President Frank Underwood is bezig met het oefenen van zijn campagnespeech voor een openbare toespraak in New Hampshire. Echter, met Doug aan zijn zijde is het Claire die schittert door afwezigheid. Wanneer Doug aan Frank vertelt dat Claire in Texas is, besluit Frank om zijn toespraak aan te passen en Claire niet te benoemen om zo geen slapende honden wakker te maken. Claire arriveert bij haar ouderlijke huis in Dallas, Texas, maar het geklop op de deur wordt door haar moeder bewust genegeerd. Enige tijd later ontmoet ze congresvrouw Doris Jones die van plan is met pensioen te gaan en zich wil laten vervangen door haar dochter Celia. Claire probeert hen te manipuleren door hen te overtuigen twee jaar te wachten, zodat ze zelf deze positie kan innemen. Ondertussen moet Frank de schade beperkt zien te houden, als het gerucht gaat dat hij en Claire uit elkaar zijn. Frank verliest de voorverkiezing van New Hampshire van zijn Democratische opponent Heather Dunbar. Ook krijgt hij kennis van een nieuwe jonge Republikeinse kandidaat genaamd Conway, die steeds populairder wordt en dus een andere potentiële dreiging voor de campagne van Frank is.

Het vierde seizoen van House of Cards, of eigenlijk het thema van het vierde seizoen van House of Cards, kon niet op een passender moment komen dan afgelopen voorjaar. Met alle ogen gericht op de Amerikaanse presidentiële verkiezingen, heeft Netflix er verstandig aan gedaan om de verkiezingsstrijd centraal te laten staan in dit nieuwe seizoen. Actualiteit is echter niet de enige drijfveer, want de verkiezingen zorgen ook voor meer spanning en vaart in de serie. Het derde seizoen was nog steeds vermakelijke tv, maar sinds Frank en Claire de hoogste posities van de VS hadden ingenomen, werd het seizoen voornamelijk gevuld met bijzaken. Het seizoen werd met de aanstaande breuk tussen Frank en Claire wel met een aardige cliffhanger afgesloten. Dit vierde seizoen borduurt hier op voort, maar focust zich vooral op de felle strijd van de presidentsverkiezingen en dat werkt uitstekend.

Ook het vierde seizoen telt weer 13 afleveringen en de vraag is hoelang Netflix nog vast blijft houden aan deze structuur. Het gevoel blijft overheersen dat 10 afleveringen beter zouden volstaan, zoals ze recent ook met Bloodline hebben gedaan. Wel dient gezegd te worden dat voor House of Cards geldt dat nagenoeg iedere verhaallijn dient voor een bepaald doel, of dat vroeg of later in het seizoen is. De opbouw begint wat traag, maar na een paar afleveringen en een dramatische gebeurtenis komt er meer tempo in en begint de ‘Cards’ trein op volle vaart te lopen. Een trage opbouw betekent overigens niet dat het saai is. De serie heeft altijd voornamelijk gedraaid om de personages Francis en Claire. Kevin Spacey en Robin Wright zijn nog steeds in topvorm en halen absoluut het maximale uit deze karakters, de pittige interactie tussen Frank en Claire stijgt tot grote hoogten en brengt zelfs in een vierde seizoen nog ontwikkeling in hun karakters.

Robin Wright bewijst dat Claire de enige is die Francis zou kunnen stoppen, omdat ze hem door en door kent. Ze weet hoe ze hem het meeste pijn moet doen en ze is er simpelweg klaar mee om aan de zijlijn te staan. Aan de andere kant van het spectrum staat Spacey die als Francis weer net zo meedogenloos en vastberaden te werk gaat als voorgaande jaren. Zijn wijze woorden zijn niet zo memorabel meer als voorheen en begint langzamerhand routine te worden. Het is dan ook niet erg geloofwaardig meer dat er in het House of Cards universum nog mensen zijn die nog geloven in zijn oprechtheid, of zijn pogingen om humaan te zijn. Gelukkig is het nog wel steeds heerlijk om naar te kijken en heeft het vierde seizoen ieder geval het probleem van seizoen drie opgelost; de Underwoods hebben vijanden nodig! We willen ze zien als een stel haaien, altijd dorstig naar bloed en bereid zijn om iedereen uit elkaar te scheuren die hen in de weg staat.

Extra’s: Helaas is er op geen van de blu-ray schijven extra materiaal toegevoegd.

House of Cards – seizoen 4 is beter dan zijn voorganger en heeft weer een ouderwets hoog tempo zoals we dat van de serie gewend waren. Kevin Spacey en Robin Wright spelen opnieuw de pannen van het dak, en als dit seizoen iets heeft bewezen is dat Frank en Claire beter af zijn met dan zonder elkaar. Het seizoen komt wat langzaam op gang en er zitten enkele overbodige scenes in (de flashbacks van Frank), maar het verdere niveau is uitstekend. Presidentiële voorverkiezingen is het ultieme thema voor House of Cards, niet alleen vanwege de actualiteit maar ook omdat het concurrenten, of beter gezegd ‘vijanden’ met zich mee brengt en de Underwoods dan pas echt op maximale ramkoers gaan. De perikelen van Frank en Claire Underwood lijken dan ook nog lang niet uitgespeeld te zijn. Netflix heeft één van haar meest geliefde shows inmiddels al vernieuwd met een volgend seizoen, echter wel zonder bedenker en showrunner Beau Willimon. Laten we hopen dat zijn opvolger(s) het niveau van dit seizoen kan doortrekken.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick voor het recensie-exemplaar.