Lee Chandler werkt als klusjesman voor een managementbureau dat verantwoordelijk is voor het algemene onderhoud van een appartementencomplex in Boston. Hij heeft een nogal opvliegend karakter en hij leidt een zeer geïsoleerd en terughoudend leven. Lee heeft, na een incident, het vissersdorp Manchester-by-the-Sea de rug toegekeerd en komt er enkel nog om zijn broer Joe en diens zoon Patrick zo nu en dan te bezoeken. Zijn leven krijgt een ingrijpende wending als Joe vrij plotseling overlijdt en bij het uitspreken van zijn testament blijkt dat Joe hem de volledige voogdij over Patrick toewijst, inclusief het beheer over zijn bezittingen zolang Patrick minderjarig is. Het zorgt ervoor dat Lee voor lastige keuzes komt te staan; zo is hij niet in staat een tiener te onderhouden en is hij, gezien de gebeurtenissen uit het verleden, emotioneel niet in staat om terug te keren naar Manchester.

Manchester by the Sea is een film van schrijver en regisseur Kenneth Lonergan, die eerder succes had als schrijver van films als Gangs of New York en Analyze This. Dat hij voor dit scenario een Oscar mocht ophalen zegt wellicht al iets over de klasse die hij hier tentoon spreidt. Het voortduren van verdriet en de hoop op verlossing zijn dan wel tijdloze thema’s, maar zelden vloeit dit voort in een buitengewone combinatie van liefde, woede, tederheid en broze humor zoals in deze film. Zijn keuze om de film te vertellen aan de hand van flashbacks, die stap voor stap voorbij komen gedurende cruciale scenes die nauwkeurig gekozen zijn, is de juiste geweest al vraagt het de nodige overgave van de kijker. Maar we kunnen kort zijn; dit is het dubbel en dwars waard!

Manchester by the Sea leunt veelal op de klasse van Casey Affleck, die niet voor niets veel lof kreeg voor zijn prestatie. Gelukkig mag hij in de film rekenen op waanzinnig tegenspel. Een goed voorbeeld hiervan is Michelle Williams, die hier de rol speelt van zijn ex-vrouw Randi. Williams heeft relatief weinig schermtijd, maar is zowel verhaaltechnisch als qua emotionele lading van essentieel belang voor de film. Een andere ijzersterke performance is die van de jonge en nog relatief onbekende Lucas Hedges. Met zijn energieke en onstuimige gedrag oogt hij alsof hij het verlies van zijn vader snel verwerken kan, maar voor de kijker is het vrij helder dat dit slechts onderdeel van zijn rouwproces is. Het zijn vooral deze prestaties die ervoor zorgen dat de zo zware film zijn glans krijgt.

Naast de acteerprestaties is dit ook te danken aan de prima regie en opbouw van het verhaal. Zo had het gebruik van flashbacks om emotionele fragmenten te verbinden en details van het verhaal te laten ontvouwen ook verkeerd uit kunnen pakken. De non-lineaire vertelstructuur vraagt namelijk nogal wat geduld van de kijker. Manchester by the Sea is dan ook geen film die je direct meesleurt in de wereld van verdriet, maar laat de stukken beetje bij beetje op zijn plek vallen. We leren geleidelijk aan dat Lee niet altijd de persoon is geweest die we in het eerste deel zien en de ontwikkeling die we als kijker in niet chronologische volgorde te zien krijgen is hartverscheurend en ondoorgrondelijk. Een exceptioneel goed stuk schrijfwerk!

Extra’s: Naast de hoofdfilm kent de Blu-ray release enkele extra’s die vooral de inhoud van de film dienen. Hierbij wordt niet uitgebreid uitgepakt zoals bij een blockbuster, maar op een manier die past bij deze succesvolle, maar kleine film.
∙ A conversation with director/ writer Kenneth Lonergan Een extra die in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden geen interview is met Kenneth Lonergan, maar een volledig audiocommentaar. Hij wordt hierbij vergezeld door producer Peter Ventrella. De track is behoorlijk informatief, al leent een rustige film als deze zich minder voor dergelijk commentaar dan een blockbuster.
∙ Emotional Lives: Making Manchester by the Sea (16:00) Zoals de titel al doet vermoeden een rake blik achter de schermen, met enkele goede interviews met cast en crew. Het is aan te raden deze extra pas ná de film te bekijken, dit in verband met spoilers.
∙ Deleted Scenes (5:50) Drie verwijderde scènes, die eigenlijk geen van allen echt wat toevoegen aan het verhaal.

Manchester by the Sea is een hartverscheurende ervaring, die weinig kijkers onberoerd zal laten. De film is allesbehalve een makkelijke zit, maar vooral door de sterke acteerprestaties meer dan de moeite van het bekijken waard. Het helpt de film enorm dat regisseur Lonergan zich heeft verdiept in de ontwikkeling van verdriet en schuldgevoel, al gaat dit hand in hand met de schitterende performance van Casey Affleck, die hier zonder meer de beste rol uit zijn carrière neerzet. De aanwezige humor zorgt ervoor dat het niet alleen maar somberheid is, al voert dit zeker de toon. Dit wordt nog eens aangezet door de grauwe winterse landschappen en de doordringende soundtrack. Manchester by the Sea is een emotionele rit van ongekende schoonheid; een zwaarmoedig meesterwerk.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.