Richard Jewell werkt in 1986 als kantoorbediende in een klein publiek advocatenkantoor, waar hij een soort van band opbouwt met advocaat Watson Bryant. Hij verlaat het bedrijf om als beveiligingsmedewerker bij het Piedmont College aan de slag te gaan, in de hoop om ooit bij de politie te kunnen werken. Na enkele klachten over het handelen buiten zijn rechtsgebied, wordt hij na echter ontslagen. Jewell trekt in bij zijn moeder Bobi in Atlanta. In de zomer van 1996 werkt hij als bewaker op de Olympische Spelen, waar hij het Centennial Park moet bewaken. In de vroege ochtend van 27 juli 1996, tijdens een muziekconcert, ziet Jewell een verdacht pakket onder een bankje liggen, waarna hij de explosievendienst erbij haalt, die bevestigd dat het om een bom gaat. Het beveiligingsteam en enkele politieagenten, waaronder FBI-agent Tom Shaw, zijn bezig om concertbezoekers te evacueren wanneer de bom plotseling ontploft. Jewell wordt vanwege zijn heroïsche optreden als een held bestempeld, maar de FBI bepaald juist dat Jewell aan de profielschets van de dader voldoet.

De nieuwste film van Clint Eastwood is een waarheidsgetrouw verhaal met gerechtelijke blunders over een op wraak beluste overheid tegenover een heldhaftige onschuldige man. De film bevat keurige acteerprestaties, maar ook acteerwerk met enkele overdreven karikaturen. Tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta plantte een extreemrechtse terrorist, Eric Rudolph, een pijpbom in het Centennial Park, waarbij één persoon om het leven kwam en velen gewond raakte. Hij werd uiteindelijk pas in 2003 opgepakt. Het feit dat het aantal slachtoffers niet hoger was, is vooral te danken aan de bescheiden heldhaftigheid van één man; beveiliger Richard Jewell, een nerdachtige man met overgewicht die nog bij zijn moeder woont, verlangde er naar om een echte politieagent te worden. Hij constateerde een verdachte onbeheerde rugzak die door ‘echte’ agenten over het hoofd werd gezien en wist de enorme menigte weg te drijven.

De FBI besloot dat Richard in het profiel paste van een sociopaat die opzettelijk bommen plant om vervolgens de held te spelen door ze te traceren. Zonder hard bewijs voor een arrestatie lekten ze hun vermoedens naar de krant van de stad, waarbij ze de media ophitsten tegen Richard, in de hoop dat hij zou bezwijken onder de druk en een bekentenis zou afleggen. Maar op zijn eigen karakteristieke manier wist Richard sterk in zijn schoenen te staan tijdens deze ultieme beproeving, waardoor de media en de FBI met de grond gelijk werden gemaakt. Richard Jewell is op bepaalde vlakken vergelijkbaar met Eastwood’s film “Sully”, eveneens een gewone man die iets heroïsch doet en vervolgens te maken krijgt de overheid die de zogenaamde wettelijke regels nastreven. Dit is de fascinerende zaak die Eastwood met scenarist Billy Ray voor ons willen laten herleven en in veel opzichten is dit een steengoed verhaal, efficiënt verteld en vooral uitstekend uitgevoerd door hoofdrolspeler Paul Walter Hauser. Hij speelt de hartverscheurende trieste man op zeer overtuigende wijze. Kathy Bates is eveneens uitstekend als zijn moeder die lijdend moet aanzien hoe haar zoon publiekelijk wordt geschoffeerd. Sam Rockwell is de laatste jaren in topvorm en ook in deze wat meer bescheiden rol als sjofele advocaat die een underdog-zaak op zich neemt is hij wederom overtuigend.

Eastwood houdt het niet altijd even subtiel in Richard Jewell. Ook is het maar de vraag hoe waarheidsgetrouw bepaalde elementen of het gedrag van bepaalde personages zijn. Voor een dergelijke verfilming worden zaken vaker aangedikt voor het dramatiserende effect, maar zonder échte bewijzen te hebben wordt wijlen journaliste Kathy Scruggs (een hoogst irritante rol van Olivia Wilde) neergezet als een nietsontziende journaliste die alles over heeft om van haar bronnen een verhaal te krijgen. Dit betekent vooral seks hebben met FBI-agent Tom Shaw, een fictieve compositie van echte agenten die op de meest karikaturale wijze geportretteerd wordt door John Hamm. Hij heeft zijn spreekwoordelijke sporen al lang en breed verdient in het magistrale Mad Men, maar in een filmrol weet hij als acteur nergens echt te imponeren. Gelukkig is Hauser de ster van de film en hij houdt de film ook daadwerkelijk op het goede spoor. Aangrijpend, eenzaam en kwetsbaar maar met behoud van het lastige evenwicht tussen uitgelachen en toegejuicht worden. Zijn Jewell is een slachtoffer-held die echte levens redde, maar zijn moment van glorie werd ontnomen door kwaadaardige en vooral incompetente autoritaire mensen.

Richard Jewell vertelt het waargebeurde verhaal over de gelijknamige held die een verschrikkelijke bomaanslag tijdens de Olympische Spelen in Atlanta 1996 voor een groot deel wist te verijdelen. Clint Eastwood benadrukt de institutionele arrogantie en de individuele waardigheid van de verdediging, al is hij in sommige aspecten nogal wat te nadrukkelijk en onhandig. Hij slaagt sluw en gevoelig in zijn poging om de hoofdpersoon te leren begrijpen en over wat hem allemaal is overkomen. Het verhaal van de aanslag zal voor velen niet erg vers in het geheugen liggen, waarschijnlijk vooral omdat de schade en het aantal slachtoffers beperkt is gebleven. De bizarre nasleep van deze dramatische gebeurtenis verdient het daarentegen wel degelijk om verteld en dus verfilmd te worden. Eastwood geeft Richard Jewell de eer en het krediet dat hij verdient, in een vlot, oprecht en goedgemaakt drama.