Martha en Sean zijn een jong stel dat in verwachting is van hun eerste kind. Als de weeën beginnen en Sean hun verloskundige Barbara belt voor de thuisbevalling, blijkt dat zij net op dat moment bezig is met een andere bevalling. Ze stuurt Eva, een andere vroedvrouw, in haar plaats. De situatie is niet ideaal en als Martha worstelt met misselijkheid en pijn tijdens de weeën, realiseert Eva zich dat de hartslag van de baby gevaarlijk is gedaald. De tragische thuisbevalling stort het jonge stel niet alleen in diepe rouw, ook verschillen de twee over essentiële zaken in de nasleep van mening. De twee hebben allebei zo hun eigen manier om het verdriet te verwerken en raken steeds verder van elkaar verwijderd.

Pieces of a Woman is gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk uit 2018, dat ook werd geschreven en geregisseerd door het Hongaarse echtpaar Kata Wéber en Kornél Mundruczó. Ze baseerden zich hierbij op hun eigen ervaringen met het verlies van hun kind en daarnaast op elementen uit het proces tegen de Hongaarse verloskundige Ágnes Geréb. Wéber diende het script in bij het Hongaarse Nationale Filmfonds, maar kon daar niet op steun rekenen. Hun uitzicht veranderde toen het project een vlucht nam toen een Amerikaanse producer het oppakte en Sam Levinson en Martin Scorsese zich aan de film verbonden als uitvoerende producenten.

De Britse Vanessa Kirby is het middelpunt van de film, waarmee ze eigenlijk voor het eerst haar volledige potentieel laat zien. Natuurlijk, ze had een sterke bijrol in The Crown, en was leuke eye candy in Mission: Impossible – Fallout en Fast & Furious Presents: Hobbs & Shaw, maar wat ze hier laat zien is op z’n zachtst gezegd indrukwekkend. Dit komt vooral naar voren in, wat het Britse dagblad The Guardian ‘The Scene’ noemde, een briljant geacteerde scène, nog meer omdat Kirby in het dagelijkse leven (nog) geen kinderen heeft. De scène werd zes keer gefilmd gedurende twee dagen, steeds met één camera en dan ook nog eens in een bestaand huis. Het was de eerste scène die voor de film werd opgenomen en nam meer dan 30 pagina’s in beslag in het script. Het zorgt voor een pijnlijk stukje realisme, want niet alleen is ieder pijntje en zuchtje van Kirby herkenbaar, ook Shia LaBoeufs’ gespeelde nonchalance in combinatie met zenuwen en (overigens zelf bedachte) slechte grapjes zal menig man bekend voorkomen.

LeBoeuf kwam tijdens de promotie van deze film flink links te liggen door een beschuldiging van misbruik. Nu heeft de acteur een verleden van opmerkelijk gedrag, maar blijkbaar was dit de druppel die de emmer deed overlopen. Positieve is dat hij op zoek is gegaan naar hulp om zijn leven weer op de rit te krijgen. En laten we het hopen, want ondanks dat het een buitenbeetje is, en waarschijnlijk altijd zal blijven, kan hij wel acteren en dat laat hij hier nog maar eens zien. De film zelf had na de genoemde scène overigens makkelijk kunnen ontaarden in een verhaal over een postnatale depressie, maar men bewandelt hier een andere weg. Niet alleen is er de worsteling met hun eigen en elkaars emoties van Kirbys’- en LaBoeufs’ personage, ook wordt de gehele familie erbij betrokken. In het bijzonder Ellen Burstyn als moeder, die niet alleen altijd wat tegen haar schoonzoon gehad heeft, maar het ook niet eens is met de keuzes van haar dochter. Het geeft een, overigens sterk geacteerde, extra dimensie. De overspelige nicht is dan weer iets too much.

Pieces of a Woman wordt weliswaar nooit meer zo sterk als in de ijzersterke openingsscène, maar is een aangrijpend document over rouwverwerking. Vanessa Kirby levert hier bij uitstek haar beste schermpresentatie tot op heden. Het zal menig kijker verrassen en voor haar ongetwijfeld vele deuren openen, want wie had dat achter haar gezocht na bijrollen in films uit de Mission: Impossible- en Fast & Furious- reeks. Door de uitzonderlijk goed spelende Kirby vergeten we bijna een sterk spelende LeBoeuf en nog maar eens een goede bijrol van Burstyn. Maar hoe goed ook, voor sommigen is dat spraakmakende eerste half uur wellicht wel wat pretentieus (zeker op technisch vlak), maar aan de andere kant is de situatie van een naderende geboorte zo herkenbaar voor niet alleen de moeders, maar ook de vaders onder ons. Wel verzandt de film na deze krachttoer soms wat teveel in onbelangrijke zijplotjes, maar door het sterke acteerwerk blijft de film moeiteloos overeind.