1992. Rodney King wordt staande gehouden door de politie van Los Angeles en wordt door de vier blanke agenten zwaar mishandeld. De gekleurde buurten houden hun adem in voor het proces dat zal volgen, zeker als de spanningen hoog oplopen als de kans steeds groter wordt dat de agenten worden vrijgesproken. Tegen deze achtergrond probeert de hardwerkende moeder Millie het hoofd boven water te houden met haar gezin dat bestaat uit acht adoptiekinderen. Racisme is op iedere hoek van de straat voelbaar, maar toch probeert ze met een positieve insteek het leven voor haar kinderen zo mooi en veilig mogelijk te maken. Als na de uitspraak de rellen uitbreken en de stad verandert in één groot oorlogsgebied raakt ze in de chaos die volgt drie van haar kinderen kwijt. Totaal in paniek kan ze zich nog enkel richten tot haar buurman Obie; de enige blanke inwoner van de buurt. Samen gaan ze op zoek naar de jongens en proberen ze te overleven in de levensgevaarlijke straten van Los Angeles waar alle hoop vervlogen lijkt.

De Frans-Turkse regisseuse Deniz Gamze Ergüven schreef al in 2011 het script voor de film Kings, toen nog vergezeld door het woordje ‘The’ er voor, waarin ze de rellen van 1992 wilde laten zien door de ogen van een hardwerkende moeder. Ze kreeg het echter niet voor elkaar om geldschieters te vinden voor haar project waarmee ze tevens haar debuut zou maken. Collega regisseur Alice Wincour (Augustine, Disorder) stelde haar vervolgens voor om zich te richten op het door haar geschreven Mustang, een wat kleinschaliger project wat een groot succes bleek. Het resulteerde erin dat ze heel veel prijzen in de wacht wist te slepen en zelfs genomineerd werd voor een Oscar voor Beste Buitenlandse Film. Na dat succes was het voor Ergüven ineens een heel stuk makkelijker om haar droomproject van de grond te krijgen.

Voor wie het prachtige Mustang heeft gezien (voor wie dat niet heeft: een hele dikke aanrader) zal wellicht het één en ander herkennen in deze Engelstalige film. Ook in Kings laat Ergüven de situatie waarin de hoofdrolspelers verkeren een beetje op zijn beloop om zo een zeer natuurgetrouw beeld te schetsen. Ook in Kings is dus behoorlijk goed voelbaar in wat voor omgeving de personages zich voort bewegen. De snijdende spanning is dan ook goed voelbaar in de straten van Los Angeles uit 1992 als iedereen ademloos toekijkt op de veelbesproken rechtzaak. Het is alleen zo jammer dat de personages dit keer een stuk minder uit de verf komen dan in Mustang. Het zorgt ervoor dat waar de film qua sfeer de volle punten scoort, deze op de andere belangrijke punten behoorlijk laat afweten.

Ergüven schets de situatie waarin Millie, een overigens prima rol van actrice Halle Berry, verkeert met haar acht adoptiekinderen te snel waardoor er voor de kijker te weinig opbouw in zit om echt mee te kunnen leven. Vragen zoals waarom Millie zoveel kinderen in huis heeft terwijl ze amper geld verdient en hoe haar relatie met de blanke Obie precies is ontstaan worden te weinig uitgewerkt om in één klap duidelijk te zijn voor de kijker. Het zorgt er nu voor dat er van medeleven weinig sprake is en dat terwijl sommige scenes daar door hun heftigheid wel degelijk om vragen. Het maakt de impact daarmee een heel stuk minder. Wat ook niet helpt is dat acteur Daniel Craig meerdere malen tegen overacting aan zit te schuren waarmee hij vooral duidelijk lijkt te willen maken dat hij meer kan dan vooral de Britse spion spelen. Het is iets wat hij ook al deed in Logan Lucky, maar daar zijn personage wel de juiste lading mee om zijn vreemde fratsen op de juiste manier aan de kijker over te brengen. Het maakt de film Kings er eentje met twee verschillende gezichten waarin de sfeer perfect wordt neergezet, maar waarin de personages niet met de juiste diepgang opereren.

Extra’s: Afgezien van een trailer is er geen bonusmateriaal te vinden op de dvd release die sinds kort in de schappen ligt.

Kings scoort betreft het neerzetten van sfeer, maar is helaas gevuld met bordkartonnen personages die niet uit de verf komen. Ondanks dat er dan ook zeker meer in had gezeten is de film zeker een kijkbeurt waard. Zo worden de rellen in Los Angeles in 1992 bijzonder goed weergegeven en heeft de film met Halle Berry een hoofdrolspeelster die na een aantal mindere producties laat zien zeker nog te kunnen acteren. Met interessantere personages, meer diepgang op de juiste momenten en wat meer structuur in het verhaal was de film zeker een titel geweest die hoge ogen had kunnen gooien. Het maakt dat King nu helaas strandt in zijn goede bedoelingen die matig tot uiting komen.

Met dank aan Imagine Filmdistributie Nederland i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.