Tegen de achtergrond van een bruisend Hong Kong uit 1962 en een rumoerig, krap appartementencomplex, realiseren twee buren, de heer Chow en mevrouw Chan, zich geleidelijk dat hun echtgenoten een affaire hebben. Bevlekt door de pijnlijke conclusie en smet van verraad, worstelen de twee om hun opgekropte emoties, repressie en eenzaamheid op afstand te houden, gebonden door hun nobele overtuigingen en onbuigzame moraliteit. Maar beetje bij beetje begint een stilzwijgende hartstochtelijke onderstroom van onuitsprekelijke genegenheid hen te besluipen. Ze beginnen zich machteloos te voelen tegenover de katalyserende kracht van liefde. Zijn de geloften van de mens sterk genoeg om het verlangen te kunnen blijven onderdrukken?

Hoe zit oprechte romantiek eruit? Het is tenslotte een abstract concept dat openstaat voor veel verschillende interpretaties, maar als je op de één of andere manier de essentie van passie en sensualiteit in echte beelden zou kunnen distilleren, wat zou er dan vorm krijgen? Gevuld met beelden die pijn doen en met een voelbaar gevoel van verlangen en begeren, biedt Wong Kar-Wai’s “In the Mood for Love” een mogelijk antwoord. Erkend vanwege zijn jazzy geïmproviseerde stijl, is deze film eigenlijk één van de meest methodische inspanningen van de regisseur, en hij presenteert een strak gefocust gestroomlijnde oefening in filmische expressie, die er nog steeds in slaagt een vrij vloeiende elegantie te behouden. Exceptioneel mooi gefilmd, onberispelijk uitgevoerd en gevoed met een beklijvende lyriek, is de film het allerbeste werk van de gevierde filmmaker, en blijft het na ruim twintig jaar een aar meesterwerk van de wereldcinema.

Kar-Wai begint zijn producties vaak zonder een voltooid script, en geeft er de voorkeur aan om te beginnen met een ruwe schets die geleidelijk evolueert tijdens de opnames. In zijn eerdere films leidde dit nog wel eens tot een energieke maar wild onvoorspelbare stijl die resulteert in losse en soms wat warrige verhalen. In the Mood for Love hanteert dezelfde improviserende methode, maar het resultaat is veel meer gedoseerd en geconcentreerd. Tijdens een naar verluid slopende opname van vijftien maanden, viel Kar-Wai langzaam terug naar de kern van zijn concept, waarbij hij vreemd materiaal wegsneed terwijl hij bepaalde sequenties opnieuw opnam totdat hij de werkelijk unieke toon en een bijna minimalistisch verhaal bereikte. Dit geeft In the Mood for Love een samenhang die niet in andere films van Kar-Wai te vinden is, en met behoudt van zijn kenmerkende experimenten en expressionisme.

In de basis is het verhaal buitengewoon eenvoudig, met in principe weinig traditionele dramatische gebeurtenissen. Het zwaartepunt van de speelduur bestaat uit ingetogen interacties tussen mevrouw Chan en meneer Chow, terwijl ze proberen op speelse wijze de omstandigheden achter de overspelige acties van hun echtgenoten na te bootsen. Hoewel dit best een interessant uitgangspunt is, vormt dit louter het kader voor een veel diepere artistieke expressie. Zoals de titel al aangeeft, is dit echt een film over ‘stemming’. Een krachtige lucht van verlangen doordringt de gehele film en overspoelt het scherm met fluisterende romantiek. Ritmisch en minutieus gecomponeerd is de visuele stijl van de film volkomen hypnotiserend. Belemmerende uitzichten, lage hoeken en verscholen perspectieven geven de film een intieme esthetiek die de camera volledig integreert in de wereld van de personages. Objecten en locaties worden gebruikt om acteurs opnieuw in beeld te brengen, waardoor het nauwe gevoel van ruimte wordt versterkt. Slow-motion montages dragen bij aan het impressionistische gevoel van bewegen. Dromerige close-ups, zoals opstijgende rook, helpen om scènes te accentueren met opzwepende visuele poëzie.

Hoe mooi de beelden van de film ook zijn, het zou een lege stijl zijn zonder inhoud en hart om ze te ondersteunen. Maggie Cheung en Tony Leung zorgen er echter voor dat het laatste stukje van de filmische puzzel samen valt tot bijna in perfectie. Hun performance is gelaagd met subtiliteit en complexiteit. Hun personages worden gedwongen om hun ware gekwetste emoties te verbergen, overspoeld door eenzaamheid verlangen ze naar elkaars gezelschap, zonder dat dit tot uiting komt in expliciete of concrete acties. In plaats daarvan brengen Leung en Cheung hun emoties over door middel van subtiele lichaamstaal en haastige blikken. Met hun ingetogen en perfect uitgebalanceerde uitvoeringen zijn ze in staat om enorm veel te communiceren zoals veel te zeggen. Hun overspelige partners zijn een formaliteit, maar gezichtsloze entiteiten. De focus ligt daardoor volledig op meneer Chow en mevrouw Chan en hun bitterzoete liefdesspel.

Extra’s: Naast de film zelf zien we een aantal mooie extra features op deze special edition.
· Making Of (51:00) Een korte blik achter de schermen die zich focust op het plot, de personages, met filmfragmenten en interviews van cast en crew.
· Deleted Scenes en Alternatief einde (33:00) Een overzicht van vier verwijderde scènes en een alternatief einde.
· Muziekvideo (04:00) Een muziekvideo van acteur Tony Leung

In the Mood for Love (restored version) is een adembenemend mooie en onberispelijk uitgevoerde film. Gevoed door beelden die langzaam branden van verlangen en romantiek, vertelt de film een eenvoudig verhaal vol voelbare liefde en verdriet. Wong Kar-Wai geeft op eigenzinnige wijze gestalte aan de abstracte vraag hoe liefde er precies uit zou zien. Golvende rode gordijnen die wapperen in een lege hal. Twee handen die zachtjes in elkaar grijpen, met de angst dat ze weer uit elkaar vallen. Het hoofd van de vrouw die langzaam neervalt op de schouder van een man. Wong Kar-Wai’s In the Mood for Love is een meesterwerk vol delicate sensualiteit. Het vangt de ongrijpbare extase en kwelling van ingehouden passie en geeft filmisch vorm aan verlangen en begeren. Ritmisch en diep gelaagd zijn zowel het verhaal, de stijl en de uitvoeringen, en ze werken op harmonieuze wijze samen.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.