Nelly Rapp houdt van spannende dingen en dat maakt dat ze weinig aansluiting vind bij haar klasgenoten. Samen met haar hond London moet ze noodgedwongen de herfstvakantie bij haar oom Hannibal doorbrengen omdat haar vader moet werken. In eerste instantie vind Nelly het behoorlijk saai in het grote landhuis van haar oom, maar dan ontdekt ze dat hij er een geheimzinnig leven op nahoudt. Op een avond ontdekt ze namelijk dat hij een gevangengenomen vampier mee naar huis neemt die hij opsluit in zijn kelder. Nelly denkt de volgende ochtend dat ze het allemaal heeft gedroomd, maar besluit toch om verder op onderzoek uit te gaan en ontdekt dat haar oom een echte monsteragent is! Nelly wil niks liever dan ook een monsteragent worden, maar dat vind haar oom alles behalve een goed idee. Toch kruipt het bloed bij Nelly waar het niet gaan kan en wringt ze zich in allerlei bochten om haar oom toch overstag te laten gaan. Helemaal als zich een grote kans voordoet en ze in het bos een monsterachtig meisje ontdekt die ze wel eens zou kunnen vangen! Maar zal het genoeg zijn om dapper genoeg te zijn om een echte monsteragent te kunnen worden?

Het blijft altijd een bijzonder lastige combinatie: kinderen en het horrorgenre. Maak je het te eng, dan haken de jonge kijkers af en is het allemaal niet eng genoeg dan vervelen de tieners zich al snel. Het is dan ook een hele kunst om de twee met elkaar te verenigen, een talent dat maar voor weinig regisseurs is weggelegd. Vooral meester-regisseur Steven Spielberg had een neus voor de juiste balans en leverde, vooral als producent, een hoop pareltjes af in de jaren ’80 die kinderen te spannend vonden om niet te kijken. Regisseuse Amanda Adolfsson doet een dappere poging met haar verfilming van de gelijknamige Zweede kinderboekenreeks, maar dat blijkt nog een hele kluif.

Nelly Rapp krijgt een leeftijdsdkeuring mee van negen jaar en ouder en dat is maar goed ook. Voor kinderen onder die leeftijd is de film op veel momenten eigenlijk namelijk nog veel te eng. Is het niet het donkere bos met opzwepende muziek waar Nelly doorheen rent die ze huilend de bioscoopzaal doet verlaten, dan is het wel één van de monsterachtige personages die met bijzonder fraaie make-up tot leven zjn gewekt. Een kleine waarschuwing dus bij deze voor wie denkt dat het een goede set is om zijn of haar kroost de aankomende herfstvakantie mee te nemen naar de bioscoop. Voor de groep boven de tien jaar weet de film wel de juiste snaren te raken om goed in de smaak te vallen al is het voor kinderen van 12 jaar en ouder op sommige momenten misschien allemaal ook weer net even te simpel om echt indruk te maken.

Het is een lastige keuze om als regisseur te maken over waar de balans precies komt te liggen en welke kinderen je als maker precies wil aanspreken. Adolfsson lijkt soms maar moeilijk te kunnen kiezen of de zaken niet helemaal op de juiste wijze in te schatten. Het maakt de film van tijd tot tijd vooral een beetje onevenwichtig. Alsof twee verschillende enge films, ieder voor een andere leeftijd, met elkaar in de mix zijn gegooid. Een bewustere keuze over het bedienen van de juiste doelgroep had de film ongetwijfeld wat meer tot zijn recht laten komen. Daarbij lijkt het er overigens wel op dat er vooral beter voor een jonger publiek gekozen had kunnen worden als we vooral verhaaltechnisch naar de film kijken. Veel heeft het niet om het lijf en de boodschap dat iedereen van binnen net zo mooi is, is een mooie les om jonge kijkertjes mee te geven. Maarja, die enge sfeer he..

Als we even langs de onevenwichtigheid van Nelly Rapp kijken, dan valt zeker te concluderen dat Adolfsson weet hoe ze een spannende sfeer moet creëren. Ze heeft wat dat betreft goed gekeken naar de rijke historie van het filmmonster en dus is het een feest der herkenning voor liefhebbers van het genre. (Die de film ongetwijfeld niet zelf zullen opzetten, maar oprecht kunnen genieten als ze meekijken met hun kinderen). Daarnaast heeft de film zeker een goed gevoel voor humor die gelukkig op meerdere momenten het flauwe of kinderlijke overstijgt. Het maakt Nelly Rapp een film die zeker de moeite van het kijken waard is, maar het is aan de volwassen kijker om te bepalen of ze hun jonge kroost meenemen naar de bioscoop. Wees dus een beetje gewaarschuwd voor eventuele slapeloze nachten met kinderen naast je bed.

Nelly Rapp is spannende jeugdfilm over een meisje dat in de voetsporen van haar moeder wil treden als monsteragent. Toch hinkt de film een beetje op twee gedachten; voor jonge kijkertjes is de film op veel moment echt te eng, maar voor de oudere kijkertjes kan de film soms net weer te simpel zijn om echt indruk te maken. Het maakt het lastig om te bepalen voor wie de film echt geschikt is, maar als we voorbij die onevenwichtigheid kijken, dan valt wel te concluderen dat regisseuse Adolfsson prima weet hoe ze spanning moet creëren. Is het niet de opzwepende muziek, dan is het wel de prachtige make-up effecten. Nelly Rapp is een prima film voor deze herfstvakantie, maar bedenk wel welke kinderen je mee naar de bioscoop neemt.

Met dank aan In the Air voor het beschikbaar stellen van een screener.