Het is ergens midden jaren negentig dat de 13-jarige Stevie opgroeit in Los Angeles, samen met zijn agressieve broer Ian en zijn alleenstaande moeder. Als Stevie op een dag langs een skateshop komt, is hij direct onder de indruk van de vriendschap en het skaten dat hij ziet. Hij ruilt met zijn broer om een skateboard te bemachtigen en keert een dag later terug, waar de jonge Ruben hem introduceert bij de rest van de groep. Ondanks dat hij nog onervaren is als skater voelt hij zich aangetrokken tot de groep en probeert hij hun gedrag op alle mogelijke manier na te doen om er bij te horen. Al snel verdient hij de bijnaam ´Sunburn´, maar als hij begint met roken, drinken en zijn eerste seksuele ervaring op doet, lijkt het er steeds meer op dat hij begint te ontsporen in zijn drang ergens bij te horen.

Mid 90s is het regiedebuut van Jonah Hill. Hill is een acteur die een stormachtige carrière kent, met een misschien nog wel stormachtigere ontwikkeling. Zo begon hij zijn carrière onder de vleugels van Judd Apatow, met rollen in komedies als The 40-Year-Old Virgin, Knocked Up en Superbad. Al snel liet Hill zich ook van een serieuzere kant zien. Niet alleen trad hij op als producer van mockumentary Brüno, ook ontving hij zijn eerste Oscar-nominatie voor zijn rol naast Brad Pitt in Moneyball. Het waren voor het publiek de eerste tekenen dat er misschien wel meer schuil ging achter die te dikke jongen uit flauwe komedies. De laatste jaren schitterde hij steeds meer naast grote namen en het werd tijd voor een volgende stap.

Mid90s markeert deze stap, met Hill niet alleen als regisseur maar ook als schrijver. Voor het verhaal bleef hij redelijk dicht bij zijn eigen jeugd. Geboren in 1983 was Hill in de jaren negentig zelf dat ventje dat het liefst bij een groep skaters wilde horen, maar zich mede door zijn voorkomen vooral eenzaam voelde en weinig eigenwaarde kende. Het is dan ook een mix van dit alles wat we terugzien bij de personages in zijn regiedebuut. Zo is daar Stevie (later Sunburn), die niks liever wil dan ergens bij te horen omdat hij thuis en op school op dat vlak niet vindt wat hij zoekt. Ray is de wijze oudste, Fuckshit de steeds verder ontsporende, Fourth Grade de stille en is Ruben de jaloerse jongen, die vind dat Stevie zijn plek heeft ingepikt.

Toch is het niet alleen deze mix aan personages en hun de chemie tussen de acteurs die de film maakt. Dit is vooral ook te danken aan het treffende straatbeeld van de jaren ’90 dat Hill schetst, geholpen door een beeldpresentatie die past bij die tijd en props die voor iedereen die opgegroeid is in die tijd herkenbaar zullen zijn. Denk bijvoorbeeld maar eens aan Streetfighter II, Air Jordans en Supersoakers. En dan hebben we het nog nietens over de heerlijke soundtrack, die enerzijds bestaat uit typische nineties tracks en anderzijds uit een score van Trent Reznor en Atticus Ross. We kunnen dan ook gerust stellen dat Hill indruk maakt met zijn regiedebuut; een prettig en herkenbaar coming of age verhaal.

Nergens gaat de film overdreven de diepte in, maar juist hierdoor kan je je als dertiger direct identificeren met de wereld van Stevie en hoe hij deze ziet; een wereld die vol zit met herkenbaarheid voor die generatie. De drang om ergens bij te horen, het opkijken tegen zaken en mensen waarachter later ook zoveel meer schuilgaat. In een kleine anderhalf uur neemt Hill je door de ogen van een 13-jarige mee in een typisch coming of age verhaal waarin diegene zijn plek zoekt in het leven. Al snel blijkt dat die vervelende familie veelal enkel het beste met je voor heeft, maar worstelen ook zij met zichzelf en het leven en zoals altijd heeft ieder huisje zijn kruisje. Het maakt van Mid90s een film die alleen gemaakt kan zijn door een dertiger van nu.

Mid90s is een schot in de roos en blinkt uit in authenticiteit. Ondanks dat de film nergens biografisch is, is Hill voor zijn regiedebuut dicht bij zijn eigen jeugdervaringen gebleven. Na een bijrol in The Killing of the Sacred Deer bewijst de 13-jarige Sunny Suljic ook te kunnen schitteren in een hoofdrol, al helpt het dat hij geholpen wordt door een sterke, talentvolle cast die onderling een fijne chemie hebben. Mid90s doet zijn titel eer aan en ademt in alles de sfeer van die tijd, wat mede te danken is aan de presentatie in 4:3 beeldformaat. Mid90s is een coming of age verhaal dat groots is door zijn bescheidenheid en vol zit met zaken en personages die herkenbaar zijn voor een ieder die is opgegroeid in de jaren negentig.