Ethan Hunt en zijn IMF-team beginnen aan hun gevaarlijkste missie tot nu toe: het opsporen van een angstaanjagend nieuw wapen dat de hele mensheid bedreigt, voordat het in verkeerde handen valt. Er volgt een dodelijke race rond de wereld waarbij controle over de toekomst en het lot van de wereld op het spel staan en Ethan wordt geconfronteerd met duistere krachten uit zijn verleden. In zijn krachtmeting met een mysterieuze en machtige vijand moet Ethan noodgedwongen de gedachte overwegen dat niets belangrijker kan zijn dan zijn missie, zelfs niet het leven van degenen die hem het meest dierbaar zijn.

Het is alweer bijna dertig jaar geleden dat Tom Cruise in de huid van spion Ethan Hunt kroop. De toen 34-jarige acteur is inmiddels alweer bijna 63 jaar en heeft aangegeven tot zijn 100ste actiefilms te willen blijven maken. Hoe realistisch dat is, hebben we het maar even niet over, net zo min als of je dat moet willen. Met The Final Reckoning zijn we alweer bij het achtste deel aanbeland uit de reeks, waarbij dit het tweede deel is van Dead Reckoning uit 2023. In dit laatste deel worden dingen afgesloten en lijkt het erop dat dit echt de laatste Mission: Impossible-film is die we te zien krijgen, hoewel dat altijd nog maar de vraag is natuurlijk. Als het succes blijft, zullen de vervolgen blijven komen en daarnaast kunnen de makers nog steeds alle kanten op met deze films. Regisseur Christopher McQuarrie maakt hiermee ook alweer zijn vierde Mission: Impossible-film overigens en het is alweer de vijfde samenwerking tussen hem en Tom Cruise. Dus we maken voor de achtste keer de stoelriemen stevig vast, want het belooft hoe dan ook een flink spektakel te gaan worden.

Cruise doet uiteraard zijn eigen stunts weer zelf en als je de film ziet, is het erg knap dat een man van boven de 60 dit nog kan. Hoewel het lichaam, maar vooral het gezicht van Cruise echt wel zijn sporen begint achter te laten van ouderdom, ziet hij er nog erg goed uit voor zijn leeftijd en naast dat is en blijft het een goeie acteur die niet heel vaak teleurstelt. Cruise lijkt nogal gek op de stunts in de lucht en ook dit keer weet hij spektakel te brengen door hoog in de lucht allemaal capriolen uit te halen aan een vliegtuigje. Het biedt in ieder geval topentertainment, waarbij de stunts echt een trademark voor de films beginnen te worden. Wel kent de film een enorme speelduur van maar liefst twee uur en negenenveertig minuten. Dit was ook al bij Dead Reckoning het geval, waardoor je aan een verhaal van bijna zes uur gaat komen. Voor een actiefilm is dat best wel pittig, maar waar Dead Reckoning de speelduur nog wist te verantwoorden, is dat bij deze film wel iets anders. Het eerste halfuur is namelijk nogal doorbijten en wordt vooral gebruikt voor flashbacks. Hoewel je zal begrijpen waarom deze worden getoond, is het vrij onnodig en vooral veel te lang. Als na een kleine dertig minuten de intro van Mission: Impossible begint, kan je eindelijk verder met het verhaal en de ontknoping daarvan.

Hunt gaat opzoek naar de onderzeeër die het geheim waarborgt van de Entiteit, dat steeds zelfbewuster wordt en wil binnen dringen bij overheden over de hele wereld om zo alle kernwapens te kunnen lanceren en de mensheid te vernietigen. Alsof Hunt tegen Skynet vecht en Judgment Day probeert te voorkomen, met andere woorden: het is niet een heel origineel plot. Toch is die scène in de onderzeeër wel het meest spectaculair, want het is een beklemmende ervaring, hoewel het echt extreem ondenkbaar en vooral onrealistisch is, maar goed. Je moet een aardige pannenkoek zijn wil je realisme in een film als Mission: Impossible verwachten natuurlijk. Toch moet het aangekaart worden want hoewel je geen realisme mag verwachten, kan je het ook overdrijven natuurlijk. Het is namelijk echt ondenkbaar wat er gebeurt en zonder iets te verklappen zal je waarschijnlijk meteen weten wat ermee bedoeld wordt als je de film zelf kijkt. Dan begint de eindsprint en waar de traagheid het eerste halfuur in beslag nam, zal je merken dat de tijd daarna echt vliegt, want voor je het weet is de film alweer bij het einde beland. Voorspelbaar is het wel allemaal, maar je zal flink geamuseerd zijn als de aftiteling begint te rollen en uiteindelijk moet je toegeven dat dit een prima afsluiter is van een mooie reeks van acht films.

Mission: Impossible – The Final Reckoning is een waardig sluitstuk van de franchise die ons de afgelopen dertig jaar topentertainment heeft geboden. Tom Cruise doet zijn eigen stunts weer in de film waar het mogelijk is. Zo hangt hij onder vliegtuigen en dat soort dingen meer. Verhaaltechnisch lijkt het net alsof Ethan Hunt Skynet wil tegenhouden, dus echt heel origineel is het niet. Na een wat trage opening van een half uur, waarin vooral flashbacks de boventoon voeren, raakt de vaart er direct goed in en zal je je geen seconden meer vervelen. Het blijft nog maar de vraag of Cruise met dit soort fratsen moet blijven doorgaan, want de jaren beginnen wel te tellen onderhand voor de energieke acteur. Toch komt hij er hier nog prima mee weg. Of dit echt de laatste film uit de reeks zal zijn, is nog maar de vraag, maar als dat wel zo zou zijn, is dit echt een waardige afsluiter.