Een nieuw schooljaar op ‘De Klimop’. Directeur Anton heeft flink geïnvesteerd in een nieuwe strategie om meer scholieren naar de school te trekken: De Klimop moet de veiligste school van de regio worden. Natuurlijk zien we daarnaast juf Helma terug, die haar haar pensioen nadert. Zij en haar groep 8 smullen tijdens de Kinderboekenweek van gruwelijke sprookjes, waarop Karel zich direct zorgen maakt over de impact hiervan op zijn zoon Philippien. Juf Ank en juf Helma zijn daarnaast hevig gecharmeerd van sollicitant Matthis. Hannah is klassenmoeder geworden en coördineert het kerstdiner van groep 4, waar ze tureluur raakt van de allergieën en dieetwensen. Nancy heeft op haar beurt last-minute een vriendin geregeld voor het maken van de schoolfoto’s. Het zijn stuk voor stuk zaken die dit opnieuw een schooljaar maken om nooit te vergeten!

In 2018 was De Luizenmoeder de grote verrassing op de Nederlandse Publieke Omroep. Waar de eerste aflevering in eerste instantie iets meer dan een half miljoen kijkers scoorde, bleek een week later dat er een terugkijkrecord was gebroken. Vanaf dat moment brak de serie record na record en wist zij een miljoenenpubliek aan de buis te kluisteren. Een fenomeen was geboren. En wie kan er niet meezingen met Juf Ank als zij haar “hallo allemaal, wat fijn dat je er bent” inzet? En dan zijn er nog diverse gevleugelde citaten, zoals “dat vinden wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder”, die ondertussen gemeengoed zijn geworden van de samenleving. Het zijn dan ook teksten die op veel herkenbaarheid kunnen rekenen. Het is dan ook niet vreemd dat een groot deel van Nederland reikhalzend uitkeek naar het tweede en helaas tevens laatste seizoen.

Het opvolgen van een groot succes is echter niet gemakkelijk. Wat gelukkig helpt is dat de makers van de serie zelf eigenlijk geen idee hebben waarom de serie zo’n verschrikkelijke hit is geworden. Het maakt De Luizenmoeder een spontane klapper zoals we er in deze tijd van moderne televisie, met terugkijken, streamingdiensten en internet, nog maar weinig zijn tegengekomen. Echt origineel is het namelijk niet bepaald. Zo doet de serie denken aan het Britse The Office, die ook als een fictieve documentaire werd gepresenteerd en leidde tot vele legendarische momenten en quotes. Het personage van schooldirecteur Anton heeft zelfs wel wat weg van David Brent en ook de ongemakkelijke humor zien we hier terug. Maar toch, net als The Office is ook De Luizenmoeder subtieler en gelaagder dan je in eerste instantie wellicht zou denken. Iets wat nog maar eens wordt onderstreept in dit tweede seizoen.

Waar het eerste seizoen nog min of meer diende als een kennismaking, had het publiek dit keer hoge verwachtingen. Verwachtingen waaraan onmogelijk voor iedereen te voldoen valt. En dat bleek ook wel toen, na een daverende start, de kijkcijfers toch iets inzakte. Toch zegt dit niets over dit tweede seizoen, want dat is misschien nog wel sterker en gelaagder. Wat opvalt is dat de emoties nog sneller en nog hoger oplopen aan de hand van culturele spraakverwarring en korte lontjes. Goed voorbeeld hiervan is Karel, die daarmee symbool staat voor de types die we vaak zien in links gedragen programma’s zoals De Wereld Draait Door. Toch heeft alles wel een hart, iets wat allemaal bij elkaar lijkt te komen in Anton. Enerzijds is hij de onhandige onschuld zelve, anderzijds maakt hij het soms wel erg bont. Toch kan je moeilijk boos op hem worden.

Het is mooi om te zien hoe dit seizoen weer de nodige thema’s de revue laat passeren. Veiligheid, genderneutraliteit, Kinderboekenweek, geloof, kerstmis, kinder-hiv, schooladvies en moederdag zijn enkele van de thema’s die voorbij komen. Alles wordt voorgelegd aan de hand van extreme voorbeelden, maar er wordt wel keer na keer een punt gemaakt. En dan is er eindelijk ook die afleveringen die echt meerwaarde geeft aan de titel. In ‘Witte puntjes’ heerst er een luizenplaag in de klas van Juf Ank. Alle luizenmoeders worden opgetrommeld om te pluizen, want alleen als iedereen luisvrij is kan het schoolkamp doorgaan. Tot slot is er natuurlijk nog liefde, maar dan wel op z’n Luizenmoeders; Hilarisch en gewaagd, maar zonder meer gelaagd!

Extra’s: Naast de negen reguliere uitzendingen is ook dit seizoen een special opgenomen op de twee discs tellende dvd release. De special werd uitgezonden als tiende aflevering, maar is eigenlijk een kruising tussen een verzameling bloopers en outtakes.

De Luizenmoeder – seizoen 2 is een ijzersterke en meer gelaagde opvolger van het onverwachte succes! Het valt de makers te prijzen dat nergens is gekozen voor de gemakkelijke weg van herhaling. Toch is de serie nog steeds heerlijk vermaak voor de hele familie, met sterke personages, goed geschreven dialogen en een flinke dosis herkenbaarheid. Het was dan ook een gouden greep om een comedyserie zich af te laten spelen op en rondom een basisschool, een locatie waar vrijwel iedereen een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht. De droge humor en op het eerste gezicht zwart-witte personages blijken veel gelaagder dan je in eerste instantie zal denken en er is duidelijk goed gekeken naar wat er speelt in de maatschappij. Dat de schrijvers hierbij niet met een botte bijl om zich heen zwaaien, maar alles doordacht, subtiel en vooral gedoseerd weten te brengen is een belangrijk deel van het succes. Wel is het spijtig dat het hierbij blijft, er komt helaas geen derde seizoen. Een lekker eigenzinnig geval van ‘op je hoogtepunt stoppen!’, waarbij we ons gelukkig mogen prijzen dat we de dvd’s nog hebben om keer na keer van te genieten.

Met dank aan Triple P Entertainment en Just Entertainment voor het recensie-exemplaar.