Queen & Slim
Queen, een strafrechtadvocate, heeft een Tinderdate met Slim. Ondanks het wat ongemakkelijke etentje, spreken ze af dat Slim haar met de auto thuisbrengt. Omdat ze vooral bezig zijn met andere zaken en minder oog hebben voor de weg, wordt hun aandacht getrokken door een politieagent die hun voor een kleine overtreding aan de kant zet. De geagiteerde agent heeft het vooral op Slims’ persoon voorzien en laat hem uitstappen, waarna hij met toestemming van Slim zijn auto mag doorzoeken. Echter, als Slim verzoekt of de agent een beetje op kan schieten escaleert de zaak al snel. De agent trekt zijn pistool en wanneer Queen uitstapt om het incident vast te leggen, schiet hij in haar been. Een handgemeen tussen Slim en de agent volgt, waarop Slim het vuurwapen weet te bemachtigen en uit noodweer de agent doodschiet. De twee besluiten te vluchten en onder de wanhopige omstandigheden ontwikkelen zij een diepe band.
Queen & Slim was nog voor er een seconde was geschoten al een gewild project. Na een verhitte biedingsoorlog wist productiemaatschappij Makeready de deal te sluiten om Queen & Slim te co financieren. Het script is geschreven door Lena Waithe, de eerste Afro-Amerikaanse die een Primetime Emmy Award wist te winnen, naar een idee van auteur James Frey. Alsof dat nog niet genoeg is werd direct ook bekend gemaakt dat Daniel Kaluuya, die doorbrak met zijn rol in Get Out, de hoofdrol zouden gaan spelen onder regie van Melina Matsoukas. Matsoukas maakt met deze film haar filmdebuut als regisseuse, al deed zij al de nodige ervaring op met HBO-serie Insecure en videoclips van artiesten als Beyoncé, Rihanna, Whitney Houston en onze eigen Anouk. Niet veel later voegde Brits model en actrice Jodie Turner-Smith zich bij de cast als metgezel van het personage van Kaluuya. Een talentvolle cast met hoog Afro-Amerikaans gehalte.
Het script van de film is eigenlijk een moderne Afro-Amerikaanse hervertelling van het verhaal van Bonnie en Clyde. Het verhaal dat wordt gebracht als roadmovie is eigenlijk nergens heel erg bijzonder te noemen, al legt het wel nog maar eens de vinger op een zere plek in de Amerikaanse samenleving. Toch is de film vooral een visitekaartje van een talentvolle cast en crew. Zo bevestigt Kaluuya nog maar eens waarom hij sinds zijn doorbraak een gewild acteur is. In Turner-Smith vindt hij hier zijn gelijke. De twee hebben een geweldige chemie, wat de steeds diepere band van de lotgenoten geloofwaardig maakt. Het komt tot een climax in een uniek geval van stijlvol gepresenteerde autoseks, waarbij de normaliter ongemakkelijke en haast onfrisse locatie de bron is van een intiem samenzijn van twee lotgenoten. Het is de verdienste van Matsoukas, die hiermee haar verleden met videoclips verraadt.
Toch is de film alles behalve perfect. Zo is de keerzijde van de visuele flair van Matsoukas dat zij de film soms iets te veel stijl meegeeft waardoor de benodigde rauwheid ontbreekt. Daarnaast is er betreft de geloofwaardigheid, zeker in het begin van de film, even een zetje nodig. Zo weet Queen Slim wel heel snel te overtuigen om te vluchten en hun noodlot tegemoet te gaan, dat terwijl ze elkaar pas net kennen. Pas als het te laat is blijkt er wat ruimte tot nadenken, waarbij uiteraard niemand nog kan ontkennen dat er vanaf dat moment geen weg meer terug is. Het zijn keuzes gemaakt met het hart en niet het hoofd, waarbij het hoofd steeds verder op hol slaat door prachtige scènes zoals de dansscène. Grootste verschil met Bonnie and Clyde is dat die film een met de jaren groeiende plek in de popcultuur wist op te bouwen en Queen & Slim daar zelf al zeer bewust mee bezig zijn. Toch doet het niks af aan de film, sterker nog, het maakt de film nog meer een product van deze tijd.
Queen & Slim is een opwindende roadtrip richting een onvermijdelijk einde. Gedragen door de visuele flair van de debuterende, maar zeker niet onervaren regisseuse en een talentvolle cast krijgen we een glad, maar fijn misdaaddrama voorgeschoteld. De afloop laat zich raden, maar toch heeft de film, mede ingegeven door een sterk slotakkoord, flinke impact op de kijker. Of deze vergelijkbaar is met de protestbeweging in de film gaat wellicht wat ver, maar zeker is; oneerlijkheid overheerst. Dat het hier twee Afro-Amerikanen betreft maakt het ook anno 2020 nog steeds een tikje gevoeliger. Wat dat betreft blijkt er maar weinig veranderd in de wereld en legt de film door zijn overwegend Afro-Amerikaanse cast de vinger op de juiste, gevoelige plek. Wellicht dat regisseuse Matsoukas bij een volgend project haar gladde benadering wat rauwe randjes kan gaan meegeven, maar ze heeft zeker een stijl die smaakt naar meer.
Beoordeling
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.