Het Amerikaanse stel Louise en Ben Dalton is met hun elfjarige dochter Agnes op vakantie in Italië. Daar ontmoeten ze een charmante Britse familie bestaande uit Paddy, zijn vrouw Ciara en hun heimelijke, dove zoon Ant. De Daltons raken bevriend met ze en worden door hen uitgenodigd om het weekend door te brengen op hun idyllisch landgoed. Wat begint als een droomvakantie verandert al snel in een psychologische nachtmerrie.

Speak No Evil was in 2022 een Deens/Nederlandse productie, waarin onder andere Fedja van Huêt en zijn vrouw Karina Smulders een prominente rol speelde. Het verhaal over de Deense familie die een Nederlandse familie bezoekt die ze op vakantie hebben ontmoet, waarin de Nederlandse familie een stel psychopaten zijn, moest een Amerikaanse remake krijgen. James McAvoy, die we natuurlijk kennen uit films als It: Chapter Two, X-Men: Dark Phoenix en Split speelt de rol van Paddy en McAvoy heeft al vaker bewezen dat hij de rol van psychopaat wel machtig is. Makenzie Davis kennen we vooral uit Teminator: Dark Fate, Tully en Bladerunner 2049, dus aan talent geen enkel gebrek. De regie ligt in handen van James Watkins, die misschien niet heel erg bekend is. Misschien is hij het meest bekend van de film The Woman in Black uit 2012. Hoe dan ook zal het benieuwen wat er van deze remake gemaakt wordt, is het overbodig of overtreft het het origineel dan toch?

Gezien ik het origineel (nog) niet heb gezien, kan ik alleen maar oordelen als een op zich zelf staande film. Er zijn een flinke rits films op te noemen die een soortgelijk onderwerp en verloop hebben. Speak no Evil begint in Italië, waar de familie Dalton toch eigenlijk al een beetje argwaan zou moeten krijgen. Paddy, Ciara en hun hele vreemde zoon Ant zijn toch een eigenaardig stel. Ant kan niet praten, door een geboorte afwijking, althans zo beweren Paddy en Ciara, alleen snap je als kijker direct dat dit natuurlijk anders in elkaar zit. Het koppel vertoont apart gedrag, zeker bij het constant blijven jennen van een Deens stel, hadden er al belletjes moeten gaan rinkelen, maar goed er bestaan natuurlijk naïeve mensen. Als Agnes Dalton, de twaalfjarige dochter haar knuffelkonijn kwijtraakt en vader Ben op pad wordt gestuurd om het konijn te vinden, merk je al dat er iets speelt tussen Ben en Louise en dat het konijn voor meer problemen gaat zorgen in de film. Aan het einde van de vakantie worden de Daltons door Paddy en Ciara uitgenodigd op hun boerderij om ze na de vakantie te bezoeken. Eenmaal terug gekomen en na een boel gekibbel besluiten de Daltons dan toch maar richting Paddy en Ciara te reizen voor een leuk weekendje weg.

Het gedonder begint vrijwel direct, want Paddy weet nog na de vakantie in Italië dat Louise vegetarisch is. Maar Paddy heeft ter ere van zijn gasten zijn beste stuk gevogelte geslacht en laat Louise de eerste hap nemen. Vervolgens als het stel naar bed gaat zitten de lakens onder de bloedvlekken. En dan gaat het hard, de vreemde dingen stapelen zich op en Agnes komt erachter dat Ant vreemde littekens heeft en Ant probeert zogoed als het gaat het stel te waarschuwen dat er iets verschrikkelijks aan de hand is. Gezegd moet worden dat je tot de ontknoping niet precies zal weten hoe de vork nou echt in de steel zit, dat wordt wel goed verborgen gehouden. Maar waar de schoen vaak nogal wat wringt is het feit dat als er dingen gebeuren dat het allemaal wat clichématig verloopt. Klein voorbeeldje, als het stel ontdekt dat er iets gebeurd is met Agnes wat niet door de beugel kan en de Daltons in de vroege ochtend als Paddy en Ciara nog liggen te slapen vertrekken, moeten ze door iets heel doms weer terugkeren naar Paddy en Ciara die uiteraard de Daltons staan op te wachten. De ontknoping van de film is vermakelijk, maar niet meer dan dat. Het wordt nog wel wat spannend, er gebeuren een boel dingen waarvan je met gefronste wenkbrauwen op de stoel zal zitten, maar voor de rest zal het niet echt heel erg storen.

Extra’s: De Blu-ray release loopt niet over van het bonusmateriaal, maar iets is uiteraard beter dan niets natuurlijk.
· Nuclear Families (08:53) Regisseur James Watkins, McAvoy, Davis en anderen uit de cast bespreken de film, hun personages en verschillende andere onderwerpen. Ze tonen allemaal duidelijk enthousiasme voor het project, aangezien het stuk fragmenten uit de film verweeft met hun opmerkingen. Deze feature bevat spoilers, dus kijkers wordt aangeraden voorzichtig te zijn.
· A Horrifying Crescendo (05:21) McAvoy, Davis en Watkins geven commentaar op de ongemakkelijke, ongemakkelijke en tenenkrommende scènes die de climax van de film bevolken en aansturen, en de horror die altijd net onder het oppervlak blijft hangen. Nogmaals, dit stuk bevat spoilers.
· The Farmhouse of Horrors (04:00) Dit korte stukje zet de locatie van veel van de actie in de film in de schijnwerpers. Watkins legt uit dat aangezien het gebouw tientallen jaren leeg was geweest, zowel de interieurs als de exterieurs hier zijn opgenomen. Dit stukje bevat ook spoilers.
· Audiocommentaar: Een informatief audiocommentaar van schrijver en regisseur James Watkins.

Speak No Evil is een redelijk spannende film geworden, waarin James McAvoy weer lekker op dreef is. De film komt wat traag op gang en vertoont een boel clichés, maar uiteindelijk verwacht je dat wel bij een film als deze. Wat beslissingen nemen van de familie betreft hadden de makers het verhaal wel iets beter mogen uitwerken, want soms werkt dat wel op de zenuwen en dan is het niet op de goede manier. Voor de rest zijn er genoeg films op te noemen in dit genre die een stuk beter zijn, hoewel dit zeker geen slechte film is, dus begrijp dat stukje niet verkeerd. Naar het einde toe gaat de boel volledig over de top heen en krijg je een erg vermakelijk, maar wel een ongeloofwaardig slotstuk. De film kent daarin de nodige bloederige scenes, iets wat misschien niet helemaal in de film past, maar wel te verwachten was als je bedenkt dat de productiemaatschappij Blumhouse is, die natuurlijk bijna synoniem staat voor horrorfilms. Speak No Evil is een prima remake geworden die een kijkbeurt zeker waard is.

Met dank aan Day One MPM en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.