Het is laat op de avond als de passagiers instappen op vlucht 21 van Brussel naar Moskou. Er ontstaat paniek als een gewapende man het vliegtuig weet te betreden, de deur achter zich laat sluiten en de piloot sommeert om op te stijgen en te vliegen naar het westen. In eerste instantie denken de passagiers en de paar bemanningsleden dat het om een kaping gaat, maar dan wordt hen al snel de echte reden duidelijk. De kaper heet Terenzio en is werkzaam voor de NAVO. Hij heeft ontdekt dat de zon een allesvernietigende kracht in zich heeft en dus doet hij er alles aan om de zon voor te blijven. In eerste instantie zijn de passagiers hem dankbaar, maar is Terenzio wel te vertrouwen? En is de zon inderdaad bezig om alles op aarde te vernietigen? Terwijl hun brandstof steeds verder opraakt, neemt de paniek aan boord toe om te zoeken naar een oplossing. Kunnen ze de zon lang genoeg voor blijven om het te redden tot een veilige schuilplaats? En zijn zij de enige die nog in leven zijn?

De series op streamingdienst Netflix stapelen zich in een rap tempo op, maar gelukkig komen de series niet alleen nog maar uit de Verenigde Staten. Inmiddels is het aanbod een stuk diverser geworden, hier en daar dan wel onder druk van verschillende regeringen, en dat is voor de kijker een goed teken. Hit-serie Casa de Papel heeft tenslotte al aangetoond dat meer landen spannende series naar de streamingdienst kunnen brengen en met Into the Night is het voor het eerst de beurt aan onze Zuiderburen. In de serie draait het allemaal om een onverklaarbaar natuurverschijnsel waarbij de zon alles dood wat het op zijn pad tegenkomt. Een gemeleerd groepje mensen weet de zon in een vliegtuig voor te blijven terwijl ze driftig op zoek gaan naar een oplossing en elkaar daarbij uiteraard niet vertrouwen en iedereen iets op zijn of haar kerfstok lijkt te hebben. Daarmee lijkt de serie de kant op te gaan van de serie Lost (2004 – 2010), maar zo goed als die serie wordt het helaas nergens.

Into the Night, gebaseerd op een boek van de Poolse schrijver Jack Dukaj, moet het in zijn eerste seizoen doen met slechts zes afleveringen van ongeveer 40 minuten. Het blijkt te weinig om de serie een vliegende start te geven die smaakt naar meer. Zonde, want het mysterieuze gegeven van een zon die om onverklaarbare reden alles dood wat het tegenkomt klinkt veel belovend. De makers maken vooral de fout om alles wat ze hebben bedacht rond het concept in het eerste seizoen te willen stoppen. Daarmee ligt het tempo moordend hoog met voltrekkende gevolgen. De gebeurtenissen trekken zo snel aan de kijker voorbij dat er nauwelijks tijd is om het allemaal goed te kunnen verwerken om precies te snappen wat de passagiers bedacht hebben om de zon voor te kunnen blijven. Bijkomend nadeel is daarmee ook dat de personages erg eendimensionaal blijven omdat er totaal geen ruimte is voor enige diepgang. Ieder aflevering begint dan wel met een korte flashback van een bepaald personage, maar grijpt daar op een later moment niet op terug. Er blijft daardoor erg veel potentie op de plank liggen.

Het is vervelend om te concluderen dat Into the Night zo matig uit de startblokken is gekomen. Afgezien van het verhaal in sneltreinvaart en de daarbij behorende continuïteitsfouten (Je hebt als kijker totaal geen gevoel of een scene nou een minuut, een uur of een dag in beslag neemt) zit de Belgische productie namelijk wel zeer degelijk in elkaar. Tuurlijk brengen we het grootste gedeelte door aan boord van het krappe vliegtuig, maar toch zijn er ook genoeg scenes buiten het vliegtuig die zeker niet onder doen voor hun Amerikaanse evenknieën. Daarnaast is de cast bijzonder talentvol te noemen en brengen alle acteurs en actrices iets unieks met zich mee. Toch beklijft het allemaal bijzonder matig en was het zeker geen overbodige luxe geweest als het seizoen twee keer zoveel afleveringen tot zijn beschikking had gehad. Het had de makers wat meer de tijd gegeven om de personages verder uit te diepen en het verhaal wat rustiger te presenteren en voor de kijker was het fijn geweest om op die manier meer verbinding te krijgen met het kleine groepje mensen dat vecht tegen een onbekende vijand. Een tweede seizoen verdiend de serie zeker, al is het maar om de zaken goed te breien die nu veel te snel zijn gegaan, maar het is nog maar de vraag of Netflix onze Zuiderburen die kans gaat geven.

Into the Night is een serie die barst van de potentie, maar die door een veel te korte speelduur te weinig indruk weet te maken. Het gegeven van het voorblijven van de zon in een vliegtuig met een klein groepje mensen klinkt bijzonder spannend, maar door het moordende tempo wordt nergens echt duidelijk hoe het nou allemaal precies in elkaar steekt. Laat staan dat je als kijker enige affiniteit met de personages kunt ontwikkelen of de zaken even rustig op een rijtje kunt zetten. Eeuwig zonde, want met wat meer diepgang van de personages en wat meer tijd om het verhaal uit de doeken te doen had Into the Night zomaar eens uit kunnen groeien tot een nieuwe internationale serie voor de streamingreus. Het is nu vooral de vraag of Netflix nog wel brood ziet in een verdere voortzetting van de serie.