Marseille, 1925. Alain Lefevre is een Franse bokser die door maffiabaas Lucien Galgani flink geld geboden krijgt om in de tweede ronde neer te gaan. Alain besluit de opdracht te negeren. Hij wint het gevecht en probeert te vluchten met Katrina, de vriendin van Galgani en zijn ex-verloofde. Echter, het plan mislukt en in een poging alsnog te ontsnappen meld Alain zich aan bij het genadeloze Franse Vreemdelingenlegioen. In het Legioen, dat onder commando staat van de gewelddadige officier Steinkampf, sluit hij vriendschap met de Afro-Amerikaanse Luther, de voormalig Britse majoor Mackintosh en Guido, een van oorsprong Italiaan die indruk op zijn verloofde wil maken. Maar als vervolgens hun fort wordt belegerd, en Alain ook te maken krijgt met vijanden van binnenuit, merkt Alain hoe lastig is om een tweede kans te krijgen in het leven.

Begin jaren ’90 was Jean-Claude van Damme op de top van zijn kunnen. Film als Hard Target, Timecop en Sudden Death waren stuk voor stuk zeer succesvol en in die tijd was het zelfs niet raar als een film van “The Muscles from Brussels” de bioscoop haalde. Toch ging het eind jaren ’90 ook langzaam maar zeker de verkeerde kant op. Steeds meer van zijn films kregen vernietigende kritieken, het publiek bleef weg of films verdwenen direct naar de videotheken. Legionnaire bevindt zich een beetje midden in die aftakeling. Daarnaast is het ook nog eens een totaal andere film dan we van ‘JCVD’ zijn gewend. Zo laat zijn kenmerkende trappen grotendeels achterwege en waagt zich zelfs aan wat drama. Nu kan je een beetje verwachten dat Van Damme zich daar beter niet aan kan wagen, maar wie vandaag de dag waagt aan Legionnaire zal toch nog enigszins verrast zijn over de kwaliteit die hij voorgeschoteld krijgt.

Op zich is dat eigenlijk zo gek nog niet. De film kent een behoorlijk budget van 35 miljoen dollar. Daar kan een beetje vaardig regisseur flink wat leuks mee doen en dat ook voor de Brit Peter MacDonald. Hij werd pas last minute bij de verfilming gehaald, maar samen met Douglas Milsome, de cameraman van dienst bij films als Full Metal Jacket en Robin Hood: Prince of Thieves, zorgt hij ervoor dat Legionnaire er ook bijna 25 jaar na dato nog prima uit ziet. We zien geen pijnlijk gedateerde digitale effecten en de veldslagen zijn weliswaar wat chaotisch, maar verder prima vastgelegd. Ook zijn er een aantal meer dan aardige tegenspelers voor Van Damme gevonden. Zo zien we hier Adewale Akinnuoye-Agbaje, die later bekend werd als Mr. Eko in Lost, en is Steven Berkhoff altijd in zijn element in dergelijke schurkenrollen. Het maakt dat Legionnaire wellicht wel bestempeld kan worden als een b-film, maar dan wel zeker als een van de betere in het segment en een die ook zoveel jaar na dato nog redelijk overeind blijft.

Het verhaal heeft overigens maar weinig om het lijf. Zo is de reden waarom Van Dammes’ personage besluit om zich aan te sluiten bij het Vreemdelingenlegioen op zijn minst twijfelachtig te noemen. Het is iets waar je als kijker maar niet te lang bij stil moet staan, maar wat meer aandacht voor de achtergrond was de film zeker ten goede gekomen. Wat wel in het voordeel werkt zijn de locaties waar gefilmd is. Waar men tegenwoordig snel zou kiezen om een volledige woestijn uit de computer te trekken, is dat hier anders. Sterker nog, de makers hadden een heel fort tot hun beschikking. Daar wordt dan ook gretig gebruik van gemaakt met flink wat explosies. Nadeel is wel dat de gevechtschoreografie flink te wensen overlaat, wat zorgt dat de veldslagen meer dan eens resulteren in een chaotisch geheel. En ook het eind laat wel wat te wensen over. En zo maakt het dat er tal van redenen zijn aan te wijzen met wat er niet goed is aan Legionnaire. Toch is de film bijzonder vermakelijk, zeker als je bedenkt dat het geen typische Van Damme-film is, maar eigenlijk gewoon een meer dan aardig oorlogsdrama.

Extra’s: Waar de film in Groot-Brittanië een gelimiteerde release krijgt met audiocommentaren en diverse interviews, moeten we het in Nederland doen met een kale release.

Legionnaire is een film met Jean-Claude van Damme die bijna 25 jaar na dato nog verrassend goed overeind blijft. Toch is Legionnaire een totaal andere film dan we van Van Damme gewend waren in die tijd. Zo zien we hier amper martial arts, iets waar Van Damme nou juist om bekend stond. Ook is het eerste deel van de film ronduit zwak te noemen. Het acteerwerk is matig en het verhaal van de ene naar de andere onlogisch wending. Gelukkig wordt het allemaal beter zodra het verhaal zich verplaatst naar het Vreemdelingenlegioen. Dit is vooral te danken aan regisseur Peter MacDonald en cameraman van dienst Douglas Milsome, wiens ervaring goed wordt benut en wat in elk geval mooie plaatjes in de woestijn oplevert. Legionnaire is zo’n film die met een beter script nog een stuk beter had kunnen zijn, maar als je een dergelijke film voor je neus krijgt en je je opmaakt voor een avondje Van Damme kan je aangenaam verrast worden. Groots wordt het natuurlijk nergens, maar wat we te zien krijgen valt zeker niet tegen.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.