Het is 1986 als vijf vrienden uit Compton, Californië de hip hop groep N.W.A. beginnen. Voor hun muziek halen ze hun inspiratie uit alles wat er om hun heen gebeurt. De brutale en eerlijke muziek van de vrienden snelt al snel zijn reputatie vooruit en binnen korte tijd hebben ze een manager en maakt de groep een tour door het land. De muzikale revolutie die zij starten heeft tot op de dag van vandaag niet alleen zijn uitwerking op de muziek, maar ook het op sociale leven. Toch ontstaat er al vroeg in het succes de eerste wrijving, vooral omdat Eazy-E lijkt te worden voorgetrokken door de manager. Het zorgt er ervoor dat Ice Cube, en later ook Dr. Dre, de groep nog voor het tweede album verlaat. Als uiteindelijk ook Eazy-E het vermoeden begint te krijgen dat de manager geld verduistert, krijgt hij een boodschap die de mogelijke toekomst van de groep voor altijd zal veranderen.

De plannen om een film te maken over N.W.A. stammen al van begin 2009, maar toch duurde het meer dan vijf jaar voor het filmen begon. De oorzaak hiervan lag onder andere in de zoektocht naar de juiste regisseur. Uiteindelijk viel de keus op F. Gary Gray, vooral bekend om zijn vlot gemaakte films zoals The Italian Job. Maar net als zoveel anderen met hem begon hij zijn carrière als regisseur van videoclips. Onder zijn eerste werkjes zitten videoclips met Ice Cube en Dr. Dre en laat daar nou net deze film over gaan. Wat dat betreft was Gray dus goed bekend met het materiaal en daarmee dus de aangewezen man voor dit project.

Qua casting valt vooral O’Shea Jackson Jr. op, de zoon van rapper Ice Cube. Hij speelt in deze film zijn vader en doet dat zeker niet onverdienstelijk. Maar ook met de rest van de cast zit het wel goed. De beste en heftigste scène is voor Jason Mitchell, die de rol van Eazy-E speelt. De scène waarin hij liggend in het ziekenhuis het nieuws krijgt dat hij geïnfecteerd is met HIV is vreselijk goed gespeeld. Zijn eerste reactie is overigens het destijds veel gehoorde ‘but i’m not a faggot’. Het onderstreept nog maar eens de tijd waarin het verhaal gesitueerd is. Dit wordt overigens vaker op een soortgelijke manier in de film gedaan, zoals het aanhalen van de gewelddadige arrestatie van Rodney King dat in 1991 groot nieuws was door het racistische motief. Het geeft nog maar eens aan hoeveel er in de wereld is veranderd, mede door invloed van de leden van N.W.A..

Enige puntje van kritiek op de film is dat het geheel soms wat fragmentarisch overkomt voor een biografie, dit in een poging teveel te omvatten. Daarnaast valt op dat het ontstaan van de groep, en de opnames van hun eerste album, in hoog tempo over het scherm vliegen. Het lijkt hiermee bijna of men probeert te vermijden dat de film teveel op een documentaire zou gaan lijken. Al na een uur beginnen de eerste strubbelingen en vanaf dat moment volgen we eigenlijk vooral het leven van leden van N.W.A.ná de groep. Zo zien we hoe Dr. Dre verwikkelt raakt in de praktijken van Suge Knight, die met harde hand de scepter zwaait over zijn label Death Row Records. Als Ice Cube en Eazy-E elkaar uiteindelijk weer toevallig tegenkomen blijkt het dat tijden niet alleen veranderen, maar ook wonden heelt. Helaas is N.W.A. nooit toegekomen aan een nieuw hoofdstuk, want wie weet wat er nog meer in het hip hop vat had gezet.

Straight Outta Compton is een indrukwekkende biografie over een hip hop groep die een sociale revolutie ontketende. Tegelijkertijd is het ook een weergave van een band die door omstandigheden nooit eruit wist te halen wat er (nog meer) in zat. De acteerprestaties zijn geweldig te noemen en uiteindelijk is het zelfs voor de niet hip hop liefhebber genieten van een goed verhaal, ondersteund door de muziek tegen het tijdbeeld van de jaren 80 en 90. Straight Outta Compton is niet alleen een goede hip hop biografie geworden, maar vooral een ijzersterke en indrukwekkende film.