Waar Frank Underwood eerder verklaarde om de strijd aan te gaan met ICO, blijkt dit vooral ook onderdeel van een afleidingsmanoeuvre. De Washington Herald dreigt namelijk naar buiten te brengen hoe Frank zorgde voor het aftreden van president Garrett Walker om zo zelfs benoemt te kunnen worden. Toch blijft Frank ook angst zaaien onder de bevolking. Deze angst lijkt hem te helpen in de strijd tegen Will Conway, de Republikeinse kandidaat in de presidentsverkiezing. Angst zorgt er namelijk voor dat burgers geneigd zijn om de zittende president opnieuw te kiezen. Toch komt de strijd dit keer ook van dichterbij dan Frank ooit had kunnen vermoeden. We zien gewelddadige machtspelletjes, nieuwe bondgenootschappen, verrassend verraad en zoals altijd, een drang om koste wat kost te winnen!

Voor de makers zorgde het vast voor hoofdbrekens toen Trump begin dit jaar werd geïnaugureerd als president van de Verenigde Staten. De serie, waarin een echtpaar het met hulp van elkaar schopt het tot de hoogste regionen van de politieke macht, refereerde dan ook openlijk naar het echtpaar Bill en Hillary Clinton en in mindere mate Donald Trump. Dit kwam in het vierde seizoen steeds sterker naar voren, waarbij de serie op zijn eigen manier akelig dichtbij de werkelijkheid leek te komen. Met de verkiezing van Trump leek House of Cards te zijn ingehaald door de werkelijkheid, maar de vrouw op de presidentsstoel is dan wel uit beeld (in elk geval voor de komende vier jaar), met Donald Trump als president lijkt Frank Underwood voorbij gestreefd te worden. Het nieuwe schrijversteam zag dit ook en besloot dat het tijd werd om dat deel van de werkelijkheid te laten voor wat het is. Toch blijft House of Cards een aangename mix van (bijna) werkelijkheid en fictie.

Toch raakte mede door bovenstaand feit de angel een beetje uit de serie. Natuurlijk zijn Frank en Claire Underwood nog steeds geweldige personages, iets dat vooral te danken is aan het fenomenale acteerwerk van zowel Kevin Spacey als Robin Wright. Maar waar de serie in zijn eerste twee seizoenen razend interessant was, begon bij seizoen drie de sleet er wat in te raken. Dit kwam in eerste instantie omdat Spaceys’ personage zich niet verder meer kon opwerken en later omdat er geen vijand meer leek om tegen te vechten. Gelukkig is er, met dank aan de nieuwe schrijvers, toch weer genoeg te beleven. De eerste verbeteringen waren al zichtbaar in het vierde seizoen toen terreur zijn intrede deed in de vorm van ICO, een organisatie die zich lijkt te vergelijken met ISIS. Niet voor niets eindigde het vierde seizoen Frank en Claire die zich tot de kijker richtte en ijzig kalm als altijd zeiden: ‘We zwichten niet voor terreur, we maken terreur.’ Het is mooi om te zien hoe deze lijn wordt doorgetrokken naar de werkelijkheid als ook ‘fake news’ zijn intrede doet in House of Cards. Naast terreur staat ook de aftermath van de presidentiële voorverkiezingen centraal.

De strijd om het presidentschap wordt dit seizoen verder uitgewerkt, evenals de aanwezigheid van schrijver Tom Yates, die werkt aan een boek over Frank en Claire. Zo blijkt Tom te dichtbij te zijn en een gevaar te vormen voor het presidentiële echtpaar, zeker als Claire haar hart uitstort bij Tom. Maar als Frank ziet dat Tom Claire bedriegt met een dame die rondleidingen verzorgd in het Witte Huis zien we hem weer op zijn best en toont Claire dat ook zij tot werkelijk alles in staat is. In dit seizoen schittert dan ook vooral Claire, waarbij de rode lijn is hoe zij ten strijde trekt als verharde running die door omstandigheden een uitgelezen kans krijgt om misschien wel zelf de macht te grijpen. Het zorgt ervoor dat House of Cards dit seizoen steeds meer de focus verlegt naar Claire en Frank genoodzaakt lijkt tot improvisatie. Zijn plek staat op het spel en de dreiging komt dit keer van dichtbij. Toch is het moeilijk voor te stellen dat hij dit over zijn kant laat gaan. Het zorgt voor een opmaat naar een zesde seizoen, waarbij de fans stiekem hopen dat Frank zich terugvecht in de schijnwerpers in plaats van uit te gaan als een nachtkaars.

Extra’s: Naast dit seizoen, dat netjes verdeeld is over vier Blu-ray discs, is er geen bonusmateriaal aanwezig. Dit was eerder ook het geval bij seizoen 1 en 4 en dat is toch bijzonder teleurstellend voor een serie van dit kaliber.

House of Cards – seizoen 5 komt wat traag op gang, maar belooft een vervolg wat de volgers van de serie handenwrijvend tegemoet zullen zien. Na een matig derde seizoen wordt het al betere vierde seizoen verder uitgebouwd, voorzien van een steeds groter wordende belofte. Kevin Spacey en Robin Wright zijn nog steeds fenomenaal als Frank en Claire Underwood, al zullen veel vast volgers van de serie het jammer vinden dat Claire haar man steeds verder naar de achtergrond verdrijft. De verwachting dat hij dit niet over zijn kant laat gaan doet reikhalzend uitkijken naar het volgende seizoen. Het zorgt ervoor dat dit seizoen misschien iets teveel leunt op de belofte zich uit te laten betalen in de toekomst, maar zoals het er nu uitziet hebben de liefhebbers dat er vast graag voor over.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick voor het recensie-exemplaar.