden tekende voor de regie van onder andere de Back to the Future-films. Toch staat Zemeckis ook bekend om zijn films waarbij hij geavanceerde visuele effecten combineert met storytelling. Het zijn films die revolutionair zijn, maar niet altijd even geslaagd. Here valt meer onder die laatste categorie, met een nogal gewaagde aanpak van filmen en vertellen. De film speelt namelijk maar op een plek af, waarbij het verhaal vertelt wordt vanuit een vast camerastandpunt. Het is zeker interessant, maar het maakt Here zeker geen film voor iedereen.

Toch is er weer genoeg positiefs te melden. Zo is de digitale verjonging van zowel Hanks als Wright verbluffend te noemen en laat dit nog maar eens zien wat een vlucht deze de-aging heeft genomen de laatste jaren. Het is alsof je naar Hanks uit de jaren 80 zit te kijken. En ook voor de omgeving is veel aandacht. Doormiddel van een rechthoekig vlak tekent zich steeds weer een nieuw tijdperk af in het oud, waarna het scherm zich met een soft fade verder vult. Bijzonder is dat het camerastandpunt hier nooit bij verandert. Heel slim gedaan en ook echt wel een bijzondere aanpak. We kunnen dan ook wel veilig stellen dat de film op technisch vlak briljant in elkaar steekt. Desondanks maakt het de film ook best wel lastig te volgen omdat je van het ene tijdsvlak zo het andere in wordt geslingerd. Zo zit je in de jaren 1940, je schakelt zo naar een paar honderd jaar eerder om vervolgens ergens weer in het hedendaagse te belanden Het is allemaal wat chaotisch en ook is de omgeving soms net iets te duidelijk digitaal vormgegeven.

Ook verhaaltechnisch schort het er nog wel wat aan de film, waardoor soms de interesse van de kijker niet kan worden vastgehouden. Zo zijn de karakters wat oppervlakkig en is het contact veelal maar van korte duur, waardoor je niet echt een band krijgt met de personages. De film is gebaseerd op de grafische novelle van Richard McGuire en als je hier niet direct bekend mee bent, zal je je afvragen of dat nou zo interessant geweest kan zijn. Gelukkig helpt de speelduur bij de film mee, de film is net iets langer dan een uur en drie kwartier, waardoor Zemeckis voorkomt dat het langdradig wordt. Toch zitten er ook wel een aantal treffende stukken in de film die echt uit het leven gegrepen zijn. Het is dan ook jammer dat net als de film interessant begint te worden en je in het verhaal zit, er weer wordt geschakeld naar een ander tijdperk waardoor je helemaal weer uit het verhaal geraakt. Spijtig, want alles doet vermoeden dat hier wellicht toch meer in had gezeten.

Here heeft het hart op de goede plek, weet op visueel vlak te imponeren, maar schiet verhaaltechnisch tekort. Het helpt de film niet dat de tijdlijnen soms kris kras door elkaar heen lopen en er continu heen en weer geschakeld wordt. Het maakt dat als je net lekker in een scène zit, je weer elders belandt. Voor de rest zijn de karakters in de film vrij oppervlakkig, waardoor je ook niet echt een band kan scheppen. Cinematografisch en technisch zit de film wel erg slim in elkaar en dat maakt het dat de film toch interessant genoeg blijft om te kijken. Daarnaast is de digitale verjonging van Tom Hanks en Robin Wright is echt fantastisch en eigenlijk sowieso al reden genoeg om de film te gaan bekijken. Helaas moeten we wel stellen dat Here niet het gehoopte meesterwerk is geworden dat iedereen deze reünie zo had gegund.