Mia en Sebastian wonen in Los Angeles, waar zij hun droom proberen na te jagen. Zo is Mia een serveerster die probeert om actrice te worden, maar ondanks talloze audities blijft succes uit. Het hart van Sebastian ligt bij de jazzmuziek, maar de houder van het restaurant waar hij speelt waarschuwt hem geen jazz te spelen. Als hij zich vol passie toch op een jazzimprovisatie stort wordt hij op straat gezet, al werd hij ook gehoord door Mia. Zij wil hem complimenteren met zijn spel, maar gefrustreerd door de situatie negeert hij haar. Maanden later kruisen hun paden weer en beiden hebben zij hun droom om te doen waar ze van houden niet opgegeven. De vonk slaat over, maar als succes lonkt moeten beiden keuzes maken die hun relatie en hun dromen op het spel zetten.

Damien Chazelle is met zijn 31 jaar een nog jonge regisseur, die zichzelf direct op de kaart wist te zetten met zijn debuutfilm Whiplash. Die film won maar liefst drie Oscars en werd genomineerd voor die van Best Motion Picture of the Year. Toch dateren de eerste pogingen om La La Land van de grond te krijgen al van voor het succes met Whiplash, maar destijds vond hij geen studio die interesse had om een musical te produceren die ook nog eens geen herkenbare liedjes in huis had voor het publiek. Echter, het succes van Whiplash opende vele deuren en juist dat had Chazelle nodig om zijn volgende film te realiseren.

Doordat het vijf jaar duurde dat Chazelle zijn droomproject mocht verwezenlijken, moest hij wel wat aanpassingen doen. Zo had hij Miles Teller, de hoofdrolspeler in Whiplash, en Emma Watson in gedachten voor de hoofdrollen, maar zij bleken beide niet meer beschikbaar door andere verplichtingen. Het zorgde ervoor dat Chazelle zijn hoofdpersonen iets ouder maakte en uiteindelijk uitkwam bij Ryan Gosling en Emma Stone, twee acteurs die al eerder lieten zien dat er een goede chemie tussen hun bestond in Gangster Squad en Crazy, Stupid, Love. Ondanks dat beiden nog nooit te zien waren in een musical, zijn zij niet onbekend met de ingrediënten van het genre. Zo schitterde Stone op Broadway in de productie Cabaret en heeft Gosling een eigen band genaamd Dead Man’s Bones.

Dat Chazelle een duidelijke visie had bij deze film blijkt uit het eindresultaat. Zo ademt de gehele film namelijk de sfeer uit van de klassieke filmmusicals uit de jaren vijftig. Dit uit zich in lange musicalscènes, overigens voorzien van een fenomenale soundtrack door Justin Hurwitz, die een duidelijke ode vormen aan de bekende Technicolor films uit Klassiek Hollywood. Al direct bij de werkelijk geniale opening wordt de toon gezet. Dit overigens allemaal met een modern randje, want het knappe is dat Chazelle de film vooral ook helemaal van nu weet te maken. Zo zien we moderne technologieën als Youtube en de iPhone voorbij komen die de kijker eraan herinneren dat de film zich wel degelijk in het heden afspeelt.

Het maakt van La La Land een gewaagd project, dat volledig tot wasdom komt door het grootse talent van Chazelle. Dat hij hierbij kan rekenen op twee uitstekende hoofdrolspelers, waarvan Stone misschien wel haar beste performance ooit neerzet, onderstreept dat des te meer. Waar veel regisseurs jaren nodig hebben om alle facetten van hun creativiteit te mogen uiten, wist Chazelle gelijk in de roos te schieten met Whiplash. Het zorgde ervoor dat hij voor zijn tweede film zijn eigenlijke droomproject mocht realiseren. Wetende dat hij pas 31 jaar is, kunnen we gerust stellen dat hem een prachtige toekomst wacht. La La Land is een ode aan iedereen die durft te dromen, maar ook vooral een film die alle kijkers weer doet herinneren aan waarom zij zo van film houden.

La La Land brengt je terug naar De Gouden Periode van Klassiek Hollywood. Gosling en Stone hebben zich met volle overgave op dit project gestort en dit betaald zich meer dan uit. Toch is La La Land vooral de film van Damien Chazelle. Voor wie onder de indruk was van zijn debuut en hoog inzette voor zijn tweede film zal dan ook niet worden teleurgesteld. Hij toont zich meer nog dan met Whiplash een virtuoos regisseur, met een overduidelijke liefde voor muziek en in dit geval de genreklassiekers uit de jaren vijftig. Hij slaagt er met vlag en wimpel in om de tijden van weleer te doen herleven met deze eigentijdse variant, wat zonder meer de mooiste, interessante en gewoonweg de beste film van het jaar oplevert. Een prachtige romantische musical voor een ieder met een liefde voor film.