In de jaren ’30 richt Sheldon Sampson een team van superhelden op met de naam “The Union”. Daarbij stelt Sheldon, die beter bekend is als zijn alter ego The Utopian, wel twee belangrijke voorwaarden: superhelden mogen niet doden of zich bemoeien met de politiek. Deze twee regels worden The Code genoemd en jarenlang gerespecteerd. Jaren later worden deze regels echter flink op de proef gesteld als Brandon, de zoon van Sheldon en bekend als superheld The Paragon, deze overtreedt door een schurk te doden als deze zijn vader dreigt te verslaan en drie van zijn vrienden al eerder in hetzelfde gevecht heeft vermoord. Sheldon is teleurgesteld in de keuze van zijn zoon, maar voelt ook het publieke debat over de relevantie van The Code. Want waarom zouden schurken wel iedereen mogen doden, maar helden niet die er juist zijn om de wereld te beschermen? Er lijkt een strijd los te barsten tussen de oude en nieuwe generatie superhelden, maar dat is niet de enige strijd die voor Sheldon en de leden van The Union op de loer ligt. Een oude bekende lijkt namelijk weer op te duiken, nadat deze jaren geleden van de aardbodem verdween.

Hoeveel superhelden kan een mens nog verdragen? De bioscopen lopen, als ze open zijn, bijna over van de films en ook de streamingdiensten lijken inmiddels behoorlijke bezeten door het populaire genre. De grootste streamingreus ontbrak echter nog op het toneel en dus komt Netflix met de serie Jupiter’s Legacy op de proppen. Niet alleen als antwoord op het grovere The Boys en Invincible van concurrent Amazon Prime, maar ook als antwoord op het vetrek van de Marvel-titels waardoor het aanbod aan superhelden op Netflix toch behoorlijk is geslonken. Jupiter Legacy is geen originele serie, maar vindt, net als de meeste films en series rondom superhelden, zijn basis in al een reeds bestaande comic. In dit geval gaat het om de gelijknamige comic-reeks van Mark Millar (Kick-Ass) waarmee de streamingdienst zelfs probeert een heus universum te creëren dat de titel Millarworld heeft meegekregen. Om een succesvol universum uit de grond te stappen is echter wel een vliegende start nodig. Maar of Jupiter’s Legacy nou echt die gedroomde start voor Netflix is geworden…

De twee en halve ster onderaan deze recensie verraad al dat Jupiter’s Legacy niet bepaald goed in de smaak is gevallen. Er valt dan ook een hele hoop aan te merken op deze start van het zogenoemde Millarworld waarin onder andere rollen zijn weggelegd voor Josh Duhamel (Transformers) en Leslie Bibb (Iron Man). Zo doet het grote spektakelstuk in de eerste aflevering, waarin alle superhelden het opnemen tegen superschurk Blackstar, heel erg denken aan de Power Rangers van vroeger. De bewegingen zijn behoorlijk kolderiek, de pakjes veel te kleurrijk en het grote gevecht eigenlijk simpelweg gewoon niet tof genoeg. En dan ga je toch behoorlijk onderuit in die vliegende start die je als serie nodig hebt om de kijker het hele seizoen vast te kunnen houden. Daarnaast zijn alle acteur bovendien met make-up verouderd omdat een groot gedeelte zich ook in 1929 afspeelt, maar ook dat is alles behalve overtuigend te noemen.

Gelukkig is er nog wel een aspect over dat de serie nog enigszins interessant maakt. Zoals eerder gezegd speelt de serie zich niet alleen in de huidige tijd af, maar ook in 1929; het moment dat Amerika financieel behoorlijk onderuit ging. Tegen die achtergrond komt Sheldon Sampson, de rol van Josh Duhamel, in contact met zijn superkrachten en veranderd zijn leven dus voorgoed. Helaas voor ons worden de twee verschillende tijdlijnen dusdanig slordig met elkaar verweven dat de aandacht er soms moeilijk bij te houden is. Veel te vaak blijven de makers hangen in het verleden, om daarna weer even naar het heden over te schakelen voor een niet heel erg bijster interessante scene. Enige toegevoegde waarde valt er wel te bespeuren, maar het is zo minimaal dat het behoorlijk afleidt. We zien vooral de kinderen worstelen met hun jonge leventje, maar die verhalen ontwikkelen zich in een dusdanig traag tempo dat het gevoel voor interesse al snel naar een dieptepunt zakt. Of Netflix nog steeds brood ziet in het zojuist opgestarte Millarworld is nog even de vraag, maar als ze doorzetten dan valt er nog een hele hoop te verbeteren.

Jupiter’s Legacy is het schoolvoorbeeld dat laat zien dat je wel van hele goede huizen moet komen om nog enigszins positief op te vallen in het overvolle superhelden-genre. Netflix doet zijn best om een eigen universum van superhelden te creëren door de boeken van Mark Millar als basis te nemen, maar van een geslaagde start is absoluut geen sprake. Jupiter’s Legacy is onevenwichtig, saai en kent een totaal gebrek aan originaliteit. De punten die wel verfrissend aanvoelen, de flashbacks bijvoorbeeld, komen daarnaast te mager uit de verf om als geslaagd te kunnen bestempelen. Of Jupiter’s Legacy een vervolg gaat krijgen, het einde vraagt er wel om, is nog even de vraag, maar als Netflix daar toe bereidt is, dan is er nog behoorlijk wat werk aan de winkel.