Na een tragisch auto-ongeval gaat criminoloog Frederika Bergman aan de slag bij een speciaal eenheid van de politie in Stockholm. Het onderzoeksteam staat onder leiding van levende legende Alex Recht en zijn rechterhand Peder Rydh, getalenteerd en ambitieus, maar ook licht ontvlambaar. In eerste instantie wordt Frederika niet bepaald met open armen ontvangen, maar haar intelligentie en frisse blik helpen het team zaken op te lossen. Ze blijkt dan ook al snel van onschatbare waarde en wordt langzamerhand een geaccepteerd en zelfs geliefd lid van het team. Naast de nodige persoonlijke verwikkelingen, krijgt het team onder andere te maken met gekidnapte kinderen, de moord op een religieus echtpaar en de ontvoering van twee joodse jongens.

Stockholm Requiem, zoals de serie voluit heet, is een adaptie van de succesvolle Frederika Bergman-serie van Kristina Ohlsson, een Zweedse auteur van misdaad- en jeugdromans. Voor haar schrijven kan Ohlsson putten uit eigen ervaring, iets wat ook duidelijk terug te zien is in deze serie. Zo verhuisde zij naar Stockholm, waar ze politieke wetenschappen studeerde. Ook was zij werkzaam bij de rijkspolitie en het ministerie en was zij Counter Terrorism Officer bij het OVSE, een organisatie die de samenwerking van de Europese lidstaten wil bevorderen. In navolging van een succesvolle golf Scandinavische misdaadromans, kreeg ook het werk van Ohlsson flink wat internationale aandacht. Het is hier dat ook direct de authenticiteit van deze serie naar voren komt en ook de potentie voor de internationale markt.

Dit alles wordt nog eens kracht bijgezet door een prachtige cinematografie, waar de Zweedse hoofdstad op een prachtige wijze wordt gepresenteerd. Toch is het niet bepaald allemaal rozengeur en maneschijn, wat naar voren komt in duistere beelden en verschrikkelijke misdaden. De serie gaat hierbij van seriemoordenaar naar seriemoordenaar en meer dan eens zijn er kinderen in het spel. Wat dat betreft niet bepaald een connectie waar de VVV gelukkig van zal worden, maar het ziet er allemaal zeer fraai uit. Het is dan ook jammer dat alle verhaallijnen maar weinig eenheid bieden, vooral in kwaliteit. In de tien afleveringen van dit seizoen bestrijkt een zaak steeds twee afleveringen, waarbij deze worden verbonden door een rode draad door de reeks als geheel. Helaas zijn zaken niet allemaal even boeiend en krijg je vooral een erg vreemd beeld van criminaliteit in Zweden. Het is alsof je op iedere hoek een seriemoordenaar zal aantreffen.

We kunnen dan ook gerust stellen dat er betere Scandinavische series op de markt te vinden, zoals bijvoorbeeld The Bridge (Bron). Het zal niet geheel toevallig zijn dat die serie vorig jaar tot een eind kwam en deze serie er verdomd veel op probeert te lijken. Wat de serie ook niet helpt is de politieke agenda van de makers, die opvallend links ingegeven is. Het zorgt ervoor dat STHLM Requiem meer dan het lief is voelt als een propaganda. Toch is het vooral het onevenwichtige acteerwerk en matige schrijfwerk dat de serie uiteindelijk het meest dwars zit. Zo zit de serie vol met plotwendingen die soms zomaar uit het niets opduiken of er zo dik bovenop liggen dat je amper nog over een wending kan spreken. Goed voorbeeld is de ‘onthulling’ van de werkelijke dader in de vierde aflevering. Het maakt STHLM Requiem tot een serie die vooral voor de locaties de moeite waard is, maar verder zijn er zat betere alternatieven.

Extra’s: Zoals bij de meeste releases in de Lumière Crime Series, is ook deze dvd release niet voorzien van bonusmateriaal.

STHLM Requiem – seizoen 1 is visueel een lust voor het oog, maar wisselende acteerprestaties en matig schrijfwerk doen de serie bijna de das om. Zeker gezien het bronmateriaal van Kristina Ohlsson is er voldoende potentie aanwezig, maar het is opvallend dat juist het schrijfwerk teleurstelt. Zo is het rode lijnverhaal rondom Frederika Bergman meer dan degelijk, doch weinig vernieuwend, maar zijn het de per twee afleveringen gebundelde zaken die verzuimen om indruk te maken. De beste verhalen zijn zonder meer de eerste en laatste, maar de aansluitende finale is dan ook weer teleurstellend. Het is dan ook maar de vraag of het van een tweede seizoen zal komen. Wat we in elk geval wel geleerd hebben is dat een confrontatie niet altijd de beste manier is om informatie los te krijgen.

Met dank aan Lumière voor het recensie-exemplaar.