Tijdens de jacht op een seriemoordenaar ontdekt een FBI-agent Lee Harker een aantal occulte aanwijzingen die ze moet oplossen om een eind te maken aan een ijzingwekkende reeks moordpartijen. Als Lee erachter komt dat ze een persoonlijke band met de moordenaar heeft, wordt het een race tegen de klok om de moordenaar tegen te houden die onder de naam ‘Longlegs’ bekend is bij de FBI. De moordenaar heeft het constant op bepaalde gezinnen gemunt en het is nu zaak zo snel mogelijk te handelen, maar dan ontdekt Lee de gruwelijke waarheid die achter de occulte moorden schuilgaan.

Longlegs is op het eerste gezicht een film vol potentie. De makers lijken de sfeer van klassiekers als Se7en of The Silence of the Lambs te willen evenaren en dat is op zijn zachtst gezegd ambitieus. Het verhaal speelt zich af in een grimmige wereld, waar een seriemoordenaar genaamd Longlegs het op gezinnen gemunt heeft. Longlegs wordt gespeeld door Nicolas Cage, een acteur die in de jaren 90 garant stond voor topfilms, maar het de laatste 15 tot 20 jaar er maar moeilijk mee heeft. De laatste tijd lijkt Cage echter uit dat dal gekropen te zijn, al is dat nog geenszins een garantie voor succes. Maika Monroe echter speelt de hoofdrol in de film. Monroe is bekend uit films als It Follows en het barslechte Independence Day: Resurgence. De regie ligt in handen van Osgood Perkins en een blik op zijn oeuvre leert dat hij eigenlijk nog geen fatsoenlijke film heeft geregisseerd. Misschien dat het met Longlegs beter wordt, want de film klinkt in ieder geval veel belovend. Het eerste dat eigenlijk opvalt aan de film is dat de film echt ontzettend traag is.

De film opent in 4:3 beeldformaat als een meisje naar buiten loopt door de sneeuw, waar Longlegs staat te wachten voor een bizarre wending. Daarna volgen we agent Lee Harker, waarbij de film duidelijk terugschakelt in tempo. Dat verandert als Harker met haar partner, na een FBI briefing, langs de deuren moet gaan om informatie in te winnen en haar partner echt vanuit het niets wordt doodgeschoten. Uiteindelijk verplaatst het verhaal zich naar de FBI lokatie waar Harker aan een hele rare vage test met foto’s wordt onderworpen. Er is echt geen touw aan vast te knopen om heel eerlijk te blijven. Toch blijf je kijken omdat je wil weten waar het geheel naar toe gaat en ergens valt daar natuurlijk ook weer wat voor te zeggen. Steeds net op het punt dat je je aandacht dreigt te verliezen, gebeurt er weer iets ontzettends vaag en raars om je bij de les te houden. Als Longlegs zelf echt volledig in beeld komt, wordt je als kijker op een dwaalspoor gezet. Want is dit wel de moordenaar en wat zijn de occulte beweegredenen voor Longlegs, die zich volledig heeft onderworpen aan Satan.

Cage is bijna onherkenbaar gemaakt door de make-up en je kan veel vinden van de film, maar Cage zet de rol echt heel sterk neer als volledig geflipt figuur. Vooral de scene waarin Longlegs iets uit een winkel koopt en in zijn auto terug naar huis rijd zal menig mens bijblijven. Maar is dit nou lachwekkend of juist zorgwekkend? Het is een beetje waar heel de film mee lijkt te spelen. Het is aan de kijker of je uiteindelijk kan accepteren dat je gewoonweg niet weet wat wat je nou echt van de film moet vinden. Toch is het jammer dat je de ontknoping en de onthulling van hoe alles werkelijk in elkaar steekt op een gegeven moment flink ziet aankomen en dat is dan wel weer erg jammer. Dit maakt dan ook dat hoe hard de film ook probeert om in de voetsporen van Se7en of The Silence of teh Lambs te treden, dit gewoonweg nergens lukt. Cinematografisch en sfeer technisch zit het wel goed, maar het verhaal is te vaag om echt een onuitwisbare indruk achter te laten.

Extra’s: Op de Blu-ray release is het nodige aan bonusmateriaal te vinden, voor ieder die zich na de film verder wil verdiepen in de film.
· Interview (04:11) actrice Maika Monroe, die zich verdiept in de psychologische samenstelling van haar personage. De geïnterviewde beschrijft verhaalpunten en onderzoekt karakterisering, en prijst ook het schrijven, dat haar wat emotionele bagage bood om uit te pakken. Mede-sterren worden gevierd, samen met schrijver/regisseur Osgood Perkins.
· Interview (06:07) met schrijver/regisseur Osgood Perkins, die door het verhaal van “Longlegs” loopt, en “The Silence of the Lambs” als de primaire inspiratiebron voor zijn werk noemt, in een poging de griezelige seriemoordenaarsfilm nieuw leven in te blazen. Casting wordt uitgelicht, met Nicolas Cage’s poging om het personage zijn eigen te maken, en Alicia Witt wordt ook beschreven als een “wonder” en Blair Underwood als “sexy en suave.”
· Interview (04:30) acteur Blair Underwood, die de achtergrond van de personages en hun relaties onderzoekt. Underwood prijst co-ster Maika Monroe en het scenario van Osgood Perkins. En hij beschrijft wat “Longlegs” eng maakt.
· Interview (04:20) met actrice Alicia Witt, die de motivatie van personages doorneemt en lof uitspreekt voor co-ster Nicolas Cage. Witt biedt ook een verkooppush voor “Longlegs”, in de hoop dat de film kijkers zal herinneren aan “situaties in hun eigen leven.”
· “Evidence” en “More Evidence” (0:34) Een verzameling met crime scene foto’s.
· “Clues” (01:39) “Every Year There is Another” (0:37), “Remember to Say Your Prayers” (0:37) en “We’ve Been Waiting for Her” (0:25).
· Trailers: Theatrical Teaser (01:25), Theatrical Trailer (02:21) en “Dirty/Sweet” (02:21)

Longlegs is echt een film geworden die de kijkers verdeelt, is het echt een nagelbijtende thriller of is het simpelweg lachwekkend? En waar zit je nou eigenlijk naar te kijken? Longlegs is overduidelijk lastig om zomaar in een hokje te proppen en dat werkt zowel voor als tegen de film. Zo doen de rare scènes met Nicolas Cage, die hier met make-up van een belachelijke uiterlijk is voorzien, niet bepaald sidderen van angst. Het is vooral allemaal erg bizar! De uiteindelijke ontknoping is helaas net iets te simpel om echt een indruk te maken. Is Longlegs hiermee dan een slechte film? Nee, dat ook zeker niet. Dit is simpelweg een film waar je eigenlijk geen kant mee op kan, het enige dat er dan wel gezegd kan worden is dat het de makers dan weer wel is gelukt om dusdanig onder je huid te kruipen dat je er nog wel een poos over na zal denken.

Met dank aan Belga Films voor het recensie-exemplaar.