De familie Bowen is voor een aantrekkelijke prijs verhuisd naar hun droomhuis in een fijne buurt. Ze moeten de eindjes aan elkaar knopen, maar het gezin is gelukkig en daar hechten ze de meeste waarde aan. Kort na hun intrekken gebeuren er echter vreemde dingen in het huis, al lijken deze op het eerste gezicht vrij onschuldig. De familie belandt echter in een nachtmerrie als Madison, hun jongste dochter, ontvoerd wordt door angstaanjagende verschijningen. In een poging haar te redden roepen ze de hulp in van een team paranormale onderzoekers. Maar de tijd begint te dringen.

In 1982 kwamen Steven Spielberg en Tobe Hooper met Poltergeist, een opmerkelijke film die het publiek destijds flink de stuipen op het lijf joeg. Eerder dit jaar draaide een remake van de film in de bioscopen, dit keer onder toeziend oog van producent Sam Raimi en geregisseerd door Gil Kenan. Toch begeven de makers zich op glad ijs met deze remake, maar omdat Raimi eerder succes had met de remake van Evil Dead verdiende hij dan ook het voordeel van de twijfel. Daarnaast was het goede nieuws dat bepaalde vertrouwde elementen zouden terugkeren en de basis van het verhaal in tact zou blijven. De verwachtingen kwamen hierdoor dan ook wat hoger te liggen, helemaal na het verschijnen van de eerste sterke trailer.

Helaas waren de verwachtingen te hoog gespannen en maakte de film deze alles behalve waar, waarmee de film terecht kwam op de stapel van overbodige remakes. De eerste fout die direct opvalt is dat het verhaal radicaal is omgegooid. Zo is de opbouw van de film totaal anders en dat werkt niet in het voordeel van de film. Zo had de vader van het gezin in de originele Poltergeist aan het begin van de film de eerste paranormale ervaring en is er bij de remake voor gekozen om de film te beginnen met de koop van het huis. Het zorgt ervoor dat de rillingen die je over de rug liepen bij het origineel uitblijven. Grootste probleem is echter dat ook al is het verhaal eenmaal op gang, het nergens eng of spannend wil worden.

Helaas blijft het hier niet bij want ook met de casting is het nodige mis. Zo ontbreekt het Sam Rockwell aan de juist uitstraling voor de vaderrol, iets wat ook Kennedi Clements in de weg zit in haar rol als Madison. Het lukt haar dan ook niet om Carol Anne uit het origineel te doen vergeten. Gelukkig is er ook een positieve uitzondering te melden op dit vlak, want Kyle Catllet blijkt goed op zijn plek als Griffen, de broer van Madison. De nieuwe bombastische soundtrack helpt de film ook niet bepaald om je nekharen overeind te doen staan, want waar je wellicht een sfeervolle en enge soundtrack verwacht kom je hier bedrogen uit. Ondanks dat je de film wellicht op zichzelf moet bekijken is het hierbij onvermijdelijk om deze remake niet te vergelijken met de sfeervolle film uit 1982.

Als je de twee versies naast elkaar houdt valt de kenners direct op dat de beruchte zwembad-scène uit de remake is geschrapt. Je zou bijna denken dat er een serieuze poging is gedaan om op eigen benen te staan wat helaas onderuit wordt gehaald door een voorspelbare herhaling van de clown-scène. Een ander verschil met het origineel is het gebruik van 3D voor deze remake. Het zorgt ervoor dat alles nog grootster en bombastischer overkomt, maar feitelijk helpt het de sfeer die er toch al niet was nog verder om zeep. Voor de home entertainment release is ervoor gekozen om deze 3D versie ook op Blu-ray uit te brengen. Opvallend, want vaak wordt een dergelijke ‘dure’ versie geschrapt na het floppen van een film op het witte doek.

Extra’s: De zogenaamde combo verpakking van de 2D en de 3D versie biedt op zich een mooie extra. Daarnaast werd vrij snel na de bioscooprelease bekend gemaakt dat de home entertainment release een langere versie van de film zou bevatten, met een kleine 8 minuten extra. Het schijnt dat deze minuten waren geschrapt ten gunste van het tempo van de film, dus waarom we deze nu terugvinden op de Blu-ray is een groot raadsel. Het alternatieve einde is een aardige toevoeging, maar met verdere extra’s als een fotogallery en wat trailers kunnen we niets anders zeggen dan dat ook de extra’s teleurstellend zijn.

Poltergeist 3D (extended cut) biedt een wereld van verschil met het sfeervolle origineel, maar het is juist op dit vlak dat de film tekort schiet. Het doet je afvragen hoe groot de armoede aan goede scripts wel niet is als men de kijkers moet vervelen met dergelijke wanproducten. Nergens doet de film je de nekharen omhoog staan en we kunnen dan ook met gemak concluderen dat deze film zich mag voegen bij het hard groeiende aantal overbodige remakes.

Met dank aan Lewis PR en 20th Century Fox voor het recensie-exemplaar.