James White is een oudere jongere die de definitieve stap naar volwassenheid keer op keer voor zich uitgeschoven heeft. Zo vult hij zijn dagen met drank en drugs en worstelt hij zich soms letterlijk door het leven. Een kwelling die alleen maar toeneemt als hij te maken krijgt met het overlijden van zijn vader en een stieffamilie die hij nooit heeft gekend. Net als hij wat grip op zijn leven probeert te krijgen en tijdens een vakantie de jonge Jayne ontmoet, slaat het noodlot toe en gaat het welzijn van zijn moeder zijn leven beheersen.

James White betekent het regiedebuut voor Josh Mond, die als producer succes boekte met Martha Marcy May Marlene. Hij schreef ook het script, wat trouwens begon als een manier om zijn gevoelens omtrent het verlies van zijn moeder die overleed aan kanker op papier te zetten. Tijdens het schrijven regisseerde hij de korte film 1009, waarin Christopher Abbott de hoofdrol speelde en al snel kwam hij tot de conclusie dat hij ook de aangewezen man zou zijn om de rol van James White in te vullen. De film werd in 22 dagen geschoten en deed het ondanks de bescheiden score aan de box-office goed bij de critici. Zo ontving hij de NEXT publieksprijs op het Sundance festival, waar de film in première ging.

Een belangrijke pilaar in de film is de muziek, verzorgd door Scott Mescudi. Mescudi is beter bekend onder zijn artiestennaam Kid Cudi en diende tijdens het schrijven van de film, en dus het verwerkingsproces van Mond, als motivatie en inspiratie. Niet zo vreemd dus dat Mescudi ook de sterke soundtrack verzorgt en een rol speelt als de homoseksuele vriend van James, genaamd Nick. Waar de film ook in uitblinkt is het sterke camerawerk, verzorgd door Mátyás Erdély die onlangs ook al zo’n indruk wist te maken met zijn werk voor Son of Saul (Saul Fia). Het valt op dat Erdély kiest voor een soortgelijke cameravoering en opnieuw dicht op de huid filmt.

Toch is James White vooral ook de film van Christopher Abbott en Cynthia Nixon, die met hun vertolkingen grote indruk weten te maken. Zo is Nixon ontroerend als de terminale moeder en is Abbott een soort licht ontvlambare man met een klein hartje, maar met het uiterlijk van Jon Snow. Het ‘she is scared to death’ wat hij over zijn moeder zegt slaat dan ook wellicht nog het meeste op hemzelf. De film hakt er met het zware onderwerp behoorlijk in en het is dan ook zeker geen lichte film, maar de beperkte speelduur en de formidabele acteerprestaties maken de film tot een uiterst boeiende zit.

Extra’s: Afgezien van de trailers van Virgin Mountain, The Second Mother en Human, allen trouwens ook releases van September Film, zijn er geen extra’s te vinden op de dvd. Zeker gezien het zo’n persoonlijke film is voor Mond had een interview met hem zeker een welkome aanvulling geweest.

James White is een zeer intense film geworden waarbij het sterke en ingrijpende verhaal wordt ondersteund door fenomenale acteerprestaties van de hoofdpersonen. Nee, James White is geen gezellige film. Sterker nog de film kan als deprimerend omschreven worden, maar het sterke verhaal zorgt voor een boeiende zit. Het maakt van dit zo persoonlijke debuut van Josh Mond een sterke film, waarbij het de vraag is of hij voor zijn volgende project ook uit een ander vaatje kan tappen en ons opnieuw weet te verrassen.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.