Marshall is een getraumatiseerde politieagent die niet alleen in zijn privéleven worstelt met de dingen die echt belangrijk zijn, maar ook met een verdwijningszaak rondom verschillende tienermeisjes die hij maar niet opgelost krijgt. Hij kruist het pad van de oud-rechter Cooper die zijn vertrouwen in het rechtssysteem is verloren en samen met zijn protégé Lara op zoek gaat naar serie-verkrachters en ze zelf berecht zonder de politie in te schakelen. De twee moeten tegen hun zin in samenwerken als Lara op een dag spoorloos verdwijnt en het doelwit lijkt te zijn geworden van de serieverkrachter naar wie Marshall op zoek is. Hun samenwerking werpt zijn vruchten af en ze weten de dader snel in te rekenen. Maar met de arrestatie van Simon blijkt het mysterie rondom de verdwenen tienermeisjes alleen maar groter te worden en daarmee dus ook het gevaar voor Marshall, Cooper en iedereen die ze liefhebben.

Je zou verwachten dat een actiefilm/thriller met een hoofdrol voor Henry Cavill, beter bekend als Superman in de laatste DC-films, wel wat meer in de markt zou worden gezet, maar de thriller Night Hunter lijkt heel stilletjes de bioscopen binnen te sluipen. Dat kan twee dingen betekenen: het budget om de film goed in de markt te zetten is niet bijzonder hoog óf de film is van dusdanige kwaliteit dat het beter is om er niet heel veel energie en geld in te steken en maar te hopen op het beste. Toch is het lastig in te schatten in welke categorie deze thriller van debuterend regisseur David Raymond precies valt, want ondanks zijn zichtbare tekortkomingen is Night Hunter zeker nog een aardig filmpje te noemen.

Night Hunter klinkt op papier bijzonder fraai al is het verhaal over een serieverkrachter die de politie meetrekt in een soort van kat-en-muis-spel anno 2019 natuurlijk niet meer heel bijzonder te noemen. Het zou daarom voor een film als deze geen overbodige luxe zijn om toch nog op een bepaalde manier een konijn uit de hoge hoed te toveren en daarmee verwende kijker alsnog te verrassen. Night Hunter weet die luxe gedeeltelijk een invulling te geven en de film zeker van een fraaie plottwist te voorzien, maar de weg daar naartoe is helaas teveel bezaaid met onnodige plotgaten en andere onoverkomelijkheden die het kijkplezier op sommige momenten toch teveel in de weg zitten.

Het blijft toch bijzonder vreemd dat filmmakers denken weg te komen met zaken die niet stroken met de werkelijkheid. Of niet het gevoel hebben dat ze dit soort bijzondere handelingen dienen te voorzien van enige uitleg om het nog enigszins te verantwoorden aan de kijkers. Het zit Night Hunter verhaaltechnische op sommige momenten behoorlijk in de weg dat de politie, in de gedaante van Henry Cavill, beslissingen neemt die je als kijker meerdere malen achter je oren zal doen krabben. Want waarom laat een agent een burgerwacht op vrije voeten, wetende dat hij zijn “slachtoffers”, serieverkrachters in dit geval, castreert? Waarom deze persoon niet wordt vervolgd blijft onduidelijk. Dat deze burgerwacht in vrijheid kan blijven opereren is zeker handig voor het verhaal, maar mist daardoor wel iedere logica om dit te rechtvaardigen. Het zijn dit soort rare foutjes die knagen Night Hunter.

Het is jammer dat regisseur David Raymond zich inlaat met dit soort ‘foutjes’, want voor de rest is de film zeker geen onaardige thriller te noemen. De spanning wordt gestaag opgebouwd richting een, op zich, zeer verrassende climax en qua sfeer weet Raymond volledig raak te schieten. Op dat vlak doet de film zeker niet onder voor genre-klassiekers als Seven of Silence of the Lambs. Met wat meer gevoel voor een coherent verhaal had Night Hunter zeker hoge ogen kunnen gooien. Aan de inzet van van Cavill als getraumatiseerde politieagent en zijn getalenteerde collega’s ligt het in ieder geval niet, maar het is niet voldoende om van Night Hunter één van de hoogtepunten van dit jaar te maken.

Extra’s: Helaas moet de uitgave van Night Hunter het op blu-ray doen zonder toevoegingen op de schijf.

Night Hunter is in basis zeker geen onaardige thriller, maar is helaas bezaaid met onoverkomelijkheden die een echt goede film teveel in de weg zitten. Zo zitten er een paar vreemde plotwendingen in het overkoepelende verhaal over een serieverkrachter die het gemunt heeft op tienermeisjes, waardoor een agent hem op de hielen zit. Qua sfeer weet debuterend regisseur David Raymond dan weer wel in de roos te schieten, waarmee hij het maximale haalt uit zijn zeer getalenteerde cast. Ondanks de nodige potentie ontstijgt het de middelmaat allemaal nergens en er is dan ook teveel mis om echt goed beslagen ten ijs te komen. Met iets meer logica had de film zich zeker kunnen scharen tussen klassiekers als Seven en Silence of the Lambs.

Met dank aan Source 1 Media voor het recensie-exemplaar.