Pete en Ellie hebben een onbezorgd leventje terwijl ze huizen opknappen die ze weer met winst verkopen. Toch sluimert er bij Ellie een kinderwens op de achtergrond, maar ja… wanneer ben je daar nou echt aan toe? En waarom zou je jezelf door de zware jaren van het hebben van een baby willen loodsen? Ellie besluit op een dag om nader onderzoek te doen naar adoptie. Pete is in eerste instantie geen voorstander, maar toch geven ze zichzelf op voor een cursus voor het zijn van adoptieouders. De cursus geeft hen al snel inzicht in het helpen van kinderen die geen stabiele thuisbasis meer hebben, wat er in resulteert dat ze besluiten om de rebelse 15-jarige Lizzy te adopteren. Wat ze echter dan nog niet weten, is dat ze tevens de zorg krijgen toegewezen van haar jongere broertje en zusje, waarmee ze in eens aan het hoofd staan van een groot gezin! In sneltreinvaart maken Pete en Ellie kennis met de vaardigheden die een goed ouderschap vereist en dat dit aardig wat van hen zal vragen om de kneepjes van het zijn van een verantwoordelijke ouder onder de knie te krijgen.

Komedies met een dramatisch tintje. Het blijft een lastige samenwerking van twee genres die vaak doorslaan in het één of het ander. De trailer van Instant Family deed vermoeden dat het vooral een komische film zou gaan worden die laat zien hoe twee mensen worstelen met de zorg voor drie kinderen en alle ongemakken die daar bij komen kijken, maar schijn bedriegt. Instant Family is net wat inhoudelijker om als flauwe komedie door het leven te gaan, maar echt de problematiek rondom adoptie durft regisseur Sean Anders (bekend van komedies als That’s my Boy en Daddy’s Home) niet helemaal aan te stippen. Te bang waarschijnlijk om de film te serieus aan de man te hoeven brengen, maar het resultaat voelt daardoor wel wat onevenwichtig aan.

Toegeven, er is op zich weinig mis met Instant Family. De film die losjes gebaseerd is op de ervaringen met adoptie van regisseur Sean Anders zelf, steekt prima in elkaar en weet zeker een paar goede noten te raken. De komische momenten slaan gelukkig nergens door tot een slapstick-niveau al hebben sommige scenes er alle schijn van om toch te vervallen in meligheid. Het is dan ook haast onoverkomelijk dat sommige scenes toch net over het randje gaan (schoonmoeder met onuitwisbare inkt op haar gezicht bijvoorbeeld), maar hinderlijk wordt het nergens. Wat wel hinderlijk is, is het gegeven dat de film hierdoor van links naar rechts lijkt te zwalken en de meer dramatische momenten op een vreemde manier hun intrede doen als er een paar minuten daarvoor nog hard te lachen viel. Moeten we nou wel of niet onze lachspieren aan het werk zetten? De twijfel overheerst vaker dan de film lief is.

Het helpt ook niet dat het adoptieproces in Amerika op een zeer bijzondere manier in elkaar lijkt te steken. Zo is er een soort van vrijmarkt waarbij aanstaande ouders de kinderen kunnen uitkiezen de ze zouden willen opvoeden. Het schurkt tegen het kolderieke aan, maar als we de regisseur zelf mogen geloven dan staat het niet ver van de waarheid af. Het geeft de film twee gezichten die niet altijd even lekker met elkaar lijken te kunnen samenwerken, maar toch maakt het van Instant Family geen slechte film. Een hele goede film ook niet, daar ontbreekt een duidelijke richting veel te veel voor, maar vermakelijk is de komedie, met hoofdrollen voor Mark Wahlberg en Rose Byrne zonder enige twijfel. En wie weet zet het twijfelende koppels die nadenken over het adopteren van kinderen die het niet makkelijk hebben uiteindelijk toch op het juiste spoor.

Extra’s: De uitgave op blu-ray van Instant Family is goed gevuld voor de liefhebber. Meer dan een uur aan extra’s zijn terug te vinden op de schijf.
• Mr. and Mrs. Fix-it (04:11) Een blik op de bron van het verhaal: de ervaringen van regisseur Sean Anders zelf op het adoptieproces.
• Kid Power (09:08) De drie kinderen uit de film staan in deze special centraal. Inclusief hun auditie en welke eigenschappen ze mee hebben genomen voor de personages die ze spelen.
• I Need Some Support (05:17) Een blik op de mensen die onderdeel zijn van de praatgroep voor adoptieouders in de film en de acteurs en actrices die ze spelen.
• Order in the Court (03:53) Het happy end van de film staat in deze special centraal.
• The Family Behind the Fair (09:14) Het casten van adoptiegezinnen voor de vrijmarkt scene in de film.
• Crew Inspiration (04:59) Een blik op het adoptiekind dat centraal stond voor het karakter van Lizzy.
• The Anders Family (07:05) Een korte blik op het leven van regisseur Sean Anders op wiens leven als adoptieouder de film gebaseerd is.
• Gag Reel (03:09) Bloopers vanaf de set.
• Music Video (03:35) De clip van het nummer “I’ll Stay”, gezongen door Isabela Moner.
• On Set Proposal (02:35) Justin Dec vraagr op de set van de film zijn vriendin ten huwelijk.
• Verwijderde en verlengde scenes (10:11) Een selectie van vijf scenes die gedeeltelijk of helemaal zijn gesneuveld op de montagetafel. De scenes zijn eventueel te voorzien van een introductie door de regisseur en schrijver.
• Audiocommentaar: Tijdens de film geven regisseur Sean Anders en schrijver John Morris meer inzicht in de film.

Instant Family laat op vermakelijke wijze zien hoe het is om kinderen te adopteren die geen stabiele thuisbasis hebben, maar lijkt lastig een richting te kunnen kiezen. Regisseur Sean Anders lijkt maar niet te kunnen beslissen of hij zijn verhaal over adoptie nou op komische of serieuze wijze aan de man wil brengen, waardoor de film een beetje hinkt op twee gedachten. Het maakt Instant Family zeker geen slechte film, maar met wat meer sturing, of een duidelijkere keuze tussen de twee genres, had de film zeker geholpen om uiteindelijk net wat beter uit de verf te komen.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.