In de nabije toekomst is de wereldeconomie ingestort en begint voedsel schaars te worden. De aarde kampt met verschrikkelijke stofstormen, waardoor gewassen snel uitsterven. Als er een mysterieus wormgat opengaat dat leidt naar een ander sterrenstelsel, is het aan een handje overgebleven wetenschappers van de NASA om een nieuwe planeet te vinden zodat de mensheid niet zal uitsterven. Door een vreemde gebeurtenis brengt het ex-piloot Cooper bij deze wetenschappers en moet hij zijn kinderen en schoonvader achterlaten op de stervende aarde om een geschikte planeet te vinden om de mensheid te kunnen koloniseren. Maar niets is wat het lijkt en Cooper moet keuzes maken die hem steeds verder van huis brengen waardoor de situatie met de minuut hopelozer maken.

De favoriete film allertijden voor ondergetekende is tot aan 2014 The Shining geweest en het zag er naar uit dat er geen film op aarde ooit kon tippen aan die Kubrick klassieker. Tot het 2014 werd en regisseur Christopher Nolan met dit opzienbarende meesterwerk kwam. Nu komt de film weer terug in de bioscopen, ter ere van het 10-jarig jubileum. In veel opzichten lijkt Interstellar op 2001: A Space Odyssey, dat net als The Shining ook door Stanley Kubrick werd geregisseerd en in mijn ogen ook een onovertroffen meesterwerk is. Maar Interstellar wist dieper tot mij door te dringen en dit had met meerdere dingen te maken. Natuurlijk is het verhaal van Interstellar erg sterk, maar het brengt eigenlijk weinig nieuws onder de zon, want er zijn wel meer films met een vergelijkbaar plot. Waar zit het hem dan in? Voor mij simpel, het is een combinatie van een verhaal briljant weten te vertellen, de verborgen boodschappen die in de film zitten, camerawerk en de muziek, want naast dat Interstellar voor mij persoonlijk de beste film ooit gemaakt is, is de soundtrack van Hans Zimmer voor mij persoonlijk de beste soundtrack ooit gemaakt.

Het eerste bedrijf van de film draait om Coop, die met zijn eigenwijze dochter, zijn zoon en zijn schoonvader een mais boerderij hebben. De verwoestende stofstormen doen zijn akker niets goed, maar als op een dag dochter Murph patronen in de stof in het huis ziet, raakt ze in de ban hiervan en zegt dat haar “geest” dit heeft gedaan. Coop en Murph ontcijferen de code en komen zo bij wat er over is gebleven van NASA terecht. Die vervolgens Coop weten te overtuigen om naar een mysterieus wormgat bij Saturnus is ontstaan. Het grappige is dat in 2001: A Space Odyssey uit 1969 de momoliet eigenlijk ook bij Saturnus zweefde, maar omdat dit technisch niet mogelijk was om de ringen van Saturnus grafisch te maken destijds, heeft Kubrick de planeet naar Jupiter veranderd. Nolan heeft er nooit een geheim van gemaakt dat Kubrick een van zijn favoriete regisseurs was en de scene werd als ode aan Kubrick in de film gestopt met de planeet Saturnus.

Het voert Coop naar een ander sterrenstelsel, dat drie potentiële leefbare planeten lijkt te hebben, die draaien om een het enorme zwarte gat genaamd Gargantua. Nolan werd destijds een beetje belachelijk gemaakt door wetenschappers dat het zwarte gat dat hij creëerde voor de filmabsurd zou zijn en niet zou kloppen, totdat jaren later en foto werd gemaakt die eigenlijk een bijna identieke vorm van het zwarte gat toonde. Niet zo gek gezien Nolan erg veel informatie had ingewonnen en samenwerkte met theoretisch natuurkundige Kip Thorne. Nou is het ook geen geheim dat Nolan een groot fan is om zijn films in de hoogste kwaliteit op te nemen en zoveel mogelijk in het IMAX formaat en dat werkt echt fenomenaal in een film als Interstellar. Het zorg voor scenes die zo intens zijn om te kijken, dat je soms letterlijk je adem inhoud. Neem de scene op de waterplaneet, waarbij er meters hoge golven de planeet teisteren. Dit is sowieso een briljante scene, want ook de muziek draagt zijn steentje bij, waarbij elke klokslag voor een aantal jaar op aarde telt, waardoor aan het einde van de scene 23 jaar aardse tijd voorbij is gegaan, terwijl ze net een paar uur op de planeet zijn geweest.

Interstellar is de persoonlijke favoriete film allertijden voor mij persoonlijk en dat heeft niet alleen met verhaal en beeld te maken, maar ook de briljante soundtrack van Hans Zimmer is daar schuldig aan. Als ik de film opzet, wat ik misschien echt 10 keer per jaar doe, fronst mijn vrouw al met haar wenkbrauwen en gonst de soundtrack na de film weer weken door mijn hoofd heen. Het verhaal is intens en er zitten zelfs scenes in die mij tot in tranen weten te ontroeren, neem de scene als Coop terug komt van de waterplaneet na 23 jaar en 23 jaar aan berichten van zijn kinderen krijgt te zien. Maar ook de intense scenes als de scene met de golven of helemaal de docking scene uit de film. Door het schrijven van deze review weet ik nu alweer wat ik een deze dagen weer ga kijken en ik weet nu al dat vrouwlief daar niet heel blij van gaat worden. Hoe dan ook, als je Interstellar niet hebt gezien is het aan te raden dit snel te doen.