Zeven jaar geleden vierden een hechte vriendengroep een vakantie in het prachtige vakantiehuis van Max, dicht bij de Franse kust. Om Max te verrassen voor zijn zestigste verjaardag, besluiten de vrienden om na al die jaren weer af te spreken om zo weer twee weken met elkaar door te brengen. De verrassing is compleet, maar Max zit helemaal niet meer te wachten op zijn oude vrienden. Hij wil graag alleen gelaten worden en bovendien heeft een ruzie met Eric de vrienden jaren geleden uit elkaar gedreven. In een ultieme poging om een verzoening tot stand te brengen, krijgt diezelfde Eric het toch voor elkaar om de reünie op het allerlaatste moment te redden. Maar de twee weken aan de Franse kust gaan niet bepaald zonder slag of stoot en al snel blijkt dat iedereen de nodige dingen heeft meegemaakt de afgelopen jaren. Nu de vrienden weer een paar dagen met elkaar zijn in het vakantiehuis van Max, komen nieuwe geheimen naar boven en wordt hun vriendschap ook ditmaal weer aardig op de proef gesteld.

Les petits mouchoirs, wat in het Nederlands vrij te vertalen is in ‘een leugentje om bestwil’, was in 2010 een onverwachte hit in thuisland Frankrijk. De trage-komedie over een groep vrienden die gezamenlijk hun vakantie doorbrengen terwijl een gezamenlijke vriend in coma ligt, wist hoge ogen te gooien en groeide uit tot de best bezochte Franse film in eigen land (tot Intouchables, eveneens met acteur Francois Cluzet, dat record een jaar later verpulverde). Niet zo gek dus dat een vervolg een logische stap leek, al kwam die er uiteindelijk pas na negen jaar. Ongetwijfeld mede door de drukke agenda’s van de vele Franse filmsterren die de cast rijk was en allemaal uiteraard moesten terugkeren. Het gaf filmmaker Guillaume Canet in ieder geval de mogelijkheid om te laten zien hoe hecht de vriendschap is tussen een groep mensen die elkaar al vele jaren niet of nauwelijks meer hebben gezien. Kun je de draad zo weer oppakken of is er meer voor nodig om elkaar weer in elkaars leven toe te laten? Nous finirons Ensemble (We zullen samen eindigen) geeft het antwoord.

Nous finirons Ensemble neemt niet veel tijd voor de introductie van haar hoofdpersonages. Voor wie dus niet bekend is met de film uit 2010 is het even schakelen om te ontdekken wie precies wie is en welke relaties ze onderling met elkaar hebben. Het maakt de film wat lastig te kijken zonder die voorkennis, al blijft er nog genoeg over om zeker van Nous finirons Ensemble te kunnen genieten. Het is na een paar minuten namelijk al snel duidelijk dat de vrienden na al die jaren flink uit elkaar zijn gegroeid en daarmee nieuwe geheimen in het leven hebben geroepen. Want waarom is Max tot zo nukkig terwijl hij altijd vrolijke noot was, kan Marie maar moeilijk omgaan met het moederschap en wat voelt Vincent nog voor zijn ex-vrouw die ook onderdeel van de groep vrienden is? Binnen een paar tellen weet regisseur Canet de problemen die ophanden zijn prima uit te stippelen, maar er een goed gevolg aan te geven voor de resterende minuten van de film blijkt een wat lastigere taak te zijn.

Nadat Canet de schaakstukken van zijn film klaar heeft gezet op het bord, duurt het een hele tijd alvorens de problemen tot hun hoogtepunt komen. Nous finirons Ensemble duurt dan ook een stevige 135 minuten waarmee de film op te veel momenten inzakt om zijn volledige speelduur overeind te blijven. Bovendien hebben de vrienden het al snel weer heel erg gezellig met elkaar en lijkt er van de vele problemen die hen boven het hoofd hangt opeens nog meer weinig sprake. Daar is op zich niks mis mee, maar met wat meer tempo in het verhaal was de aandacht van de kijker zonder twijfel een stuk beter vast te houden. Nous finirons Ensemble is nog steeds een fijne Franse tragi-komedie waarin het overduidelijk is dat de acteurs het ook buiten de set prima met elkaar kunnen vinden, maar met wat meer gevoel voor drama dan “oude jongens, krentenbrood’ was ook deze film ongetwijfeld ook uitgegroeid tot net zo’n zelfde hit als het origineel. En wellicht met een kortere speelduur.

Extra’s: Het komt niet vaak voor dat een arthouse-titel op dvd voorzien wordt van bonusmateriaal, maar hier is dat gelukkig wel het geval.
· Making of (27:00) In een zeer uitgebreide making of kijken we mee met de totstandkoming van de film. De making of is opgezet als zogenaamde documentaire, maar echt serieus gaan de zaken er niet aan toe. Met een zelfbenoemde documentairemaker kijken we mee achter de schermen en komen ook de onderlinge relaties tussen de acteurs en actrices op tafel te liggen. Een hoop onzin, maar wel bijzonder grappig gebracht.
· Bloopers (12:00) Een hele reeks bloopers laten zien dat er op de set genoeg te lach viel, maar dit extraatje heeft één groot nadeel voor wie niet Frans kan verstaan: de ondertiteling ontbreekt.

Nous finirons Ensemble is een prima vervolg op de hitfilm Les petits mouchoirs uit 2010, maar komt helaas iets minder sterk uit de verf dan het origineel. Het is leuk om de vriendengroep van de eerste film weer samen te zien en te ontdekken dat er nieuwe problemen op de loer liggen, maar de film neemt met zijn 135 minuten flink de tijd om de problematiek uit de doeken te doen. De film zakt door zijn lengte op teveel momenten in, waarmee de focus op de echte problemen te vaak terzijde worden geschoven. Zonde, want met wat minder minuten op de teller en wat meer gevoel voor een lekker lopend verhaal had Nous finirons Ensemble zeker net zo leuk kunnen zijn als zijn voorganger. Op zich een prima Franse titel dus, maar echt beklijven doet het helaas niet.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.