Dr. Ryan Stone is een briljante medische ingenieur die op haar eerste shuttlemissie gaat met de ervaren astronaut Matt Kowalski, die het commando heeft over zijn laatste vlucht voor hij met pensioen gaat. Maar een schijnbaar routine ruimtewandeling draait uit op een ramp. De shuttle wordt vernietigd waardoor Stone en Kowalski alleen achterblijven – vastgeketend aan elkaar en steeds verder zwevend in het duister. De oorverdovende stilte verraadt dat ze elke link met de Aarde verloren hebben … en elke kans op redding. Angst wordt paniek, en elke hap lucht vermindert de nog resterende hoeveelheid zuurstof. Maar misschien is de enige weg naar huis verder te gaan in de angstaanjagende uitgestrektheid van de ruimte.

Alfonso Cuarón brak eigenlijk in 2004 echt goed door met zijn regieklus van de derde Harry Potter-film Harry Potter and the Prisoner of Azkaben. Uiteindelijk kwam hij ook met Children of Men in 2006, om in 2013 dit meesterwerk af te leveren. Vreemd, want naar mijn mening leverde hij met Gravity zijn beste film af, maar werd het vrij stil rondom Alfonso Cuarón, terwijl ik echt heel benieuwd was geweest naar verdere regie projecten. In de hoofdrol zien we Sandra Bullock, die geen introductie nodig heeft natuurlijk. Ze zet met Gravity een one woman show neer op zeer indrukwekkende wijze. Naast Bullock zien we George Clooney, maar zijn rol is vrij beperkt in de film. Ed Harris doet de stem van Mission Control en in principe heb je het dan wel een beetje gehad met de cast. De film verteld het beklemmende verhaal van een missie die ogenschijnlijk simpel is, maar die door rondvliegend ruimtepuin catastrofaal afloopt. Gelukkig is de film veel meer dan dat en wordt je mee genomen op de emotionele eenzame reis van Dr. Ryan Stone, die in een uitzichtloze situatie beland en in het niets dreigt te verdwijnen.

Toen Cuarón het script eindelijk af had, dacht hij de film in een jaartje af te kunnen krijgen, helaas voor hem duurde dit vierenhalf jaar voordat de film helemaal klaar was. Met een budget opzak van maar liefst honderd miljoen dollar had hij veel ruimte om de film te schieten. De opening tekst uit de film hield mij als kijker meteen vast, die luide namelijk: “At 600KM above planet Earth the temperature fluctuates between +258 and -148 degrees Fahrenheit. There is nothing to carry sound. No air pressure. No oxygen. Life in space is impossible.”. De film zoemt daarna uit op de aarde, waarbij drie astronauten werken aan de reparatie van de Hubble telescoop. Dan komt het moment dat ze door Mission Control worden verzocht om terug te keren naar de space shuttle, want er komt een grote lading ruimtepuin aan. Dit puin dood een astronaut en vernietigd de space shuttle, waardoor Ryan en Matt Kowalski alleen in de ruimte achter blijven met beperkte zuurstof. Ze gaan samen opzoek naar een Russische module om vanuit daar te kijken hoe het verder moet, maar als Kowalski in een poging om de wegzwevende Ryan te redden, kan alleen Ryan aan boord van de module komen en zweeft Kowalski zijn dood in de ruimte tegemoet.

De impacts van het ruimtepuin is extreem intens en doet je nietig voelen. Als Ryan het inslaande puin probeert te negeren, slaat het waanzinnig in. Alles vliegt in de rondte en Ryan heeft niets meer in eigen hand. De meest emotionele scène van de film is degene als Ryan contact krijgt met iemand van aarde en eigenlijk weet dat ze dood gaat. Bullock zet echt een prestatie neer die zijn weerga niet kent. Ze gaat dood en iedereen gaat dood, alleen weet zijn dat ze die dag zal sterven, althans, dat is wat ze denkt. Het grappige is dat op de Blu-ray de scène staat waarin we het perspectief van de mysterieuze Aningaaq zien. Misschien is het einde het enige waar men wat aanmerkingen op zou kunnen hebben. Ik doel niet eens op de scène waarbij Ryan met een brandblusser zichzelf naar de shuttle stuurt, maar wel dat het schip door de dampkring heen aan het gaan is terwijl Ryan aan boord probeert te komen. Het maakte voor mij de film niets minder en mijn volle score blijft gewoon staan.

Gravity is een prachtige en emotionele eenzame reis van een vrouw die alles in het leven is kwijt geraakt, maar toch nog een grote overlevingsdrang heeft. Met zijn 88 minuten duurt de film eeg kort, maar weet daardoor wel de langdradigheid te voorkomen waar een dergelijke film wel mee op zijn muil kan gaan. De film houdt je de volle speelduur in zijn greep. Dat deze film zo in de vergetelheid is geraakt en dat er niet eens een 4K release van deze film is gekomen, is eigenlijk schandalig. De film verdient alle lof en ik ben echt blij dat ik deze film destijds in IMAX op het grote witte doek heb mogen aanschouwen. Als je de film nog niet hebt gezien is het alsnog aan te raden dit zo snel mogelijk te doen, want Gravity is een topfilm die alles aan boord heeft.