Twee jaar nadat Ethan Hunt met succes Solomon Lane achter tralies heeft weten te zetten, zijn de overblijfselen van zijn misdaadorganisatie “The Syndicate” nu hervormd tot een andere criminele organisatie genaamd “The Apostles”. Onder leiding van een mysterieuze fundamentalist die alleen bekend is als John Lark, heeft de organisatie drie plutoniumkernen weten te bemachtigen. Deze ‘bommen’ met het formaat van een koffer blijken te zijn gestolen uit Rusland en in staat tot de vernietiging van een complete stad. Wanneer de eerste poging van Ethan en zijn twee teamleden Benji en Luther mislukt om de kernen te onderscheppen, worden ze bijgestaan door de harde CGI-agent August Walker. Om hun enige aanknopingspunt, de alias John Lark, te lokaliseren, doet Ethan zich zonder enige vermomming voor als Lark. Hij dompelt zichzelf onder in een duistere en gevaarlijke wereld die zijn moed zal testen, zijn grenzen zal overschrijden en hem zal dwingen om te vechten voor alles wat hem dierbaar is, met het lot van de wereld op het spel.

Voor een bepaalde periode, pak en beet tien jaar terug, leek de “Mission: Impossible” franchise op een dood spoor te zitten. De derde film, die van J.J. Abrams kwam in 2006, was het hoogtepunt van de tot dan toe trilogie, met een fabuleuze Philip Seymour Hoffman als overtuigende slechterik. Hierna verviel de grote ster van Mission: Impossible, Tom Cruise, in een wat neerwaartse spiraal dat voor het overgrote deel te maken had met zijn publiekelijke openbaring voor het obscure Scientology. Nadat Paramount het productiecontract met Cruise verbrak, leek zijn tijd als Hunt verleden tijd maar gelukkig voor ons liep het allemaal anders. Niet alleen zijn sindsdien de films kwalitatief beter geworden, met ieder deel die de voorganger overtreft als meest opwindende en ambitieuze, maar Hunt zelf krijgt ook de nodige diepgang die de serie onderscheidt van vergelijkbare actie franchises.

Ethan Hunt begint net als zijn vertolker Tom Cruise al enigszins op leeftijd te raken, zelfs als hij daarmee de meest sportieve en fitte 55-jarige op aarde lijkt te zijn. Toenemende kleine rimpels in zijn ooghoeken onderstrepen op subtiele wijze dat hij geen beginneling meer is en dit niet zijn eerste (hopelijk ook niet laatste) onmogelijke missie is. Hunt draagt een stapel bagage met zich mee uit eerdere ervaringen, welke ook nog eens in het narratief worden geplaatst. Solomon Lane (Sean Harris), de leider van The Syndicate uit Rogue Nation, maakt zijn rentree. Ethan’s vervreemde vrouw Julia (Michelle Monaghan) uit M:I III duikt op en de romantische dynamiek met Ilsa Faust (Rebecca Ferguson) uit de laatste film krijgt een vervolg. Ook de maskers die inmiddels bij de vertrouwde “MI” formule horen maken hun opwachting. Deze waren spannend baanbrekend in 1996, maar blijven ook nu een element van verrassing en worden zelfs door CIA-hoofd Erica Sloan (Angela Bassett) gepersifleerd als ze de IMF vergelijkt met Halloween. Formulewerk wordt vaak bekritiseerd maar hier zet het brutale foefje je toch steeds op het verkeerde been.

Als je denkt dat je alles wel gezien hebt kom je bedrogen uit, in positieve zin. Hunt heeft steile rotswanden beklommen, hoge snelheid achtervolgingen op blitse motoren en ontploffende helikopters ontweken. Maar de decors van MI zijn nog nooit zo spectaculair geweest, of Cruise nu op de schoorsteen van het nationale museum over Londen heenkijkt of al parachutespringend op het glazen dak van het Grand Palais in Parijs belandt. Die laatstgenoemde setting heeft ook nog eens een gedenkwaardige scene waarin we kennismaken met de brute August Walker (Henry Cavill), een zeer gepolijste maar eveneens charismatische killer van de CIA. De formule van MI is nog steeds ongewijzigd, waarin een schurk snode plannen heeft met terroristische motieven. Kritisch bekeken kan er van alles op aangemerkt worden, ware het niet dat er zo’n ongelofelijk hoog tempo in zit en de plot zwaar ondergeschikt is aan de actievolle stunts en schilderachtige locaties, dat alles voor lief te nemen is. Tel daar nog een bepaalde emotionele lading bij die je krijgt bij het in gevaar komen van de vertrouwde karakters en love-interests van Hunt, en je hebt één van de meest vermakelijke en beste films van het jaar.

Extra’s: Zoals je mag verwachten van een van de beste films van het jaar is de 4K-release erg compleet, mede ook door de aanwezigheid van een Blu-ray een een Blu-ray bonusdisc welke vol staat met indrukwekkend bonusmateriaal.
• Behind the Fallout: (53:32) Een zeer uitgebreide documentaire verdeeld over zeven hoofdstukken die verschillende actiescènes, de gevaarlijk uitgevoerde stunts en andere delen van de productie belicht.
• Foot Chase Musical Breakdown: (04:50) Componist Lorne Balfe neemt ons mee naar de verschillende muzikale componenten die samenwerken om de muziek voor de film te maken.
• The Ultimate Mission: (02:51) Cruise bespreekt zijn liefde voor de franchise, de uitdagingen bij het maken van de films, de voordelen van praktisch stuntwerk en de toewijding van het team om onmogelijke mogelijk te maken.
• Deleted Scenes Montage: (03:41) Enkele verwijderde scènes met optioneel commentaar van regisseur McQuarrie.
• Storyboards: Met de hand getekende storyboards voor vier verschillende scènes waar doorheen gescrold kan worden.
• Audiocommentaar: Drie verschillende mogelijkheden om de film te bekijken met commentaar, waaronder regisseur Christopher McQuarrie met Tom Cruise, McQuarrie met editor Eddie Hamilton en componist Lorne Balfe over het muzikale proces.
• Isolated Score Track: De muziek uit de film, zonder onderbrekingen van dialoog en geluidseffecten.
• Bioscooptrailer

Mission: Impossible – Fallout 4K is entertainment van de bovenste plank en het beste deel uit de reeks tot nu toe. De evolutie van het verhaal blijft met het deel toenemen en houdt de franchise aan de top in het genre, met een Cruise die ieder jaar dat hij ouder wordt ook meer zelfvertrouwen en fitter lijkt te zijn. Hij lijkt bereid om het onmogelijke te doen puur omwille van de film, wat zorgt voor een extreem niveau van intensiteit en diepgang dat andere films niet kunnen evenaren. Ethan Hunt (en Cruise) lijkt bij vlagen suïcidaal te zijn als hij ondoordacht van daken springt, met hoge snelheid voorbij kruispunten racet of bungelen op hoogten waar een misstap een zekere dood zou betekenen. Cruise en regisseur McQuarrie hebben inmiddels een nieuwe standaard gezet voor wat er nodig is om een pure actiefilm te maken. De vechtscènes zijn spannend en intens, vakkundig gefilmd en gemonteerd dat je Hunt bijna letterlijk op de huid zit. Hij heeft in feite nog nooit een onmogelijke missie gehad, maar de spanning en sensatie geven je als kijker het gevoel dat het dat wel degelijk is. Fallout is simpelweg de beste actiefilm sinds Mad Maxy Fury Road en één van de beste films van het jaar. 

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.