In de jaren ’80 groeit de vijfjarige Saroo op in één van de arme buurten van India. Als hij op een avond besluit om mee naar het werk te gaan van zijn oudere broer, komt hij per ongeluk terecht op een verkeerde trein. De brengt hem duizenden kilometers van huis, naar de andere kant van India. Saroo weet niet waar hij terecht is gekomen of hoe hij de weg naar huis weer kan vinden. Helemaal alleen probeert Saroo te overleven in de ruige straten van Calcutta. Uiteindelijk belandt hij in een weeshuis waar hij uiteindelijk wordt geadopteerd door een Australische echtpaar. Jaren later, als Saroo dertig is geworden, voelt hij nog steeds de leegte van zijn verleden. Hij besluit om samen met Google Earth en de herinneringen die hij heeft om uit te zoeken waar hij precies op de verkeerde trein is gestapt en zo wellicht zijn familie kan terugvinden.

Het is bijna niet voor te stellen dat er jaarlijks ruim 80.000 kinderen in India gescheiden worden van hun ouders en op straat, of in een weeshuis, belanden. Het verhaal van de jonge Saroo die zijn broer uit het oog verliest en de weg naar huis kwijtraakt is in eerste instantie wellicht dan ook niet uniek, maar de afloop is dat daarentegen zeker weer wel. Het regiedebuut van regisseur Garth Davis laat op prachtige wijze zien hoe vastberaden iemand kan zijn in de zoektocht naar zijn afkomst en hoe om te gaan met de leegte die al jaren voelbaar is.

Lion is grofweg te verdelen in twee delen. In het eerste gedeelte van de film volgen we de jonge Saroo, gespeeld door Sunny Pawar, die een gelukkig, maar arm, leven leidt. Hij trekt veel op met zijn oudere broer die hij uiteindelijk uit het oog verliest, waarna hij terecht komt aan de andere kant van het land. De film laat goed zien in welke omstandigheden de jonge kinderen moeten zien te overleven en hoe Saroo meerdere malen in de handen lijkt te belanden van volwassenen met verkeerde intenties. Uiteindelijk komt hij in een weeshuis terecht waar hij ter adoptie wordt aangeboden aan een Australische echtpaar. Zij vangen hem liefdevol op en zorgen ervoor dat Saroo veilig kan opgroeien, ondanks dat hij ver weg is van zijn echte familie.

In het tweede gedeelte van de film verandert de toon van de film zichtbaar. In dit deel volgen we de inmiddels 30-jarige Saroo. Waar het eerste gedeelte nog een behoorlijk hectische overlevingstocht was door het gigantische India, daar speelt het tweede gedeelte meer in op het psychologische aspect. Saroo worstelt duidelijk met zijn verleden en gaat, aan de hand van flarden uit zijn geheugen en Google Earth, op zoek gaat naar zijn echte familie. Het geeft de film twee verschillende gezichten die haast perfect met elkaar zijn verweven. Dit is niet alleen te danken aan de waanzinnige cast, onder aanvoering van de voor een Academy Award genomineerde en talentvolle Dev Patel, maar ook aan de prachtige regie van Garth Edwards.

Extra’s: Helaas moet Lion het doen zonder extra’s op de Blu-ray schijf en dat is toch best jammer te noemen. Een interview met de echte Saroo was ongetwijfeld een zeer interessante toevoeging geweest.

Lion is een prachtige film en een emotionele achtbaan die de kijker zeker niet onberoerd zal laten. Als kijker zijn we getuige van een zoektocht naar het verleden. De waanzinnige cast en prachtige regie springen eruit, maar het is vooral Dev Patel die schittert als de wanhopige Saroo die niets liever wil dan zijn familie terugvinden waar hij al vele jaren van gescheiden is. Daarnaast werkt de splitsing van de film in twee delen enorm sterk en zit de film zichzelf niet in de weg met onnodige flashbacks die de aandacht van de kijker alleen maar afleiden. Lion is een fantastisch debuut van regisseur Garth Davis en doet uitkijken naar zijn volgende werk.

Met dank aan Entertainment One Benelux voor het recensie-exemplaar.