Nu haar eerste honderd dagen als president achter de rug zijn, wordt Claire steeds meer geconfronteerd met maatschappelijke kritiek en zelfs doodsbedreigingen. Niet alleen worstelt ze met haar financiële sponsors, die willen dat Claire haar steun stopt aan een kandidaat die zij niet goedkeuren, ook is Frank op mysterieuze wijze aan zijn eind gekomen. Nadat Claire in het openbaar toch haar steun heeft gegeven, wordt ze op weg naar huis onder vuur genomen door een scherpschutter. De kogel mist haar op enkele centimeters, maar roept bij haar wel de vraag op of de dood van Frank wellicht geen moord was. Ondertussen verblijft Doug nog steeds in een psychiatrische kliniek, nadat hij schuld bekende in de moord op Zoe Barnes, al blijkt dat zijn therapeut werkt voor Claire. Als hij bij gebrek aan bewijs wordt vrijgelaten blijkt nog maar eens hoe vastberaden hij is om Franks nalatenschap veilig te stellen.

Waar House of Cards in zijn eerste seizoenen vooral discussies op riep betreft de gelijkenis met situaties rond de Clintons en later ook Trump, werd de serie meer en meer ingehaald door de werkelijkheid. Dit kwam uiteindelijk tot een hoogtepunt met de welbekende #MeToo beweging, die zorgde voor het ontslag van Kevin Spacey van de reeds gestarte productie van het zesde seizoen. De productie werd voor onbepaalde tijd opgeschort, waarbij de fans van de serie in eerste instantie werden achtergelaten met de nodige vragen. Vrij snel werd bekend dat Netflix niets meer van doen wilde hebben met Spacey en even leek de serie een stille dood te sterven. Het was het moment dat Robin Wright opstond en haar zorgen uitte betreft de dreigende werkeloosheid van volledige crew van de serie. Het zette schijnbaar iets in gang, want krap een maand later maakte Netflix bekend dat de productie van het zesde seizoen opnieuw werd opgestart, met Wright in hoofdrol en dus zonder Spacey.

Waar House of Cards in 2013 begon als een serie van David Fincher, met Kevin Spacey in een rol die hem op het lijf was geschreven, draagt dit laatste seizoen volledig de stempel van Robin Wright. Nu is dat op zich geen belemmering, Wright heeft haar sporen namelijk wel verdient. Ook eindigde het vijfde seizoen al met de koele woorden “my turn”, wat al suggereerde dat Frank in het laatste seizoen toch wat naar de achtergrond zou geraken. Echter, de achtergrond is heel wat anders dan onder de grond. En dat blijkt al snel, want Spacey was met zijn morbide charme in staat om een president die letterlijk over lijken ging toch sympathiek te maken. Nu de ijzige Claire er ineens alleen voor staat, en je dus ook de spanningen tussen hun onderling moet missen, blijkt zij juist die sympathie heel erg te missen. Achter elke sterke man staat een sterkere vrouw, maar die vrouw blijkt hier een sterke man naast zich te missen. Het is iets dat ook loopjongen Doug Stamper niet kan opvangen.

Wat ook niet helpt is dat de schrijvers van de serie de nodige bokkensprongen moeten maken in een poging alles nog een beetje geloofwaardig te houden. Er waren dan ook nogal wat lijntjes uitgegooid en de makers komen hierbij niet helemaal weg met de geboden oplossingen. Dieptepunt hierbij is een zwangerschap van Claire, die er met de haren bijgetrokken lijkt en een werkelijk respectloze scène waarin Claire een monoloog houdt aan het graf van Frank. Natuurlijk moet Spacey gestraft worden voor zijn daden, welke officieel overigens nog steeds niet bewezen zijn, maar met deze trap na lijken de makers opeens even te zijn vergeten dat Spaceys’ Frank Underwood de serie groot heeft gemaakt. Dit is dan ook een roekeloos schot in eigen voet, welke vooral een poging lijkt om nog even extra te onderstrepen dat ze afstand nemen van Spacey. Toch moet gezegd worden dat de makers hebben geprobeerd er het beste van te maken, gezien de omstandigheden. Ook dit seizoen heeft zeker goede momenten, zeker omtrent de machtpositie van een vrouw, maar nergens word het niveau van weleer gehaald.

Extra’s: Naast dit seizoen, dat dit keer is verdeeld over drie discs, is er geen bonusmateriaal aanwezig op de Blu-ray release. Bijzonder spijtig voor een dergelijk hoogstaande serie, wat deze ondanks alle gebeurtenissen natuurlijk nog steeds is.

House of Cards – seizoen 6 haalt flink wat bokkensprongen uit in een poging dingen recht te breien. Helaas blijkt Robin Wright niet in staat om ons Kevin Spacey te doen vergeten, al kunnen we haar dit onmogelijk verwijten. Het is de afwezigheid van Spacey die hiervan de oorzaak heeft en Wrights’ Claire heeft duidelijk moeite om te schitteren tegen een lege achtergrond. Toch doen de makers zichtbaar hun best om er nog iets van te maken, maar ondanks het aanhalen van actuele zaken, iets waar de serie zeker om bekend staat, springen toch vooral de ongeloofwaardige en zelfs bizarre wendingen het meest in het oog. De chaos is gewoon van dit kortlopende seizoen af te lezen. Als halverwege het seizoen veel zaken nog niet afgerond zijn is er nog een sprankje hoop op een sterk slot, maar al snel blijkt dat de makers het ook niet meer wisten en dus met een noodgreep maar een einde hebben bedacht wat eigenlijk geen einde is. Geen bevredigend einde in elk geval.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick voor het recensie-exemplaar.