Onderweg naar school wordt Samantha onvoerd. Vijftien jaar later wordt ze wakker in het ziekenhuis en herinnert zich niets meer. Samen met dokter Green, een profiler die de geest van slachtoffers onderzoekt om aanwijzingen te vinden, probeert ze om haar herinneringen weer terug te krijgen en haar ontvoerder op te sporen. Wel herinnert ze zich nog een labyrint, een ondergronds gevangenis, waar ze werd gedwongen om spelletjes te spelen en raadsels op te lossen. Ook privédetective Bruno Genko staat te trappelen om het mysterie op te lossen. En haast is geboden, want hij heeft niet lang meer te leven en Samantha’s zaak zou weleens de laatste zijn waar hij aan werkt.

Into the Labyrinth is de nieuwste film van Donato Carrisi, een van de meest gevierde hedendaagse Italiaanse misdaadschrijvers, wiens romans steevast kunnen rekenen op lovende kritieken en commercieel succes. Vier jaar geleden leverde hij met La ragazza nella nebbia, beter bekend als The Girl in the Fog, een heel verdienstelijk regiedebuut af. De film viel op door een goed geschreven verhaal en een meeslepend plot, iets wat gezien zijn achterhand ook wel veilig leek in handen van Carrisi. Voor zijn nieuwste film werkt hij samen met Hollywood legende Dustin Hoffman en Toni Servillo, zijn hoofdrolspeler uit The Girl in the Fog en natuurlijk vooral ook bekend van zijn samenwerkingen met Paolo Sorrentino. Het is dan ook jammer dat de twee geen scène delen en het verhaal behoorlijk warrig is.

Het is daarnaast vooral een vraagteken wat Hoffman doet in een Italiaanse productie als deze. Natuurlijk, hij is al jaren niet meer de man die in (vooral) de jaren zeventig verscheen in de ene na de andere topfilm, maar in kleine(re) rollen liet hij nog regelmatig zien wat hij in huis had. Toch is het verschijnen in dergelijke producties meestal voorbehouden aan de mindere goden, puur om de kas te spekken. Niet dat hij een slecht figuur slaat overigens, maar als enige Engelstalig sprekend castlid valt hij toch wat uit de toom. Daarentegen bewandelt Servillo de omgekeerde weg, zijn meest in het oog springende films maakt hij juist de laatste jaren. De beste hiervan maakt hij onder de vleugels van Sorrentino, met natuurlijk La Grande Bellezza als hoogtepunt. Samen Valentina Bellè, die het slachtoffer speelt, zijn zij de voornaamste cast en daarmee had Carrisi het een stuk slechter kunnen treffen natuurlijk.

Het probleem zit hem dan ook vooral in het script. Waar Carrisi voor zijn regiedebuut een beroep deed op de gelijknamige door hemzelf geschreven roman, gebruikt hij hier een origineel script door Maurizio Totti en Alessandro Usai. Hij weet er duidelijk geen raad mee, wat richting het einde soms pijnlijk duidelijk wordt. Echt logisch is het allemaal niet en de twist á la M. Night Shymalan is niet meer dan aardig te noemen, vooral ook door de soms surrealistische weg er naar toe. Toch is het plot in basis redelijk veelbelovend voor een thriller in dit genre; een getraumatiseerde vrouw die zich na haar gevangenschap niets meer herinnert behalve een ondergronds labyrint waar ze werd gedwongen om sadistische spelletjes te spelen om te overleven. Alleen een beetje filmkijker heeft al direct door dat het ziekenhuis waar Samantha ontwaakt geen echt ziekenhuis is. En de film zit vol met dat soort inkoppertjes. Het maakt dat de film doet denken aan een mengelmoes van andere films in het genre en dat is het uiteindelijk ook geworden. Niet veel meer, maar ook niet dramatisch veel minder.

Extra’s: Naast de film zelf bevat de Blu-ray release geen bonusmateriaal.

Into the Labyrinth is een matige, verontrustend bedoelde thriller met een opvallende aanwezigheid van Hollywood legende Dustin Hoffman. Voor zijn tweede film komt gewezen auteur Donato Carrisi met een ‘The Silence of the Lambs meets Twin Peaks’-verhaal, dat vooral resulteert in een surrealistische ervaring. Het uitgangspunt is zeker interessant te noemen voor een thriller, maar met de twist die eraan wordt gegeven raakt Carrisi ons in elk geval even kwijt. Ergens huist overigens sowieso wel wat voorspelbaarheid voor mensen die vaker dit soort films kijken, zeker ook betreft het aandeel van Hoffman. Het maakt dat Into the Labyrinth een leuk tussendoortje kan zijn voor de liefhebbers van een wat surrealistische thriller, maar je anders deze gerust terzijde kan schuiven. Het schijnt dat Hoffman bezig is om terug te keren op de planken van Broadway, maar laten we vooral ook hopen dat hij weer eens in wat beters naar voren mag treden als dit Italiaanse product.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.