Eind jaren zestig wordt de 17-jarige kruimelcrimineel William “Bill” O’Neal gearresteerd nadat hij een auto probeerde te stelen door zich voor te doen als FBI-agent. Hij wordt benaderd door FBI Special Agent Roy Mitchell, die hem aanbiedt om alle klachten te vallen als hij undercover wil gaan voor het bureau. Zijn opdracht is om te infiltreren in de Illinois afdeling van de Black Panther Party (BPP), geleidt door de jonge, charismatische activist Fred Hampton. Het is een partij die in de periode na de moord op Martin Luther King een eind wil maken aan het politiegeweld en de moord op zwarten en strijdt voor vrijheid en zelfbepaling binnen de zwarte gemeenschap. Hampton inspireert een hele generatie om in actie te komen tegen onderdrukking, waardoor hij door de regering, de FBI en de politie van Chicago als een bedreiging wordt gezien.

Het idee voor een biografische film van activist Fred Hampton stamt al uit 2014, toen de broers Kenny en Keith Lucas hun idee voor een soort zwarte versie van Martin Scorseses’ The Departed probeerden te slijten aan A24 en Netflix. Het project kwam niet van de grond, maar toen Shaka King er lucht van kreeg had het zijn interesse. Toch nam het project pas echt een vlucht toen een gelijksoortige film geschreven door Will Bersen en met F. Gary Gray aan het roer ook niet van de grond kwam en Berson en King zijn script herschreven met hulp van de gebroeders Lucas. De broers wisten een flinke geldschieter bereid te krijgen om de helft van het project te financieren, wat voor extra vrijheid zorgde omdat men niet alleen leunde op steun door de studio en kreeg de zegeningen van de familie van Hampton. Toch valt al snel op dat de film zich weliswaar richt op Fred Hampton, maar dan gezien door de ogen van infiltrant Bill O’Neal.

De rollen van O’Neal en Hampton worden gespeeld door Daniel Kaluuya en LaKeith Stanfield, die in 2017 naast elkaar hun grote doorbraak beleefden in de instant klassieker Get Out. Dat beide acteurs voor deze film werden ingezonden voor de Oscar in de categorie Beste Mannelijke Bijrol is hierbij overigens wel opvallend. Natuurlijk, beide leveren fenomenaal werk, maar het lijkt toch ook een beetje aan te geven dat de makers ook niet zo goed wisten wie de hoofdrol nou speelt en waar de focus in de film nou ligt. Wie de proloog en epiloog bekijkt zou zeggen om O’Neal, maar daarvoor ligt de focus in het middenstuk dan soms weer teveel op Hampton. Het zit elkaar overigens niet echt in de weg, maar met iets meer aandacht op dit vlak had de film zeker ten goede gekomen. Het doet overigens niets af aan de geweldige prestaties van beide acteurs, al moet wel gezegd dat zowel Kaluuya als Stanfield ieder eigenlijk een jaar of tien te oud zijn voor het personage dat ze vertolken. Daarnaast valt het ook op dat Kaluuya in iedere scène waarin hij te zien is alle aandacht naar zich toe weet te trekken.

Toch is Judas and the Black Messiah een boeiende en interessante film geworden, al is het maar omdat de film ook een brug slaat met de actualiteit. Want waar de BPP vocht tegen politiegeweld en strijdt voor vrijheid en zelfbepaling binnen de zwarte gemeenschap, onstond de Black Lives Matter-beweging in 2012 als reactie op politiegeweld tegen de Afro-Amerikanen. Met de dood van George Floyd en de grote aandacht voor BLM nog vers in ons geheugen is het het ijzer smeden als het heet is ten top, al is het ook gewoon een belangrijk stukje geschiedenis wat we hier te zien krijgen. De makers van de film werden bijgestaan door Fred Hampton Jr., de enige zoon van Fred Hampton, wat mede voor zorgt dat de film nauw aansluit bij de werkelijkheid. Dit wordt alles nog eens versterkt door een fijne soundtrack van Mark Isham en Craig Harris, een fraaie aankleding en een cameravoering waardoor je je direct in het eind van de jaren zestig waant. Dit alles bij elkaar maakt van Judas en the Black Messiah een film over een strijd die nog steeds actueel is, die verontwaardiging en boosheid oproept maar die ook gewoonweg ijzersterk is.

Extra’s: Naast de film zelf zijn er twee alleraardigste featurettes terug te vinden op de Blu-ray release.
· Fred Hampton for the People (09:19) Een wat korte samenvatting over de nalatenschap van Fred Hampton. Met medewerking van regisseur Shaka King, producent Ryan Coogler, co-schrijver Kenny en Keith Lucas en acteurs Lakeith Stanfield, Daniel Kaluuya, Jesse Plemons en Dominique Fishback.
· Unexpected Betrayal (07:47) Een featurette met een focus op William O’Neal, een Amerikaanse FBI-informant binnen in de Black Panther-partij, bekend als de persoon die informatie gaf aan de politie van Chicago wat uiteindelijk leidde tot de moord op Fred Hampton in 1969.

Judas and the Black Messiah is een opwindende verfilming van historische gebeurtenissen. Grootste punt van kritiek is wellicht dat voor een Fred Hampton biografie er teveel aandacht uitgaat naar Bill O’Neal, en ook de aandacht voor vrouwen in de BPP is beperkt, maar voor het neerzetten van de film is dit een logische keuze geweest. En hoe goed LaKeith Stanfield ook de rol van de Judas uit de titel neerzet, het is toch vooral weer een bevestiging van hoe goed Daniel Kaluuya is; hij heeft zich Hampton’s spraak, houding en maniertjes volledig eigen gemaakt en laat hier opnieuw zien een van de grootste talenten van dit moment te zijn in de filmwereld. Voorzien van een sterk tijdbeeld geeft Judas and the Black Messiah een sterk beeld van onderdrukking en revolutie en dwang en verraad, waarbij het wellicht nog wel het meest schokkende is dat sinds de BPP weliswaar terrein gewonnen is, maar de strijd ook vijftig jaar na dato nog steeds niet gestreden is getuige de huidige BLM-beweging.

Met dank aan Day One MPM en Warner Bros. Home Entertainment Benelux voor het recensie-exemplaar.