Réparer les vivants
Simon Limbres trekt er op de vroege ochtend op uit om met twee vrienden de ijskoude golven te trotseren. Een geslaagde start van de dag die eindigt in een noodlottig ongeval waarbij Simon in een coma raakt en in het ziekenhuis hersendood wordt verklaard. Zijn ouders zijn ontroostbaar en staan tegelijkertijd voor de moeilijke beslissing over een mogelijke donortransplantatie. Aan de andere kant van het land staat Claire, moeder van twee zonen, eveneens voor een lastige situatie. Haar hart functioneert niet meer en de enige mogelijkheid voor een langer leven lijkt een donorhart. Maar zal deze op tijd voorhanden zijn? Of wellicht het hart van de 19-jarige Simon?
Het blijft een moeilijke keuze als je achttien wordt: meld ik mezelf aan als donor of niet? Ieder heeft zo zijn eigen redenen om wel of niet zijn of haar organen ter beschikking te stellen naar overlijden of laat de keuze over aan de nabestaanden. Feit blijft dat orgaandonatie nog steeds enorm belangrijk is en dat er in Nederland alleen al ruim 100 mensen op een wachtlijst staan voor een nieuw hart. Hoe de cijfers in Frankrijk zijn is gissen, maar het zette schrijfster Maylis de Kerangal er wel toe aan om het prachtige boek Réparer les Vivantes, hier in Nederland bekend onder de mooie titel De levenden herstellen, te schrijven en zo precies uit de doeken te doen welke reis een hart af legt van slachtoffer tot ontvanger.
Réparer les vivantes van regisseuse Katell Quilléveré opent bijzonder sterk. Zonder dialoog maken we kennis met Simon die als in een soort van droom de kamer van zijn vriendin verlaat via het raam, zich al fietsend begeeft naar de andere zijde van het dorp, vergezelt wordt door een vriend op een skateboard en tezamen aankomen bij een busje die op hen staat te wachten. Daarin bevind zich vriend nummer twee die hen naar de kust van Frankrijk brengt om daar de ijskoude, maar metershoge golven te trotseren. Regisseuse Quiléveré neemt de tijd om de jonge Simon aan de kijker voor te stellen. Het is misschien daarom wel waarom de klap bij de kijker nog harder aankomt als het busje met de vrienden verongelukt en Simon deze niet overleeft.
Maar daar houdt het niet op qua emotionele scenes voor de kijker. De ene scene heeft namelijk een ander tot gevolg en die overgangen zijn prachtig in beeld gebracht. Zo schakelen we van deze desastreuze afloop van het surfavotuur over naar de ouders van Simon die voor de moeilijke keuze staan om de organen van hun zoon beschikbaar te stellen, maken we kennis met de artsen die betrokken zijn bij de harttransplantatie en ontmoeten we moeder Claire die mogelijk het hart van Simon zal ontvangen om zo verder te kunnen leven. Quiléveré kiest er voor om alle betrokkenen een kleine achtergrond of karaktertrek mee te geven waardoor vrijwel alle personages goed uit de verf weten te komen. Maar daar blijft het niet bij in deze Franse ode aan het leven.
De hoofdakte van de film moet namelijk nog komen als de daadwerkelijke transplantatie plaats zal vinden en de film op dat moment ook van toon veranderd. De sterke personages maken plaats voor een meer documentaireachtige stijl waarbij tot in detail de transplantatie uit de doeken wordt gedaan. Een gewaagde keuze om de film een andere toon mee te geven die gedeeltelijk goed uit pakt. Want hoe interessant de risicovolle operatie ook is, je neemt als kijker op dat moment afscheid van de keur aan personages wiens karakter in de voorgaande minuten zo zorgvuldig waren opgebouwd. Hierdoor blijven wat losse eindjes onbeantwoord, maar eigenlijk krijgt daarmee de eigenlijke hoofdpersoon van Réparer les vivantes uiteindelijk wel de meeste aandacht: het hart van Simon Libres die voort zal leven.
Réparer les vivantes is een prachtige ode aan het leven en toont de bijzondere reis van een hart waarbij het ene leven eindigt en het ander zal voortleven. Regisseuse Katell Quillévéré neemt vooral in de eerste helft van de film de tijd om alle betrokken van deze bijzondere reis neer te zetten en gebruikt de tweede helft voor de eigenlijke hoofdpersoon van deze boekverfilming: het hart van Simon. Het maakt de film een zeer bijzondere verfilming van het eveneens prachtige boek van Maylis de Kerangal die een diepe indruk op de kijker zal achterlaten en hopelijk bijdraagt aan de keuze om wel of geen donor te worden.
Beoordeling
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.