Tijdens de Olympische Zomerspelen van München in 1972 moet een Amerikaans nieuwsteam dat sportverslaggeving doet van de spelen snel overschakelen naar een liveverslag over Israëlische atleten die worden gegijzeld. De situatie wordt erg nijpend als de Duitse politie alles af probeert te zetten om de situatie zo stil mogelijk te houden, zodat de spelen zelf er niet onder komen te lijden. Als ABC News ook nog eens zijn satelliet dreigt te verliezen aan een ander station, moet er dusdanig snel geschakeld worden om toch te proberen verslag te kunnen blijven doen van de gijzeling. Als de eerste doden zijn gevallen, ziet de situatie er somber uit, maar de uitzending mag niet stoppen.

In 2005 kwam Steven Spielberg al met de film Munich, die dezelfde situatie volgde, waarbij het Israëlische team gegijzeld werd door terroristen en uiteindelijk allemaal de dood vond. Dit drama dat zijn weerga niet kende, werd door 900 miljoen mensen live gevolgd en dit was ook de eerste keer ooit dat er live verslag gedaan werd van een gijzeling. Het zou de nieuwswereld voorgoed veranderen en verharden. Duitsland was destijds bezig met zijn naam te zuiveren van wat er in de Tweede Wereldoorlog was gebeurd, dus dit lag nog eens extra gevoelig, dat uitgerekend in Duitsland een Joods team gegijzeld werd, waarbij er ook nog eens doden vielen. Er werd gepoogd dit stil te houden, maar uiteindelijk was er geen houden aan en speelde het tafereel zich voor het oog van de wereld af, waarbij de Olympische Spelen uiteindelijk stilgelegd werden.

Wat de film eigenlijk bijzonder maakt, is de aanpak. Verwacht geen film met veel actie en geweld, want de film speelt zich volledig af in de regiekamer, waar verslag werd gedaan van de gijzeling. Je krijgt al snel de indruk dat het misschien saai of langdradig wordt, maar dit is zeker niet het geval. Vakkundig en zeer knap weten de makers de kijkers met gemak in iets meer dan anderhalf uur aan het scherm gekluisterd te houden. De opening van de film oogt misschien als een beetje propaganda als de Israëlische vlag de enige is die je voorbij ziet komen, maar dit heeft weinig met propaganda te maken. Al snel krijg je beelden van de Spelen te zien die in volle gang zijn. Als de avond valt, klinken er schoten, maar de medewerkers van ABC denken eerst dat ze het verkeerd hebben gehoord. Als er toch de bevestiging komt dat het wel degelijk geweerschoten zijn die er gehoord waren, slaat de sfeer direct om en besluiten de sportjournalisten verslag te gaan doen van de gijzeling die op dat moment plaatsvindt.

De beelden die in de regiekamer bekeken worden op de televisie zijn eigenlijk het enige dat je echt te zien krijgt van de gijzeling. Gezegd moet worden dat dit wel de authentieke echte beelden zijn van het verslag, dus dit zijn zeker geen beelden die nagespeeld zijn. Dit is misschien ook wel het gedeelte waarom de film zo indrukwekkend overkomt, zeker als je je ervan bewust bent dat wat er op de schermen gebeurt echt is. De cast zet een indrukwekkend staaltje acteerwerk neer en zeker de keuze van de regisseur om het camerawerk in de vintage-achtige stijl van de jaren 70 te brengen, zet veel kracht bij. De uiteindelijke uitkomst van de gijzeling mag dan wel bekend zijn, maar je zal toch geschokt kijken naar de situatie en hoe alles uiteindelijk afloopt. De film duurt echt niets te lang of te kort; het is precies de goede tijdsduur die je compleet in zijn greep weet te houden en waarbij je onder het rollen van de aftiteling misschien nog wel eventjes stil bent om na te denken wat er nou allemaal gebeurd is.

September 5 laat op indrukwekkende wijze zien wat er gebeurde in de regiekamer van ABC tijdens de gijzeling op de Olympische Spelen in Duitsland in 1972. De film is echt knap in elkaar gezet en nog knapper is het hoe de regisseur de kijker met gemak anderhalf uur in zijn greep weet te houden, terwijl de film zich compleet in de regiekamer afspeelt. Misschien dat het een stukje kracht bij heeft gezet, omdat er gekozen werd om de beelden van de gijzeling zelf authentiek te houden en niet na te spelen. De cast zelf verdient hierbij ook een pluim, want het acteerniveau ligt erg hoog. Verwacht geen film vol geweld en actie, maar een film die op een bijzondere wijze een andere kant laat zien van het drama dat zich in 1972 afspeelde in het buitenland tijdens de Olympische Spelen. We kunnen gerust stellen dat September 5 een must-see film is geworden die je absoluut niet mag overslaan.