Het is twee jaar nadat Solomon Lane gevangen is genomen. Wat is overgebleven van The Syndicate is gevormd tot een nieuwe terroristische organisatie, genaamd The Apostles. In een safehouse in Belfast ontvangt Ethan Hunt de missie om drie plutoniumkernen te onderscheppen die zijn bedoeld voor hun nieuwste cliënt, fundamentalist John Lark. De missie leidt naar Berlijn, waar Hunt een rendezvous heeft met Benji Dunn en Luther Stickell. Als de missie misloopt maakt Hunt de keuze om Luther te redden en het plutonium wordt meegenomen door The Apostles. Ondertussen instrueert Erica Sloane, directrice van de CIA, special agent August Walker om Hunt te schaduwen wanneer hij zich voordoet als Lark, in een poging het plutonium terug te bemachtigen.

Toen Tom Cruise in het vorige millennium de gelijknamige televisieserie, uit de periode 1966 tot en met 1973, nieuw leven inblies, had niemand kunnen bevroeden dat de Mission: Impossible filmreeks zou gaan behoren tot een van de succesvolste filmreeksen ooit. In het actie-spionage segment wordt de film hierbij enkel overtroffen door James Bond. Sinds 1996 volgen we een Impossible Missions Force-team onder leiding van Ethan Hunt, die wordt bijgestaan door een ensemble waarvan sommige personages terugkerende rollen hebben. Andere kenmerken van de serie zijn dat de cast, en dan vooral Tom Cruise, een groot deel van het stuntwerk voor eigen rekening nemen en iedere film een andere regisseur aan het roer staat.

Fallout is betreft het laatste punt direct een uitzondering op de regel, want Christopher McQuarrie mocht na Rogue Nation terugkeren. Naast Tom Cruise bevat de cast daarnaast ook veel bekende gezichten. Niet alleen is daar de haast vanzelfsprekende terugkeer van Ving Rhames en Simon Pegg, ook Rebecca Ferguson, Sean Harris en Alec Baldwin krijgen de kans hun personages, die we eerder zagen in Rogue Nation, verder uit te werken. Nieuwe gezichten zijn er ook, waarvan Henry Cavill met afstand degene is die het meest in het oog springt. De Brit speelt CIA-agent August Walker die is belast met de taak om de werkzaamheden van Ethan en zijn team te monitoren. Cavill is samen met Rhames zelfs verantwoordelijk voor een van de mooiste dramatische scènes in de filmreeks tot op heden, als Rhames zijn licht laat schijnen over Hunt.

Vooraf was de grootste vraag vooral hoeveel rek er nog in de filmreeks zit. Zo leek het vooraf schier onmogelijk om de stunt waar Cruise aan de buitenkant van een opstijgend vliegtuig hangt te overtreffen. Maar goed, zeiden we dat eerder ook niet toen diezelfde Cruise aan de buitenkant van de Burj Khalifa-toren hing in Ghost Protocol? Dat we hier opnieuw verbaast worden is niet alleen te danken aan het creatieve team achter de film, maar toch ook vooral aan de ondertussen 56-jarige Cruise. Niet alleen springt hij over de daken, een stunt die hem een gebroken enkel opleverde, ook is daar een ongekend hoogtepunt met een helikopter-sequentie. Niet alleen zien we hierbij het nodige stuntwerk, ook bestuurt hij de molenwiek zelf terwijl hij ook nog eens de camera bedient.

Toch is Fallout niet perfect, hiervoor is het verhaal soms wat te doorzichtig. Na ruim twintig jaar weet je dat niemand te vertrouwen is, zeker niet als diegene met de beschuldigende vinger richting Hunt wijst. Het zij de film vergeven en wellicht dat de oorzaak terug te vinden is in het feit dat er nog geen afgerond script bestond toen men begon met filmen. Wat wel goed werkt is de score van componist Lorne Balfe. Niet alleen weet hij een fijne twist te geven aan het kenmerkende thema van de filmreeks, ook weet hij soms op bijna Hans Zimmer-achtige wijze de actiescènes te ondersteunen. Dat terwijl sommige actiescènes juist schitteren doordat de muziek achterwege is gelaten. Wat is er tenslotte lekkerder dan het geluid van brullende motoren die door de straten van Parijs racen.

En daarmee komen we toch weer op actie, want of het nou in Parijs, Berlijn, Londen of Kasjmir is, wat we hier voorgeschoteld krijgen is werkelijk onovertroffen. Iets wat toch vooral imponeert door de man die het uitvoert. We kunnen kort zijn; er is met regelmaat het nodige over Cruise te doen, vooral betreft zijn rol in de geestelijke beweging Scientology, maar zijn inzet is onovertroffen. Ten tijden van al het superheldengeweld dat we de laatste tijd in de bioscopen zien is Cruise dan ook nog één van de weinige Hollywood-acteurs waar je echt voor naar de bioscoop gaat. Hij overtreft zichzelf met Fallout. En dan te bedenken dat Fallout zoveel meer is dan alleen een grootse stunt waar de film omheen is gebouwd.

Mission: Impossible – Fallout is de beste actiefilm van het jaar, misschien zelfs van de laatste jaren. De actiescènes zijn onovertroffen, want hoe goed de kwaliteit van effecten uit de computer tegenwoordig ook is; ‘nothing beats the real thing!’. Fallout onderstreept dit nog maar eens, met Cruise als stralend middelpunt. Hij springt, hij vliegt, hij racet in een auto én op een motor en Cruise zal Cruise niet zijn als hij rent. Dat hij onlangs zijn 56^ste verjaardag vierde is absoluut niet aan hem af te zien. Hij levert met Fallout zijn indrukwekkendste film af en niemand zal tegensputteren als we hem aan het eind van zijn carrière zullen herinneren om deze film. Tot die tijd hopen we echter dat de Mission: Impossible-filmreeks nog wat verder, op deze uiterst prettige wijze, wordt uitgemolken.