Na het verlaten van de Franse marine leeft Jacques-Yves Cousteau met zijn vrouw en hun twee zonen in een prachtig huis dat uitkijkt over de Middellandse Zee. Door zijn avontuurlijke instelling en zijn uitvinding, een apparaat waarmee je onder water kan ademen, opent zich een nieuwe wereld: de wereld onderwater. Terwijl hij met zijn gezin op zijn boot Calypso de onderwaterwereld bestudeert, groeit zijn bekendheid door zijn ontdekking en zijn gemaakte films. Door zijn passie voor het water komt zijn gezin en liefdesleven onder druk te zijn, te meer omdat zijn zoon steeds meer inziet hoezeer de zee vervuild aan het raken is.

Om het levensverhaal van Cousteau in een film van om en nabij de twee uur te vangen moet je van goede huizen. Toch waagt Jérôme Salle een poging. Wat hierbij opvalt is dat hij er hierbij niet voor kiest om de nadruk te leggen op zijn prestaties en onderscheidingen. In L’Odyssée staat vooral het familieleven van Cousteau centraal, met een focus op zijn eerste huwelijk met Simone Melchior en zijn relatie met zijn tweede zoon, Philippe Cousteau. Een interessante keuze, want zo zien we een deel van zijn leven dat niet al is belicht in zijn eigen documentaires en mede daardoor ook niet overtroffen kan worden. Want laten we eerlijk zijn: Cousteau was niet alleen een ontdekkingsreiziger, maar liet de wereld ook kennismaken met de onderwaterwereld. Daarnaast is hij de uitvinder van de aqualung, een zuurstoffles met een slang en een mondstuk. Oftewel, wat al sinds jaar en dag de standaard duikersuitrusting is.

Natuurlijk vraagt een dergelijke biografie om een acteur die zowel qua fysiek als talent de persoon in kwestie recht aan kan doen. Deze werd gevonden in Lambert Wilson en het moet gezegd worden dat hij een sterke rol neerzet. Naast hem zien we Audrey Tautou als zijn vrouw Simone Melchior en Pierre Niney als zijn zoon Philippe. Allen zeer capabele acteurs, waarbij vooral Niney sterk naar voren treedt. Het sterke acteerwerk ten spijt, moet de film het toch ook vooral van het uiterlijk hebben. Cousteau was ten slotte de man die de wereld wist te betoveren met prachtige onderwaterbeelden. Gelukkig wordt de kijker hierin niet teleurgesteld. Het camerawerk van Matias Boucard doet het oeuvre van Cousteau eer aan,  overigens sfeervol ondersteund door de stemmige soundtrack van Alexandre Desplat.

Als we dan toch een punt van kritiek moeten aanhalen, is het dat de film een te grote periode bestrijkt. Hierdoor wordt de persoon Cousteau niet helemaal ontleedt en is de film daarnaast niet helemaal volledig in zijn informatieverschaffing. Een goed voorbeeld hiervan is een gevonden brief van een minnares, waaruit wel blijkt dat hij vreemd is gegaan, maar er wordt vervolgens voorbij gegaan aan het feit dat na het overlijden van Simone Melchior bleek dat hij een geheim gezin had met twee kinderen. Een gemiste kans, al blijft het natuurlijk een film. Wat daarentegen wel weer erg knap is, is dat ondanks dat Cousteau dit jaar alweer 20 jaar dood is, de film erg actueel is. Zo wordt het laatste deel van de film gewijd aan een klimaatboodschap en blijkt nog maar eens dat Cousteau zijn tijd ver vooruit was.

Extra’s: Naast de film is er de mogelijkheid tot het bekijken van drie trailers, namelijk voor L’economie du couple, Toni Erdmann en Frantz. Het is jammer dat er geen documentaire van Cousteau aanwezig is, al zou deze wellicht teveel omvattend zijn en op zichzelf kunnen staan.

L’Odyssée is een visueel zeer aantrekkelijke biografie over de ‘Koning van de zee’. Door de makers zijn hierbij keuzes gemaakt die niet altijd even goed uitpakken, maar het is opvallend dat de film aantrekkelijk gepresenteerd wordt en daarnaast ook nog eens erg actueel is. Natuurlijk is dit alles te danken aan het prima acteerwerk, maar vooral het camerawerk dient geprezen te worden. Ondanks de visie van Cousteau, dat de hele wereld zich vroeg of later ook onderwater zal afspelen, waarschijnlijk nooit waarheid zal worden, we zoeken het ten slotte eerder hogerop, hebben zijn reizen nog niets aan kracht ingeboet. Dat deze film zijn persoon alle recht aan doet is zeker een verdienste van de makers en in plaats dat kenners liever nog één van zijn documentaires aan zal zetten, zal het eerder zo zijn dat een nieuwe generatie nieuwsgierig zal raken naar zijn legendarische werk.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.