Lindy is een knappe jonge vrouw die is geboren met een explosieve stoornis. Wanneer iemand om haar heen wat slechts doet, krijgt ze een oncontroleerbare agressieve impuls. Al op jonge leeftijd is geprobeerd om met diverse tests en training haar woede te bedwingen, maar met de jaren is het eigenlijk alleen maar erger geworden. Toch heeft ze uiteindelijk een ongebruikelijke, maar effectieve behandeling gevonden en het lijkt erop dat Lindy enigszins een normaal leven tegemoet kan zien. Als ze een restaurant binnengaat voor een date met Justin moet ze vechten tegen haar impulsen, maar met behulp van haar therapie weet ze te voorkomen dat ze iemand kwaad doet. De twee hebben een klik en Lindy vertrouwt Justin zelfs haar verhaal toe. Alles verandert nadat Lindy een hele dag niets meer van Justin hoort en ze wordt gebeld door twee rechercheurs die haar vertellen dat Justin vermoord is gevonden. Lindy is uit op wraak en gaat eigenhandig op zoek naar de daders, waarbij ze haar agressieve impulsen de vrije loop laat.

Kate Beckinsale is een Brits actrice en model die eigenlijk vooral bekend is van haar hoofdrol in de Underworld-films. Toch heeft ze ook al meermaals laten zien ook het serieuzere werk goed aan te kunnen. Daar hoeft ze voor Jolt echter geen beroep op te doen. De film die recent in première ging Amazon Prime Video is namelijk nog het beste te omschrijven als een soort vrouwelijke versie van Crank, de energieke film waarin Jason Statham zijn hartslag hoog moet zien te houden om te overleven. De vork zit bij Jolt iets anders in de steel, maar feit is wel dat het een actiefilm betreft met een simpel plotje dat vooral dient om de ene na de andere brute handeling over het scherm te laten paraderen. Het verveelt allemaal geen minuut, maar eigenlijk komt dat vooral omdat je gewoonweg geen tijd krijgt om ergens over na te denken. Want een explosieve stoornis of niet, het is natuurlijk compleet bizar dat Beckingsale met haar pakweg 50 kilo de hele wereld aan kan, letterlijk dan wel te verstaan.

Grootste voordeel wat de film heeft is Beckinsale zelf. Ze nadert ondertussen bijna vijftig, maar wie een blik op haar werpt zou bij een schatting hier verste verte niet bij in de buurt komen. Ze heeft dan ook een superstrak voorkomen en met ondertussen flink wat ervaring in actiefilms weet ze wel raad met de fysiek veeleisende rol in Jolt. Ze voegt zich daarmee in een rijtje acteurs en actrices waarin we onder andere Keanu Reeves en Charlize Theron vinden, die met respectievelijk John Wick en Atomic Blonde al lieten zien dat actiefilms allang geen product meer hoeven te zijn van jonge, flink opgepompte actiesterren zoals we die medio jaren 80 veel voorbij zagen komen. Met haar Britse accent en prettige voorkomen is Beckinsale dan ook het grootste pluspunt aan de film, want verder heeft allemaal verdomd weinig om het lijf. Het even bizarre als knetterende uitgangspunt klinkt wellicht nog leuk, maar helaas weet Jolt nergens te verrassen, is de actie nergens vernieuwend en ook op haar collega castleden hoeft Beckinsale niet te rekenen.

De film oogt bij tijd en wijlen zelfs behoorlijk goedkoop. Zo is daar het studioterrein van de Bulgaarse Nu Boyana Studio, dat is gebruikt voor het merendeel van de buitenopnames. Het oogt allemaal behoorlijk nep en eigenlijk mis je alleen het moment dat de regisseur van dienst ‘actie’ en ‘cut’ roept. Ook stoort het al vrij snel in de film dat keer op keer maar weer wordt getoond wat de impulsen van Lindy teweeg kunnen brengen, al zijnde een soort parallelle werkelijkheid. Het lijkt in eerste instantie echter vooral te dienen als een soort voorbode van wat, uiteraard onvermijdelijk, komen gaat. Het is voor de kijker puur even geduld hebben tot Lindy getriggerd wordt en dat laat natuurlijk niet al te lang op zich wachten. De actie die vervolgens voorbij komt is met regelmaat behoorlijk vermakelijk, maar eigenlijk ook nergens meer dan dat. En ook de twist die de makers richting het eind uit de hoge hoed toveren zal waarschijnlijk niemand echt verrassen. Want ondertussen mag toch bekend zijn dat een personage alleen dood is, zeker in dergelijke films, als dat lekker overdadig te zien is geweest. Het is veelzeggend,

Jolt is een simpele, energieke, maar akelig voorspelbare actiefilm die nergens vernieuwend is en daardoor volledig op de ranke schouders van Beckinsale rust. Het is dan ook een raadsel wat prima acteurs Bobby Cannavale en Stanley Tucci zagen in een hun eendimensionale personages en de saaie Jai Courtney hebben we nog nooit op enige uitstraling kunnen betrappen. Maar goed, eerlijk is eerlijk, een krappe anderhalf uur kijken naar de immer beeldschone Britse is absoluut geen straf en dat maakt zeker het nodige goed. Toch mist de film duidelijk iets vernieuwends. Het maakt dat Jolt een film is geworden die eigenlijk alleen vermakelijk is voor de fans van Beckingsale en voor mensen die hun lat niet al te hoog hebben liggen. Allemaal niets mis mee, maar stiekem hadden we toch op iets meer gehoopt. Het zorgt ervoor dat Jolt de op zich niet al te hoge verwachtingen niet waarmaakt en zelfs op een streamingdienst snel zal ondersneeuwen tussen de gewoonweg heel wat betere en originelere films in het genre.