De voormalig NHL-speler Matt Shade besluit zijn leven drastisch om te gooien. Nadat hij als scout geconfronteerd wordt met het ineenstorten van een van zijn talenten, slaat hij de handen ineen met de felle privé detective Angie Everett om samen een onwaarschijnlijk, maar ijzersterk onderzoeksteam te vormen. Door hun samenwerking wordt Shade gedwongen stil te staan bij wie hij geworden is en wie hij wil zijn. Shade en Angie dagen elkaar uit op elk level, terwijl zij zich storten op het onderzoek naar vele criminele zaken en bijzondere misdaden in de wereld van de paardenrennen, chique restaurants en de levendige hip-hop scène van Toronto.

In tegenstelling tot het tegelijk verschenen Deputy, dat maar een seizoen kent, loopt Private Eyes al een stukje langer. De serie kent ondertussen vijf seizoenen en met 60 afleveringen kan je gerust zeggen dat wij in Nederland nog een flinke inhaalslag moeten maken. Toch maakt het de serie wel direct een stuk interessanter om een kans te geven op deze manier. De serie is gebaseerd op de roman The Code van G.B Joyce, waarna Tim Kilby en Shelley Eriksen het boek bewerkten tot een televisieserie. Het eerste seizoen was in 2016 te zien op de Canadese zender Global. En ondanks dat een veelgehoorde kritiek was dat niet bepaald hoogstaand of origineel is, vonden veel mensen hem desondanks wel lekker wegkijken. Voor de liefhebbers van niet al te zware kost natuurlijk een fijn uitgangspunt.

De hoofdrollen in Private Eyes zijn weggelegd voor Jason Priestley en Cindy Sampson. Voor veel dames die opgroeiden met Beverly Hills 90210, waarin Priestley tussen 1990 en 2000 maar liefst 246 afleveringen te zien was, zal het leuk zijn om te zien was er is geworden van hun idool van weleer, waarvan menigeen destijds een poster aan de muur had hangen. Ondanks dat hij ondertussen de 50 ruim gepasseerd is, heeft hij nog niets van zijn charmes verloren. Het maakt dat hij nog steeds prettig kijkvoer is. En ook aan de mannen is gedacht, want als zijn tegenpool is Cindy Sampson gecast, een beeldschone dame die vooral bekend is van haar, weliswaar beperkte, rol in Supernatural. De twee hebben een goede chemie op het scherm, waarbij zij niet bepaald op haar mondje gevallen is. Hun achtergrond verhaal zorgt daarnaast voor genoeg materiaal om een dergelijke serie verder vorm te geven.

Enige puntje van kritiek is dat het allemaal niet bepaald origineel is, zoals we al eerder zeiden. Zo doet de serie wel wat denken aan Castle en Bones, waar ook een man en vrouw een misdaadoplossend duo vormen. Toch staat dit fijn vermaak nergens in de weg. Wat ook helpt is dat de serie zich met trots presenteert als een Canadese serie. Zo zien we Toronto eindelijk een keer naar voren treden als Toronto zelf en niet weer wordt gebruikt om een andere stad gestalte te geven. Verder is er genoeg humor aanwezig om de serie luchtig te houden, wat de serie ideaal maakt om nog even aan te zetten na een lange werkdag, waarbij je geen behoefte hebt aan teveel gedoe aan je hoofd.

Extra’s: Naast de 13 afleveringen van dit seizoen is er geen bonusmateriaal op de release te vinden.

Private Eyes – seizoen 1 is een fijne, niet al te zware misdaadserie die in het verlengde ligt van genregenoten als Castle en Bones. Naast dat Priestley en Sampson een aangenaam duo vormen is Toronto de andere grote ster van deze serie. Veel series worden weliswaar opgenomen in Canada, maar moeten altijd een Amerikaanse stad voorstellen. Dat is hier gelukkig een keer anders en dat zorgt ervoor dat de serie gelijk een streepje voor heeft. Ondertussen is er reeds een einde gekomen aan de serie, die na een ingekort vijfde seizoen in verband met de corona pandemie werd beëindigd. Toch is de serie vermakelijk genoeg om ook de overige vier seizoenen tegemoet te mogen zien. Nu is het alleen nog te hopen dat deze releases niet te lang op zich laten wachten.

Met dank aan WW Entertainment voor het recensie-exemplaar.