Hans en Margje leiden een rustig en gelukkig leven op hun kwekerij waar ze hard werken om de touwtjes aan elkaar vast te knopen. Als Hans op een dag de prediker Jozef Mieras tegen het lijf loopt, brengt dat bij hem streng religieuze herinneringen naar boven uit zijn jeugd. Als Hans op een dag er van overtuigd is dat hij in contact heeft gestaan met god, is dat de start voor zijn innerlijke zoektocht naar zingeving en het eeuwig leven. Hans verliest zichzelf meer en meer in zijn geloofsovertuiging en glijdt daarmee langzaam weg van de mensen die hij lief heeft.

Paul Verhoeven probeerde tien jaar geleden al aan een verfilming van de literaire bestseller van Jan Siebelink van de grond te krijgen, maar hij kreeg het maar niet voor elkaar om de film ook daadwerkelijk te maken. Volgens eigen zeggen haatte hij het hoofdpersonage Hans zo ongelofelijk veel dat dit ervoor zorgde dat hij het niet voor elkaar kreeg om het verhaal naar het witte doek te vertalen. Regisseur Ben Sombogaart, bekend van films als De Tweeling en De Storm, ondernam zes jaar geleden een poging om de klassieker te verfilmen en slaagde daar uiteindelijk wel in. De sleutel tot succes was het sympathieker maken van het hoofdpersonage zodat mensen zich makkelijker me hem konden vereenzelvigen. Maar werkt deze verandering ook echt in het voordeel van de verfilming?

Het boek schijnt nogal heftige reacties teweeg te brengen onder zijn lezers waarbij mensen zelfs zo ver gingen door het boek te verbranden of in de tuin te begraven. Of men ook zo heftig zal reageren op de film valt te betwijfelen door de eerder genoemde verandering die regisseur Sombogaart doorvoerde om de film van de grond te krijgen. Toch schept de verfilming wel een bepaald verwachtingspatroon voor mensen die bekend zijn met het boek. Voor hen zal de film vooral voelen als een brave boekverfilming die niet tot het uiterste zal gaan en dat is wellicht toch een gemiste kans om ook de film tot een klassieker van Nederlandse bodem te maken.

Filmtechnisch gezien is er weinig mis met de film. De aankleding is werkelijk fantastisch gedaan, flashbacks worden voorzien van een mooi kleurenfilter om authentieker aan te voelen en het Belgische platteland gaat overtuigend door voor onze eigen boerenstreek. Het maakt het des te jammer dat het verhaal wat vlakjes blijft en de zware geloofsovertuiging die Hans treft nooit echt helemaal goed op de kijker overkomt. Ja, de man maakt rare keuzes en laat zijn gelukkige gezin op sommige momenten behoorlijk in de steek, maar echt onsympathiek wil hij maar niet worden. Het maakt uiteindelijk vooral nieuwsgierig naar de verfilming die Paul Verhoeven voor ogen heeft gehad en zijn interpretatie van het boek, maar vooral van het hoofdpersonage Hans.

Knielen op een bed violen is filmtechnisch gezien prima in orde, maar weet de heftige reacties die het boek teweeg bracht ongetwijfeld niet te herhalen. Daarvoor voelt de film iets te braaf aan en dat lijkt toch een gemiste kans om het boek de verfilming te geven die het zo verdiende. Dat de makers niet tot het uiterste gaan zorgt er overigens niet voor dat de film niet geslaagd te noemen is. Knielen op een bed violen is verder een prima film die zichtbaar met veel vakkennis is gemaakt en tot in de puntjes is verzorgd. Jammer dat het script daar niet helemaal bij aansluit.