Twintig jaar geleden ontsnapte de wereld op het nippertje aan een totale vernietiging door buitenaardse wezens. Het was de start van een samenwerking tussen de verschillende naties om een eventuele terugkomst het hoofd te kunnen bieden. Gebruikmakend van de buitenaardse technologie zet de mensheid een gigantisch defensief wapen op om een nieuwe aanval het hoofd te kunnen bieden. Maar niet alleen wij hadden twintig jaar de tijd om ons voor te bereiden, ook het buitenaardse gevaar heeft zich verder ontwikkeld om voor eens en voor altijd af te rekenen met onze planeet. Zijn we ook nu weer in staat om de aarde te kunnen redden of staan we op de rand van een totale vernietiging?

Independence Day was in 1996 een enorme hit die tevens de carrière van acteur Will Smith tot grote hoogte bracht. Niet zo gek, als je je bedenkt dat de film toentertijd nog enigszins iets nieuws bracht op het gebied van visuele effecten en we allemaal overrompeld werden door het destructieve spektakel van regisseur Roland Emmerich. Om een vervolg werd meteen geschreeuwd, maar toch kwam het er jaren niet van door andere projecten, conflicterende agenda’s en problemen rondom een verhaal wat recht zou doen aan de originele kaskraker. Toch gaf Emmerich de moed nooit helemaal op wat uiteindelijk resulteerde in het langverwacht vervolg dat dit jaar, twintig jaar na dato en zonder superster Will Smith, eindelijk in première ging. Maar ja, zaten we na twintig jaar nog steeds te wachten op meer buitenaards gevaar dat onze wereld wil vernietigen?

Het antwoord op die vraag lijkt een “nee”, want Resurgence deed het niet al te best aan de wereldwijde box-office. Ter vergelijking: Independence Day werd in 1996 gemaakt voor “slechts” 75 miljoen Dollar en zag de teller oplopen tot 820 miljoen Dollar, terwijl Resurgence een budget had van maar liefst 165 miljoen Dollar en niet verder kwam dan 387 miljoen Dollar. Resurgence verdiende dus zijn investering wel terug, maar zo goed als het origineel scoorde de film dus zeker niet. Na het zien van de film is het niet al te moeilijk om de vingers op de zere plek te leggen. Er zijn namelijk veel zaken te noemen die gewoonweg niet goed genoeg zijn en daardoor verdient de film al helemaal niet de status die zijn beroemde voorganger heeft. Grootste debet hieraan is het verhaal van de film, dat gewoon nergens echt lekker uit de verf lijkt te kunnen komen. Onze voorbereiding op een mogelijk nieuwe aanval, de invulling van de karakters en hun achtergronden, de motivatie van het buitenaardse gespuis om weer onze kant op te komen, de reactie van de wereld op al weer een totale vernietiging: werkelijk niks komt echt lekker over op de kijker. Veel plotjes worden namelijk op zich prima opgezet, maar worden helaas nergens mooi afgerond. Daarmee voelt de film aan als een warrige aaneenschakelingen van losse scenes die weinig met elkaar te maken lijken te hebben en een overkoepelend plot meermaals in de weg zitten.

Independence Day: Resurgence is misschien nog het beste te omschrijven als een snel in elkaar geflanst reünie om zo eindelijk tegemoet te komen aan de fans, die (bijna al) hun helden van weleer weer eens kunnen aanschouwen. Nergens voel je namelijk enige vakmanschap van regisseur Roland Emmerich en door de warrige montage voelt alles meer aan als snel knip-en-plak werk in plaats van weloverwogen keuzes om het verhaal van begin tot eind kloppend te maken. Niet dat Emmerich per definitie uitblinkt in strak geregisseerde films, maar hier laat hij toch een flink aantal steken vallen. Daar komt nog eens bij dat de terugkerende acteurs en actrices ook niet echt hun best lijken te doen om hun rollen met veel succes te herhalen. Van bijvoorbeeld een acteur als Jeff Goldblum zou je toch verwachten dat hij weet hoe hij zijn rol de juiste invulling moet geven, maar het lijkt er soms helaas meer op dat ook hij niet goed weet wat hij in dit vervolg precies te zoeken heeft. Het aantrekken van een nieuwe lichting helden is dan een goed alternatief, maar helaas krijgen de jonge sterren als Liam Hemsworth en Jessie Usher te weinig houvast om zich in deze warrige en overbodige vervolgfilm staande te kunnen houden. Will Smith heeft er dus goed aan gedaan om deze film aan zijn neus voorbij te laten gaan.

Extra’s: Een grote release kan niet zonder goedgevulde schijf en dus is de blu-ray van Independence Day: Resurgence voorzien van meer dan een uur aan extra’s.
• Verwijderde scenes (8:24) acht verwijderde scenes, waaronder een alternatief begin van de film. Er kan gekozen worden om deze te voorzien van commentaar van regisseur Emmerich.
• The War of 1996 (5:11) Leuke fake-reportage die een beeld schets over de oorlog uit het origineel en de gevolgen hiervan.
• It’s early ABQ! (3:07) fake-interview met het karakter Julius Levinson (Judd Hirsch) over zijn boek “How I Saved the World”.
• Another Day: The making of ID: Resurgence (55:25): in acht delen opgesplitste making of die een fijne blik achter de schermen werpt.
• Gag reel (6:14) een verzameling bloopers en versprekingen.
• Audiocommentaar van regisseur Roland Emmerich tijdens de film.

Independence Day: Resurgence is niet de film geworden waar we met z’n allen na twintig jaar op hadden gehoopt. Resurgence is warrig en rammelt aan alle kanten. Zo worden verschillende plotjes worden opgezet maar nergens afgerond en vooral de oudgediende lijken niet te weten welke kant zo op moeten in deze vervolgfilm. Dat een vervolg meer biedt van hetzelfde en dan vooral in de overtreffende trap is begrijpelijk, maar de vreemde brei die regisseur Emmerich ons voorschotelt valt moeilijk te begrijpen. Resurgence doet afbreuk aan de zeer vermakelijke film uit 1996 die, na het zien van deze film, eigenlijk nooit een vervolg had moeten krijgen. Misschien hadden we toentertijd met z’n allen toch niet zo hard moeten schreeuwen om een vervolg.

Met dank aan Team Lewis en 20th Century Fox Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.