Markus is een geharde beroepsmilitair die het grootste deel van zijn tijd in het buitenland verblijft voor zijn werk. Als zijn trouw overlijdt bij een treinongeluk, moet hij noodgedwongen huiswaarts keren om voor zijn tienerdochter Mathilde te zorgen. Midden in hun rouwproces belt data-analist Otto aan, de man die zijn zitplaats in de trein afstond aan de vrouw van Markus en zo op gelukkige wijze het treinongeluk wel wist te overleven. Samen met zijn excentrieke collega Lennart en hun nog zonderlinger maat Emmenthaler is Otto ervan overtuigd dat het treinongeluk helemaal geen ongeluk was, maar een aanslag. Samen gaan de vier mannen op onderzoek uit en al snel leidt hun missie tot resultaten, al zijn het misschien niet de gewenste.

Als scenarist voor filmmakers als Susanne Bier en Kristian Levring is Anders Thomas Jensen van vele markten thuis, maar als regisseur heeft hij een onmiskenbare eigen stijl. Het zal niet ieders kopje thee zijn, maar origineel is het wel. En net als Adam’s Apples en Men & Chicken is zijn nieuwste film een zwarte komedie met een plot zoals alleen Jensen dat kan bedenken. Zo begint de film met een reeks trieste gebeurtenissen: een gestolen fiets, ontslag, een treinongeluk. Toeval of een causale keten? Het roept een flink aantal vragen op, maar feit is wel dat de film in het eerste deel vooral aandoet als een puur drama. Even lijkt de film vooral de kant op te gaan van rouwverwerking, maar dan komt een excentriek drietal om de hoek kijken. Vanaf dat moment wordt de film overladen met zwarte humor, vreemde situaties en nog vreemdere personages; het is koren op de molen van Anders Thomas Jensen.

Voor de film doet Jensen een beroep op de top op acteergebied in Denemarken. Het drietal Nikolaj Lie Kaas (Otto), Lars Brygmann (Lennart) en Nicolas Bro (Emmenthaler) is niet alleen veelgevraagd voor Deense televisieseries en films, maar zien we ook regelmatig terug in een internationale productie. Toch staat hun oeuvre in de schaduw van Mads Mikkelsen, die hier te zien is als Markus. Hij is sinds zijn rol als villain in James Bond-film Casino Royale een veelgevraagd acteur, die zich ondanks zijn internationale succes nog steeds met regelmaat te zien is in Deense producties. Het is dat de Coronapandemie roet in het eten gooide, anders hadden we begin dit jaar jaar twee Deense films met Mads Mikkelsen in de bioscopen kunnen aanschouwen. Zo speelt hij ook in Thomas Vinterbergs’ Druk, die zelfs twee Oscarnominaties kreeg. Ondanks het al grote succes van die film, was in Denemarken Riders of Justice nóg succesvoller in het openingsweekend. Beide films zwemmen in de positieve recensies, waarin vooral ook Mikkelsen genoemd wordt als man in topvorm.

Welke de beste van de twee films is moet ieder voor zichzelf beslissen, maar vast staat wel dat Riders of Justice met zijn gortdroge humor en onnavolgbare logica een nieuw absurdistisch hoogtepunt is in het oeuvre van Anders Thomas Jensen. Dat begint al direct bij de eerste scène waarin we zien hoe een louche fietshandelaar met gemak een blauwe fiets weet te bemachtigen als een rode niet volstaat. Vandaar komen we bij het slachtoffer, de bezitster van de blauwe fiets, die noodgedwongen met de trein moet als ook de auto van haar moeder dienst weigert. Het is een reeks ietwat vreemde gebeurtenissen, maar dan moet de echte jus van Jensen nog komen. En juist die jus zorgt dat de wat zware toon van het eerste deel langzaam maar zeker op de achtergrond belandt, al is de scheidslijn tussen komedie en drama heel dun en soms wellicht zelfs licht verwarrend. Maar gelukkig is Andersen er nou juist meester in om alles zo te kneden dat hij je de vergezochte plottwists doordrenkt met inktzwarte komedie moeiteloos weet te verkopen.

Extra’s: Naast de film is er geen bonusmateriaal te vinden. Al heeft de film naast een dvd- gelukkig wel ook een Blu-ray release heeft gekregen.

Riders of Justice is zoals het gehele oeuvre van Anders Thomas Jensen een beetje vreemd, maar wel lekker! Wat begint als een redelijk standaard drama over rouwverwerking, mondt al snel uit in perfect voorbeeld van absurde cinema. Het tempo is onverminderd hoog, maar zit vol met harde komedie die tot in de details is uitgewerkt. Daarnaast krijgt richting het einde ook de dochter-vader relatie flink wat aandacht, wat het geheel alsmaar vreemder maakt. Onder de geweldige cast, die louter bestaat uit sterren van de Deense cinema, is het opnieuw Mads Mikkelsen die schittert. Met een ruwe look, voorzien van een forse baard en een gemillimeterd koppie, acteert hij opnieuw de pannen van het dak als zwijgzame veteraan. Dat hij nog steeds geen Oscar op de schoorsteenmantel heeft staan is eigenlijk ronduit schandalig. Toch is Riders of Justice vooral een film van Jensen en ondanks dat hij qua productiviteit niet overloopt; Rider of Justice is pas zijn derde film in 15 jaar, zolang het films zijn van dit kaliber is het wel het wachten waard.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.