Neurowetenschapper Will Foster staat op het punt om geschiedenis te schrijven als het hem bijna lukt om het bewustzijn van een overleden soldaat over te brengen naar een robot. Na het mislukken van zijn laatste experiment, trekt Will er op uit voor een weekendje weg met zijn vrouw en drie kinderen. Maar door het slechte weer raken ze betrokken bij een gruwelijk auto-ongeluk waarbij Will zijn hele gezin verlies en hij alleen achterblijft. Verscheurd door verdriet kan Will het niet accepteren dat hij al zijn geliefden in één klap is kwijtgeraakt. Hij besluit om met de hulp van zijn collega Ed zijn familie te klonen en hun bewustzijn te kopiëren. Maar welke risico’s neemt dit met zich mee? Is zijn gezin nog wel zoals ze waren voor het ongeluk? Hoe lang lukt het hem om zijn doorbraak geheim te houden voor de buitenwereld?

Als een film voor een flink lange tijd op de plank blijft liggen nadat de camera’s klaar zijn met draaien, dan is dat meestal geen goed teken. Replicas werd voltooid in 2016, dus dat de film pas dit jaar in de bioscopen te zien was werkt in ieder geval al niet in het voordeel van de film. Het helpt uiteraard wel dat de film ongeveer gelijktijdig met de bioscooprelease van John Wick 3: Parabellum in de winkelschappen ligt. Met de naam van acteur Keanu Reeves in grote letters op de hoes kan dit net het zetje zijn dat mogelijke twijfelaars over de grens heen trekt. Voor hen hebben we echter een gouden tip; Wellicht is het beter om aan de juiste kant van deze grens te blijven.

Replicas lijkt op papier een goed idee om te verpakken in een fijne thriller die laat zien welke risico’s het klonen van mensen met zich mee kan brengen. Daarbij is een radeloze vader die zijn complete gezin verliest natuurlijk de ideale protagonist om een gevaarlijk experiment door te zetten. De goede bedoelingen ten spijt is Replicas echter alles behalve een thriller met maatschappelijk kritische vragen die een diepe indruk weet te maken. En dat terwijl er zoveel goeds voorhanden is waar werkelijk niks mee gedaan wordt. In plaats daarvan verzandt de film in een hele berg voorspelbare wendingen en een hoop medische en experimentele onzin waarvan je niet één moment het gevoel zult hebben dat het wel eens degelijk waar zou kunnen zijn.

Het is ook niet makkelijk om een film wetenschappelijk verantwoord te maken, maar de makers van Replicas maken zich er wel heel gemakkelijk vanaf. Nergens wordt de moeite gedaan om enigszins het gevoel over te brengen van een bepaald realisme. Realisme dat nou juist zo vaak broodnodig is om de zaken overtuigend over te brengen. Bovendien wordt het klonen, wat toch een behoorlijk belangrijk punt is van de film, niet eens goed voor de kijker verklaard, maar gewoon plomp verloren in het verhaal geduwd op het moment dat het de makers uitkomt. En ja, probeer dan nog maar eens de gemiddelde filmkijker met je mee te krijgen.

Maar er is nog een ander belangrijk punt waar de film flink mee onderuit gaat; een gevoel van binding met de hoofdpersonen. We zien het verdriet van Will, overigens enorm slecht neergezet door Keanu Reeves die het dus beter bij actiefilms kan houden, maar we voelen het nergens. Er is geen moment dat de makers hun best hebben gedaan om het verdriet over te brengen zodat we ook echt hopen voor Will dat zijn experiment zal slagen. Het was beter geweest als de makers de eerste dertig minuten van de film hadden gebruikt om de kijker een band op te laten bouwen met de personages om daarna keihard toe te slaan met een noodlottige wending. Een wending die Will daarna weer ongedaan probeert te maken en zo de kijker wel weet te interesseren. Nee, het is wel duidelijk waarom Replicas zolang op het schap is blijven liggen…

Extra’s: Gezien de score aan de box-office viel het te verwachten, maar de Blu-ray release van Replicas moet het doen zonder bonusmateriaal. Zelfs een menu ontbreekt. Wel zijn er trailers van andere releases van Dutch Filmworks voor aanvang van de film te bekijken.

Replicas heeft een in basis sterk idee, maar dat wordt hier helaas zeer matig uitgewerkt. Een radeloze vader die zijn complete gezin verliest en weer tot leven wil wekken doormiddel van klonen klinkt als voer voor een zeer sterke thriller, maar het mist de makers duidelijk aan een goede visie om die boodschap over te brengen. Wat nu overblijft is een film met plotgaten waar simpelweg niet omheen te wandelen is, een Keanu Reeves die laat zien dat het uiten van emoties hem totaal niet liggen en een rammelend scenario dat aangepast wordt op het moment dat het de makers goed lijkt uit te komen. Het is na het zien van Replicas niet moeilijk voor te stellen waarom de film zolang op de plank is blijven liggen…

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.