Als Fern haar baan bij een bedrijf in constructiematerialen verliest door de kredietcrisis, besluit zij om de meeste van haar bezittingen te verkopen en om als een moderne nomade met een minibus door het land te reizen op zoek naar werk. Tijdens haar reis neemt zij diverse baantjes aan en raakt ze bevriend met Linda, die Fern introduceert bij een community van mede-nomaden. Daar ontmoet zij ook David, die zij later opnieuw ontmoet als zij werkt in het Badlands National Park. Ondanks dat Fern een rijke emotionele bagage opdoet, worstelt zij wel om haar hoofd boven water te houden, zeker als haar minibus het begeeft en ze zich tot haar zus moet wenden om geld te lenen.

Het grote gezicht voor, maar eigenlijk ook achter, de schermen van Nomadland is Frances McDormand. Zij is hier eigenlijk voor het eerst weer te zien na haar optreden in Three Billboards Outside Ebbing, Missouri (een stemrol in Wes Andersons’ Isle of Dogs niet meegerekend), een rol die haar haar tweede Oscar opleverde, en betekende dus direct ook haar derde gouden beeldje. Nadat McDormand The Rider van Chloé Zhao zag op het Filmfestival van Toronto, besloot zij om Zhao te benaderen voor deze verfilming van Nomadland: Surviving America in the Twenty-First Century, een boek waarvan McDormand samen met Peter Spears de filmrechten had bemachtigd. Zhao is die andere drijvende kracht achter de film, die een gat vond in haar productieschema van Marvels’ Eternals en toestemde de film zowel te schrijven als regisseren. Dat ook zij haar Oscarnominatie wist te verzilveren is daarnaast veelzeggend.

Geheel in stijl met de film besloten McDormand, Zhao en andere cast- en crewleden om tijdens de productie vanuit diverse minibussen te leven. Daarmee schaarden ze zich naast Linda May, Swankie en Bob Wells, nomaden in het echte leven, die hier een gefictionaliseerde versie van zichzelf spelen. Het zorgt ervoor dat de hier geschetste situatie zo authentiek mogelijk naar het scherm wordt gebracht. Sterker nog, meer dan eens krijg je het gevoel naar een documentaire te kijken. Het tekent ook McDormand, een vrouw die duidelijk niet over een nacht ijs gaat betreft haar werk en daarom wellicht niet voor niets een van de weinige mensen is die de ‘Triple Crown of Acting’ behaald; het winnen van minimaal een Academy Award, een Primetime Emmy Award en een Tony Award.

Het moge duidelijk zijn dat McDormand de grote ster is van deze film, al laat deze film juist zien hoe goed zij is doordat zij zo goed mengt tussen de, in dit geval, echte nomaden. Met haar getekende gelaat is zij vanaf het eerste moment geloofwaardig als vrouw die veel heeft meegemaakt; haar man is overleden en tijdens de Grote Recessie is zij haar baan kwijt geraakt. Dat zij richting haar pensioen gaat helpt niet om een nieuwe baan te vinden, waarop zij kiest voor een zwervend bestaan en het doet met simpele baantjes als inpakster bij een Amazon-filiaal. We zien hier dan ook vooral McDormand die toont weinig woorden nodig te hebben om zich te mengen in een verhaal dat speelt in de realiteit van velen. Wat dat betreft is het allemaal uit het leven gegrepen en ondanks dat het zich hier richt op de Verenigde Staten zijn er overal dergelijke voorbeelden van mensen die na een dergelijke crisis het roer omgooien.

Nomadland is een prachtig geschoten karakterstudie over zowel de vrijheid als rusteloosheid na de kredietcrisis. De film won dan ook terecht de Oscar voor Best Picture en wordt gedragen door de samenwerking van Frances McDormand en Chloé Zhao, die beide eveneens een Oscar op mochten halen voor hun aandeel. Wat hierbij vooral opvalt is dat McDormand met haar karakteristieke kop ogenschijnlijk moeiteloos wegvalt tegen de opgetrokken achtergrond van de moderne nomaden. Het is zo naturel dat je bijna zou vergeten dat zij hier haar werk doet als actrice, ondanks haar daarnaast brede betrokkenheid bij het project. De cast en crew behandelen en omarmen het onderwerp met alle respect en dat is duidelijk terug te voelen bij het kijken van deze film. Na The Rider en deze Nomadland ging Zhao aan de slag met het ondertussen afgeronde Marvels’ Eternals, op papier totaal iets anders dan we van haar kennen. Toch is het juist daarom dat we benieuwd zijn wat ze hier voor invulling aan zal gaan geven.